Bonne Année 2010!

Het begint al een traditie te worden deze foto op de laatste dag van het jaar: de feestelijk gedekte tafel met oliebollen, appelbeignets en 'bubbeltjes'. En nee ik gebruik niet gewoon de foto's van voorgaande jaren! Zoals je kunt zien ligt er iedere keer een ander kleed en is ook de compositie van de foto niet helemaal gelijk in vergelijking met de foto's van 2008 en 2007
Ik heb hetzelfde oliebollenrecept gebruikt als vorig jaar want dat was een prima recept. Als je ze zelf bakt zijn ze natuurlijk lang niet zo duur als wanneer je ze bij een oliebollenkraam of bakker koopt. Niet dat we die keuze hier hebben, want 'beignets' (vergelijkbaar met 'onze' oliebollen) kennen ze hier wel maar worden traditioneel gegeten met carnaval. Dat duurt dus nog even.............
Deze zelfgebakken oliebollen kosten aan ingrediënten (bloem, melk, ei, gist, zout, basterdsuiker, roomboter en vulling - in ons geval twee appels - en olie om te frituren) 3,59 en daarvoor kon ik ongeveer 30 oliebollen bakken. Gebruik je krenten en rozijnen als vulling dan zul je ietsje duurder uitkomen, maar aan de gemiddeld 0,70 cent per oliebol die je moet betalen bij een kraam of bakker kom je echt niet. Mocht je eind volgend jaar dus wat slecht in de slappe was zitten dan kun je je misschien toch nog wel overheerlijke verse oliebollen permitteren op oudejaarsdag!

Voor iedereen die dit leest:

Een buitengewoon goed 2010 gewenst!!!!

En vanavond natuurlijk niet vergeten om naar dit fantastische nummer van ABBA te luisteren:

Slaapmeisje lust wel een Cheese Onion Burger!

Na de dagenlange berichtgeving over het 'zeilmeisje' en het 'ballonjongetje' noemt Jan mij sinds vanmorgen 'slaapmeisje'. Omdat het de afgelopen nachten zo koud was had hij de luiken van de slaapkamer dichtgedaan. Een paar ochtenden was dat geen probleem en werd ik toch gewoon op de gewone tijd wakker, maar vanmorgen waande ik mij nog in een pikdonkere nacht en bleef dus rustig liggen. Rond halftien werd ik wreed gewekt door een uiterst wakkere man die alleen maar kon roepen dat het toch niet nóg gekker moest worden ............ Het schijnt dat veel mensen aan slaapproblemen lijden. Nou daar hoor ik dus duidelijk niet bij, ik ben nu dus het 'slaapmeisje'.

Gisteren had ik hamburgerbroodjes gebakken, dus konden we vandaag weer eens een broodje hamburger eten voor de lunch. Hoewel er een McDonalds in St. Junien zit zijn we er al die tijd dat we hier wonen nog niet binnen geweest. Als we al eens een hamburger eten dan is het een zelfgemaakte! De mijne bestaat uit zo'n zelfgebakken hamburger-broodje bestreken met een beetje mosterd, de gebakken hamburger, een plakje gebakken ham, véél gebakken uiringen, een klodder ketchup en een plakje kaas. 'Slaapmeisje' heeft op deze manier de rest van de middag geen honger meer....................

Sneeuw!

Vanuit Nederland bereikte ons het trieste bericht dat mijn oom is overleden. De crematie vind maandag plaats en eigenlijk zouden we dus moeten afreizen om daarbij aanwezig te zijn. Helaas zijn de weergoden ons niet gunstig gezind. Er is zowel hier als in Nederland een dik pak sneeuw gevallen. Vrachtauto's en schoolbussen rijden hier niet. De snelweg bij Limoges is geblokkeerd. Treinen en vliegtuigen hebben vertraging of gaan helemaal niet. Omdat er zaterdag en zondag nog veel meer sneeuw verwacht wordt zien we dus noodgedwongen af van de reis. We wensen jullie allemaal heel veel sterkte de komende dagen!

De winterse taferelen leveren intussen wel mooie plaatjes op zoals jullie kunnen zien. Vooral de ongerepte wandelpaden bieden zelfs mij de gelegenheid om redelijk veilig een ommetje te maken. Alleen langs de rijweg is oppassen geblazen. Er is weliswaar vrijwel geen verkeer, maar toch is het zo hier en daar glad op de platgereden sneeuw en ik ben steeds bang dat ik uitglij, of dat een automobilist een schuiver maakt mijn kant uit.... Gelukkig zijn we weer helemaal heelhuids thuisgekomen.

Het kopje koffie met versgebakken kerstkoekjes smaakte na deze winterwandeling natuurlijk prima!

Inmiddels is de lucht weer helemaal dichtgetrokken en sneeuwt het weer.....................

Bijna Kerst

De dagen worden steeds korter en kouder.... Omdat Jan de kerstboom al heeft laten zien op zijn blog zal ik een ander 'sfeerplaatje' uit ons huisje laten zien. Niet dat we het hele huis versieren zoals je in Amerikaanse films wel eens ziet, maar een paar 'hoekjes' maken we toch wel. Het kastje waar over een maand alweer de eerste zaailingen het eerste zonlicht zullen proberen op te vangen is dan ook tijdelijk veranderd in een sfeervol kerstplaatje.
Het 'laddertje' is zeker al 20 - misschien wel 30 jaar oud. Toen er een paar jaar geleden een lampje kapot ging was het dan ook even slikken. Maar gelukkig bood mijn moeder - die ooit hetzelfde laddertje had gekocht- uitkomst. Zij had haar exemplaar weggegooid, maar - héél slim - de lampjes voor mij bewaard. Dus staat het laddertje weer ieder jaar in volle glorie te branden. En eenmaal per jaar moet ik dan ook altijd weer denken aan dat ontzettend mooie liedje van Rob de Nijs: Zet een kaars voor je raam:

Van vissen en vogels - de winter komt eraan!

Zoals jullie op de blog van Jan kunnen lezen hebben we vanmorgen 40 karpertjes uitgezet. Toen we hier kwamen wonen zaten er hele grote karpers in het meer, maar helaas hebben die een paar jaar geleden de winter niet overleefd.

Via het internet vonden we een leverancier en na wat heen en weer mailen werden ze, weliswaar met enige vertraging, afgeleverd. Maar sinds we hier wonen weten we dat 'patience' en 'confiance' belangrijke woorden zijn en dat het uiteindelijk altijd goedkomt....

Dus gisteren kwam het langverwachte telefoontje van de 'pisciculteur' dat de vissen 's middags op transport zouden worden gesteld en de volgende ochtend zouden worden bezorgd.

Rond kwart voor elf vanmorgen ging de telefoon en op hetzelfde moment zag ik een bestelautootje langsrijden. Ik kon nog net op tijd roepen dat hij moest stoppen. Lachend kwam de chauffeur uit de auto. Dat het eerste huis binnen het gehucht meteen raak was had hij niet verwacht! Omdat het 'levende waar' betrof keek hij eerst even of alles in orde was voor hij mij een handtekening liet zetten. Net na het uitzetten kon ik nog een karpertje op de foto zetten, inmiddels hebben ze zich verstopt in de blubber en tussen het groen.

Vanmiddag hoorde Jan opeens het geroep van een groep kraanvogels. Een teken dat de winter er echt aankomt. Wie weet krijgen we wel een witte kerst?!

Stoofvlees

Draadjesvlees, wie lust het niet? Het is het àller-àllerlekkerst als het op een laag vuur urenlang heeft kunnen garen. Vroeger gebeurde dat vaak op een petroleumstelletje, maar wie heeft dat tegenwoordig nog? Moderne fornuizen geven vaak teveel warmte. Vorig jaar hebben we voor het eerst de pan op de houtkachel gezet. Dat was een groot succes, dus toen het stoofvlees afgelopen week in de aanbieding was hebben we een groot pak meegenomen. Het ruikt heerlijk!
Natuurlijk is het veel te veel, maar wat vanavond niet opgaat vriezen we in. Zodat we nog een paar keer kunnen genieten van deze overheerlijke stoofpot.
Vanavond met bloemkool, maar het is natuurlijk ook heel lekker met rode kool en/of stoofpeertjes............ mmmmm het water loopt me al in de mond!

Van Mispelboom tot Mispeljam

Een paar weken geleden hingen ze nog aan de boom, mooi bruingekleurde mispels. Na de laatste geplukt te hebben hebben we ze in de berging gelegd om af te rijpen, ofwel zacht te worden. Vorige week waren ze zover. Eerst heb ik ze gewassen en daarna met wat water in een pan gedaan. Toen ze zo ongeveer tot pulp waren gekookt heb ik ze door een roerzeef gedraaid. Een dikke bruine brij, die overal heenspetterde, was het gevolg. Het leek even of de keuken helemaal onder de str...nt zat! Volgende keer dus nog iets meer water gebruiken, dan moest het wat gemakkelijker!
Vervolgens werd de moes met water en suiker tot jam gekookt. Dat ging werkelijk héél snel. De voorraad jam is dus weer met een een nieuwe smaak uitgebreid!

Drúk, drúk, drúk.................

Wij zijn van die mensen die het liefst gewoon thuis zijn. Lekker keutelen op ons erf zoals een columnist, wiens naam ik helaas vergeten ben, eens schreef. Maar soms ontkom je er niet aan en moet je toch van je erf af. Meestal proberen we dan een aantal van die 'klussen' te combineren zodat we ons maar 1x netjes aan hoeven te kleden en ons verplaatsen............
Vandaag was dus zo'n dag. Eerst even flappen tappen om daarna de taxe d'habitation (deel van de belasting op onroerend goed) en de taxe d'ordures menagères (huisvuilbelasting) te betalen bij de Trésorerie in Rochechouart. Daarna naar de fotograaf om pasfoto's te laten maken van Jan voor een Frans rijbewijs. Zodra je Nederlandse rijbewijs verloopt móet je namelijk een Frans rijbewijs aanvragen. Daarna naar de sous-préfecture om de formulieren op te halen en een checklist zodat we die thuis op het gemak in kunnen vullen. Gelukkig is Rochechouart, onze kantonhoofdstad, zo'n lief klein miniatuurstadje waar alles op loopafstand ligt.
Daarna moesten we een vuilcontainer afhalen. Je wilt niet weten hoeveel discussie daar aan vooraf is gegaan. "Dat past toch nooit in de auto, mens" zei mijn geliefde echtgenoot toen we de bevestiging kregen van de Comcom (Communauté des Communes - ofwel samenwerkende gemeentes) dat we een 120 liter container konden bestellen voor 23 euro.
Dus maar eens de maten opgezocht van zo'n container via Google en natuurlijk paste het gemakkelijk (je ziet het wel op de foto, er hadden er wel 2 in onze Kia gepast.............) Dus een chèque opgestuurd naar de Comcom zodat we de container vandaag op konden halen op de Boulevard Carnot bij de 'oude brandweerkazerne'. Dat is nou een typisch Franse manier om een adres aan te duiden. Want iedereen weet toch waar de oude brandweerkazerne is?
Gelukkig wist onze 'Mien' (Garmin) de boulevard wel te vinden en lagen er niet al te veel panden aan. Op de heenrit zagen we het zo snel niet, maar toen we terugreden zagen we opeens een heleboel blauwe containers in een soort loods. Op vertoon van mijn coupon en na het checken van de lijst of ik wel 'payé' (betaald) had en het zetten van een handtekening mocht ik de container meenemen. De oude brandweerkazerne was denk ik nog uit het tijdperk dat ze met handpompjes werkten, want een grote moderne brandweerauto had er volgens mij nooit ingepast. In ieder geval zijn we weer een stapje verder in het integratieproces want we weten nu waar we die oude brandweerkazerne kunnen vinden....;-) Daarna zijn we nog even naar de Aldi gegaan voor de boodschappen en daarna lekker naar .........................................huis (en erf).

Koffie mèt: Slagroompunten

Toen ik Jan vroeg wat hij voor gebak wilde op zijn verjaardag kwam er vrijwel meteen als antwoord : 'Een slagroompunt'. Oeps! Die vallen toch wel onder de moeilijker te produceren heerlijkheden. Jaren geleden had ik wel eens een poging gewaagd, maar dat was toen geen succes. Inmiddels heb ik natuurlijk wel wat meer bakervaring opgedaan, dus het recept opgezocht en nog maar eens een poging gewaagd.
Gelukkig had ik alle ingrediënten in huis, dus kon ik gistermiddag de taartbodem bakken. Die zag er nadat ik hem uit de oven had gehaald prima uit. Nadat de bodem was afgekoeld volgde de moeilijkste klus: het doormidden snijden van de bodem en bestrijken met jam. Toen zelfs dat gelukt was en de bodem veilig in een plastic zak was opgeborgen was het lastigste karwei in ieder geval tot een goed einde gebracht.
Vanmorgen kwam dan de 'finishing touch'. Nadat de slagroom was geklopt heb ik een beetje vals gespeeld. Eerst de helft van de taartbodem ingevroren, want 8 taartpunten is toch wat veel van het goede. De andere helft in tweeën gesneden zodat e.e.a.wat beter hanteerbaar werd en de zijkant ingesmeerd met slagroom en daarna door de hagelslag gerold. Dat ging prima. Daarna beide kwarten weer doormidden gesneden en per punt de slagroom erop gespoten en gegarneerd met mirabellen (van onze eigen boom) en ananas. Voor een amateur ziet het er toch aardig uit zo?! Om het af te maken hoort er dan voor de jarige natuurlijk een kaarsje op................... O ja ze smaakten prima!

Bietjes met knoflook

Een aantal jaren geleden kocht ik een kookboek bij de Intermarché, waar we dit recept in aantroffen. Inmiddels is het mijn favoriete bietjesrecept. Wil je het ook eens uitproberen? Het is héél simpel om te maken. Voor 2 personen heb je ca. 500 gram gekookte en gepelde bieten nodig, in plakken of blokjes gesneden, 2 à 3 uitgeperste teentjes knoflook, een klein bakje crème fraiche, wat peterselie (vers of gedroogd) en wat boter.
Laat de boter smelten in een wijde pan (bijvoorbeeld een wok). Voeg de bietjes toe en de knoflook. Bak héél zachtjes ca. 10 minuten, schep af en toe om. Voeg nu de crème fraiche toe en roer deze door de bietjes met knoflook. Warm het gerecht nu nog ca. 2 à 3 minuten door. Strooi de peterselie erover en dien op. Eet smakelijk!

Mammografie

Net als in Nederland worden vrouwen vanaf 50 jaar hier iedere twee jaar preventief gescreend op borstbanker. Twee jaar geleden was de eerste keer en dus ontving ik enige maanden geleden een brief van het ziekenfonds met een uitnodiging voor een mammografie.
De afspraak was snel gemaakt. Ditmaal ben ik niet naar het ziekenhuis in St. Junien gegaan, maar naar een gespecialiseerd instutuut voor röntgenfoto's in het centrum van St. Junien. Niet omdat het ziekenhuis niet beviel, maar de vorige keer liepen de wachttijden daar zo op dat mijn uitnodiging al was verlopen vóór ik aan de beurt was..........., gelukkig kreeg ik toen een week voor de afspraak een nieuwe uitnodiging.
Wat we in Nederland niet gewend zijn is dat je zelf de foto's en uitslagen moet bewaren, dus gingen we afgelopen vrijdag op pad met een grote bruine envelop met de foto's en de uitslag van de vorige keer.
Waar we ons steeds weer over verbazen is de enorme efficiëntie waarmee bij dit soort instituten gewerkt wordt. Ik was amper ingecheckt bij de balie of er stond al een laborante klaar om me mee te nemen naar een kamertje voor de foto's. Daarna moet je met ontbloot bovenlijf wachten of de foto's scherp genoeg zijn om door de dokter beoordeeld te worden. Dat bleek niet het geval, de laatste foto moest over. Daarna weer even wachten op de dokter die inmiddels de foto's had bekeken. Gelukkig was daar niets bijzonders op te zien. Voor alle zekerheid doen ze ook nog een 'voeltest'. Ook die was goed. Alles bij elkaar was het erg snel gebeurd. De afspraak was om twee uur en voor halfdrie stonden we alweer buiten!
De foto's worden nu opgestuurd naar Limoges waar ze door een onafhankelijke dokter nogmaals worden bekeken. Daarna worden ze met de officiële uitslag naar mijn huisadres gestuurd. Zodat ik over twee jaar weer met zo'n grote bruine envelop op pad kan..............

Er staat een koe in de tuin................

Ik stond me net uit te kleden om onder de douche te gaan toen Jan opeens riep: Er lopen koeien in de tuin.......! Gauw dus maar weer mijn huispak aangeschoten om buurman 'boer' te bellen.

Het is nl. niet de eerste keer dat dit gebeurt. De eerste keer wisten we niet van wie de koeien waren en eer ik bij Roger was, onze buurman die hier al heel lang woont en alles en iedereen kent was de betreffende koe al weer teruggekeerd bij de kudde aan de goede kant van het hek.

Toch maar even aan Roger gevraagd van wie die koeien waren en het telefoonnummer genoteerd. De tweede keer kon ik dus gelijk bellen dat er wat 'belles dames' in onze tuin liepen rond te stampen. De mevrouw die ik aan de lijn kreeg begreep er echter helemaal niets van. Tot ze vroeg waar ik woonde............ohhhh dan waren het de koeien van haar zoon - nou het werd geregeld. Inderdaad kwam niet veel later een autootje ons erf op gereden om de koeien naar hun wei te verdrijven. Ze verontschuldigde zich toen wel voor het feit dat ze me niet direct had begrepen. 'Ik ken niemand met zo'n accent, dus vandaar' zei ze in het half dialect dat veel ouderen hier nog spreken en waar je als buitenlander dus niet veel van begrijpt. Toen ik dat aan Roger vertelde moest hij hartelijk lachen,want ik heb weliswaar een accent, maar die familie schijnt door heel veel mensen niet begrepen te worden vanwege hùn accent...............

Enfin, op mijn bellen vanmorgen werd niet opgenomen. Toen ik naar buiten liep om Jan te vertellen dat we maar even langs moesten rijden bij ze (de boerderij ligt een stukje hier vandaan) zag ik moeder en zoon opeens aan komen rijden. Er bleek een stukje verderop namelijk ook een koe rustig langs de weg aan het grazen te zijn, dus waren ze al door anderen gebeld.............

Zoonlief ging eerst die ene koe ophalen om vervolgens samen met zijn moeder het hele stel het weiland in te jagen. Ja dat er nu iets moest gebeuren snapte hij ook wel, dus ging hij schrikdraad halen om een afzetting te maken. Zijn moeder bleef in de tussentijd hier om te voorkomen dat de koeien, net als kleine kinderen, meteen ons terrein weer op zouden rennen zodra ze hun hielen gelicht hadden. En wonder o wonder, ze blijkt toch gewoon frans te kunnen spreken.........

Jan was het niet met me eens, hij verstond er nog steeds erg weinig van. Hij vermoedt dan ook dat ik inmiddels gewoon wat aan het afwijkende taalgebruik gewend ben.........;-))

Helaas is nu wel ons knoflookbed beschadigt want daar heeft een van de dames wat pootafdrukken in achtergelaten. Klaarblijkelijk vond ze de kwaliteit van de grond niet goed genoeg - ze had een grote koeienvla achtergelaten....................................

Ananas

Nee, helaas groeien er geen ananassen in de achtertuin, daarvoor is het klimaat hier niet geschikt. Maar we lusten ze wel natuurlijk. Lekker op de pizza of bij de nassi of bami.
Gelukkig komen de ananassen ieder jaar in de herfst en rond de kerst in de aanbieding. Dan kopen we er meteen een stuk of wat die we zelf inmaken. Vergeleken met ananas in blik zijn deze zelf ingemaakte exemplaren echt veel lekkerder! Het is een vrij simpel werkje. Even een opgietvloeistof maken van water en suiker, met een speciale ananasboor de ananassen snijden en in de schoongemaakte potten leggen. Opgietvloeistof eroverheen gieten, de potten sluiten met steriel gekookte rubbers en beugeltjes en daarna 30 minuten inmaken in de weckpan.
Vervolgens de potten laten afkoelen, de beugels verwijderen en controleren of de potten goed dichtzitten, labelen en opbergen. Vijf ananassen leverden ditmaal 7 potten van 1/2 liter op, dus we kunnen er weer even tegen!

Pastamachine

Hoewel we ons geld niet over de balk gooien, zie je zo af en toe gewoon leuke 'hebbedingetjes'. Als ze dan ook nog enig nut hebben willen we nog wel eens overstag gaan. Zo kwamen we een week of twee geleden deze pastamachine tegen bij de Aldi.

Nou had ik wel een pastamachine, maar daar kun je alleen 'platte' pasta mee maken, dus spaghetti, lasagne en tagliatelli. Het lastige van het maken van tagliatelli is dat je steeds het handvat moest wisselen van het 'wals' gedeelte, naar het snijgedeelte. Met deze elektrische pastamachine kunnen we weliswaar geen lasagne maken (dat blijven we dus met het 'oude' beestje doen), maar wel spaghetti, tagliatelli en ook holle pasta zoals fijne en grove macaroni. Net als bij een broodbakmachine gooi je er bloem in en vloeistof - voor de mie dus eieren en een beetje olijfolie aangevuld tot het 'niveau' met wat heet water - en na verloop van tijd komt de pasta er 'vanzelf' uit.

Nou ja vanzelf? De eerste keer was het even tobben. Inmiddels ben ik echter een volleerd pastamaker en heb ik vriendschap gesloten met deze machine. De afgelopen weken hebben we al een paar maal heerlijke zelfgemaakte bami en macaroni gegeten.

En al die verhalen dat je er 'speciale' bloem voor moet gebruiken? Tsja, ik gebruik gewoon de goedkoopste bloem van de plaatselijke Intermarché (Farine T55) en het resultaat mag er, naar onze smaak althans, best wezen!

Griepprik

Het griepseizoen komt er weer aan dus werd het weer tijd voor onze jaarlijkse griep vaccinatie. Er zullen mensen zijn die zich afvragen waar dat voor nodig is, want een griepje is niets ernstigs, maar als je licht astmatisch bent zoals Jan, òf bij de minste geringste verkoudheidsverschijnselen wekenlang ademhalingsproblemen hebt gepaard gaand met gierende hoestaanvallen (mijn ex-collega's kregen het er zo af en toe nog benauwder van dan ik) zoals ik, dan is zo'n prik zeer welkom.
In Nederland hadden we beiden een indicatie van de huisarts en dat betekende dat we een brief kregen met een datum en tijdstip en dan in de rij wachtenden naar binnen konden schuifelen. Bovenarm ontbloot, brief inleveren, prik, klaar! Dat ging er altijd zeer efficiënt aan toe.
De eerste jaren hebben we de griepprik hier gewoon door de huisarts laten zetten. Vorig jaar kreeg Jan voor het eerst een 'indicatie' van de verzekering gebaseerd op zijn medicijngebruik. Die brief moest getekend worden door de huisarts, die we dus meteen de prik hebben laten geven. Dit jaar was de brief echter anders. Omdat de huisarts al een keer accoord was gegaan met de vaccinatie konden we volstaan met het afhalen van het vaccin bij de apotheek en de prik overlaten aan een infirmière (verpleegster).
Omdat in mijn Hollandse denkpatroon wijkverpleegsters er zijn voor zieke mensen moest ik toch even een drempel overwinnen om de plaatselijke zuster te bellen, maar de afspraak werd zonder problemen genoteerd voor de volgende dag. Ik kon nog net zeggen 'graag niet te vroeg' wat grinnikend werd genoteerd.
De volgende dag kwam even over tienen (mooi tijdstip toch?!) de verpleegster ons erf opgereden. Een ontzettend leuke meid met een oer-Nederlandse achternaam. Inderdaad had ik dat goed geraden. Haar ouders zijn jaren geleden vanuit Brabant naar Frankrijk geëmigreerd om een boerenbedrijf te beginnen en zij is hier geboren. Haar Nederlands durfde ze echter niet op ons uit te proberen, omdat ze alleen wat 'dialect' spreekt, maar tijdens haar korte bezoekje werd er toch behoorlijk wat informatie uitgewisseld. O ja en twee prikken gegeven natuurlijk, want daar kwam ze voor.
Nu maar afwachten hoe de vaccinatie rond de H1N1 georganiseerd gaat worden - die mag pas 3 weken na deze prik dus vandaar dat we deze al vroeg hebben laten zetten dit jaar.

Inmiddels hebben we ook het tweede keukenkastje in elkaar gezet en geplaatst en Trudy zoals je ziet heeft je Nederlandse verjaardagscadeautje een mooi plaatsje gekregen!

Van een muurtje naar een kastje

Nadat we de nieuwe doucheruimte in gebruik hadden genomen bleven er natuurlijk nog wat nieuwe kale muren over aan de kant van de keuken en de bijkeuken. Aan de kant van de keuken hadden we twee nieuwe kastjes gepland voor o.a. de magnetron en de BBM. Dus waren stopcontacten in die nieuwe muur gewenst. Die had Jan dus meteen ingebouwd. Omdat het inmiddels zomer was geworden besloten we eerst van het mooie weer te genieten en de werkzaamheden in de moestuin voorrang te geven. Nu de ochtenden echter wat kouder worden bedacht Jan dat het een mooie combinatie zou zijn om 's morgens wat te klussen en 's middags nog lekker in het zonnetje te zitten. We hadden de materialen voor de klus al klaarstaan, dus kon hij elk gewenst moment beginnen met het tegelen van de nieuwe keukenmuur. Iedere dag een stukje, 'kunstjes' rond de stopcontacten en na een week was het muurtje mooi glad getegeld.


Gisteren was het dus tijd om een van de kastjes in elkaar te zetten die we al een tijdje geleden hadden gekocht. Het was een vrij gecompliceerd bouwpakket dat bestond uit twee dozen. Inmiddels zijn we vrij bedreven in het elkaar zetten van dergelijke zelfbouwmeubelen, maar iedere keer is weer de vraag waar de beschrijving je nu weer het bos instuurt. Terwijl Jan vooral kijkt naar de stap-voor-stap tekeningen, kijk ik vooral naar 'hoe het moet worden'. Die twee verschillende manieren van aanpak leiden soms tot felle discussies, maar uiteindelijk ook altijd tot resultaat. Hoewel we natuurlijk toch weer een keer op het verkeerde been werden gezet omdat er ergens een uitroepteken op een van de tekeningen stond zonder verklaring wat dat uitroepteken betekende............... Bleken er twee vrijwel identieke planken te zijn die ze hetzelfde nummer hadden gegeven, maar die bij verwisselen van plaats (wat natuurlijk prompt gebeurde) tot enige niet-passende plankjes leidde........ Maar al puzzelend kwamen we steeds een beetje verder.



Toen het geraamte van de kast eenmaal in elkaar zat was het een kwestie van het invullen van de details zoals het monteren van een uitschuifbaar blad zodat je vanuit de magnetron je schaaltje of bord even neer kunt zetten, deurtjes afstellen en deurstopjes monteren. Bij het inrichten wachtte me een zeer aangename verrassing: er paste nog veel meer in dan gepland!

Nu moeten we even moed verzamelen voor we aan het tweede exemplaar beginnen die er dus nog naast komt te staan. Gelukkig weten we nu waar de omissies in de tekeningen zitten en wat dat fameuze uitroepteken betekent..........................

Rookworsten en France!

Vanmorgen zijn we al om 7 uur opgestaan. Dat is een uur eerder dan normaal (voor mij althans, Jan is meestal wel vroeg op). De reden? We waren getipt via het Frankrijkforum dat de Lidl vandaag Nederlandse producten in de aanbieding zou hebben. Op woensdagen hebben ze wel vaker een 'themadag' bijvoorbeeld van Chinese, Spaanse of Italiaanse producten. Vorig jaar zaten er een paar Nederlandse etenswaren verstopt in een 'Noord-Europees' thema, samen met wat Deense en Duitse, maar deze week dus voor het eerst een puur Hollands thema vergezeld van een poster met molens en tulpen. Wat ze dan zouden krijgen? Nou o.a. rookworsten. Zoals jullie weten hebben we die de afgelopen jaren steeds uit Nederland laten komen. Werkt perfect, maar echt goedkoop is het natuurlijk niet. Meestal is het echter zo dat als je hier iets koopt uit het buitenland, de prijzen exorbitant hoog zijn, maar voorwaar deze rookworsten waren met 1,19 fatsoenlijk geprijsd.

Alleen................toen wij na de tip op de website keken van 'onze' Lidl in St. Junien stonden daar diverse Nederlandse producten afgebeeld, maar géén rookworsten.....uh..... Op de site van Krek, onze tipgever stonden ze echter wel. Dus maar eens bij een ander filiaal gekeken. Nooit geweten, maar ieder filiaal blijkt dus een ander aanbod te hebben v.w.b. de aanbiedingen........... In het filiaal in Nontron, ook niet al te ver bij ons vandaan, zouden ze echter wel in de aanbieding komen. Helaas konden we op internet geen openingstijden vinden van deze winkel, maar de meeste Lidl winkels openen de deuren om half negen en we besloten dus op tijd aanwezig te zijn, omkdat de voorraad van dat soort producten meestal niet heel erg groot is. Keurig om twee voor half negen kwamen we dan ook het zéér verlaten parkeerterrein opgereden.......................De winkel bleek pas om negen uur open te gaan!

Maar goed het wachten was niet tevergeefs. Eenmaal binnen begaven we ons naar het aanbiedingenschap. Hollands spul genoeg, maar geen worsten. Oeps! Tot ik me bedacht dat Fransen natuurlijk denken dat die dingen gekoeld bewaard moeten worden. En ja hoor, ze lagen keurig in de koeling! Gelukkig hadden ze een behoorlijke doos neergezet, dus we hebben 25 worsten meegenomen. Toen waren er zowaar nog over. Daarna nog wat van die lekkere mierzoete 'roze' koeken (in mijn studententijd geloof ik voor het laatst gegeten!), kokosmacronen, kaasssouflés en twee doosjes snacks ingeslagen.

Bij de kassa vroeg de caissière met een lach of we de hele voorraad worsten in een keer hadden meegenomen............. Maar nee, toen wij weggingen lagen er nog een stuk of 15. Dus mocht je vanmiddag tevergeefs hebben staan zoeken naar rookworsten in Nontron, volgende keer vroeger opstaan!

P.S. Afgelopen zaterdag hebben we bij de Aldi de voorraad stroopwafels weer aan kunnen vullen - het laatste zakje dat we uit Nederland hadden meegebracht was net op! Wij kunnen er dus voorlopig weer tegen!

Kasten

Na de verbouwing van de doucheruimte waarbij de boilerkast nu niet langer vanuit de keuken toegankelijk is maar via schuifdeuren in de nieuwe doucheruimte, was er behoorlijke wat ruimte ontstaan voor een 'werkkast'. Doordat de zomer uitbrak werd het afmaken daarvan vooruitgeschoven omdat de tuin in de zomerperiode veel aandacht vraagt en we bovendien van het mooie weer wilden genieten.

Op de enkele, wat minder fraaie dag, had Jan al een plafond aangebracht in de kast en afgelopen week, toen er voor eerst sinds lange tijd weer eens wat regen viel had hij de rails voor de planken aan de muur bevestigd. Rails, steunen en planken hadden we nog over van eerdere huizen. Als je goed kijkt kun je zien dat de kleuren ook niet allemaal gelijk zijn. Maar ach het is een kast, het materiaal kostte zo niets en we konden in de loods meteen weer wat plek vrijmaken in de hoek met 'planken'.

Nadeel van het gebruik van 'tweedehands' planken is natuurlijk dat ze niet op 'maat' zijn.

Dus heb ik (Jawel jullie lezen het goed: IK) de planken zelf op maat gezaagd. Met de hand. Kostte even wat zweetdruppels, maar het is gelukt!

Daarna kon het inrichten van de kast beginnen. Overal uit huis (en loods) kwamen de opgeslagen schoonmaakmiddelen, bezems, olielampen e.d. tevoorschijn. Eindelijk heeft alles nu een eigen plaats.

Het voltooien van deze klus gaf zoveel voldoening dat ik daarna twee planken heb gerepareerd waarvan de plankdragers het ooit hadden begeven. Dat gaf vervolgens weer de mogelijkheid om nog wat meer losse troep op te ruimen, waarbij een ladenkastje vrijkwam dat ooit diende om onder een bureau geschoven te worden en waar tijdelijk de bakspullen een onderkomen in hadden gevonden.

Maar een kastje 'zomaar' weggooien, da's ook zonde. Nu hebben we een keukenkastje waar plastic doosjes in staan om eten in te kunnen bewaren. Omdat die doosjes allerlei verschillende maten hebben staan ze altijd te wiebelen en vallen regelmatig uit de kast. Dus bedacht ik mij dat als ik dat ladenkastje in dat keukenkastje zou plaatsen er weliswaar wat minder in zou passen, maar dat het in ieder geval een stuk opgeruimder zou zijn. Bovendien zou e.e.a. een stuk beter toegankelijk worden, omdat de achterste doosjes altijd erg lastig bereikbaar waren. Jan vond het een idioot plan. "Wie verzint er nou om een kast in een kast te plaatsen?". Nou ik dus. (Doet denken aan creatief programmeren toch?) Vanmorgen heb ik dus e.e.a. opgemeten en de bovenkant van het kastje gezaagd want het was net een paar centimeter te hoog. Daarna alles schoongemaakt en opnieuw ingeruimd. De barbecuespullen passen er nog net naast. Nu maar afwachten of het bevalt!

Wintervoorraad

De afgelopen weken hadden we ontzettend mooi weer. Toch konden we het ons niet veroorloven om de hele dag op het schaduwterras door te brengen. De moestuin produceert nu immers volop en omdat we niet alles tegelijk op kunnen eten en we de komende winter ook nog iets op ons bord willen hebben is het dus inmaaktijd!
De weckketel staat nu permanent in de keuken want bijna elke dag valt er wel iets in te maken. Op de linkerfoto zie je potjes met een mengsel van courgette-ui en tomaat die we van de winter opwarmen met een blikje corned beef erdoor. Lekker met gekookte rijst, geraspte kaas en zelfgemaakte komkommer zoetzuur!
Op de rechterfoto zie je een stukje huisvlijt van Jan: sperzieboontjes. Dit was de eerste oogst van 7 potjes. Afgelopen woensdag heeft hij er nog eens 15 potjes bijgemaakt.
De voorraadkast die aan het begin van de zomer bijna helemaal leeg was begint inmiddels weer lekker gevuld te raken!
Inmiddels heeft Jan ook de boerenkoolplantjes weer uitgeplant en begint de winterprei alweer langzaam te groeien zodat we naast de ingemaakte groenten in de winterperiode ook nog van verse groenten kunnen genieten.

De Aldi van 'Mevrouw Mignon'

Onze Schotse buurman wist vorig jaar te melden dat er een Aldi zou komen in Rochechouart. Wij wisten daar nog niets van, maar na wat zoeken op internet bleek het inderdaad waar te zijn. In het gemeentekrantje van Rochechouart van eind 2007 viel te lezen dat een voormalig fabrieksterrein zou worden ingericht als winkelcentrum met o.a. een Bricomarché (DHZ), een Pro & Cie (wit- en bruingoed) en een Aldi. Het hele project liep wat vertaging op omdat het fabrieksterrein vervuild was en de grond eerst gesaneerd moest worden, maar de afgelopen maanden zagen we de bouw gestaag vorderen.

Eenmaal per maand gingen we altijd naar St. Junien naar de Aldi (Lidl & Leaderprice) om onze basisvoorraad (vooral drank) aan te vullen. Bij de Aldi was het altijd verbazingwekkend rustig zodat wij ons ernstig afvroegen of deze winkel wel bestaansrecht had. Het verbaasde ons dus dat er nog een Aldi bij zou komen in de regio. Dat bleek ook niet het geval, want toen wij twee geleden in St. Junien kwamen bleek díe winkel gesloten met de mededeling dat we vanaf 26 augustus terechtkonden in de nieuwe winkel in Rochechouart. We vermoedden dus al dat 'Mevrouw Mignon' met haar hele hebben en houwen was verkast. Ze heet natuurlijk niet echt zo, maar heeft haar bijnaam te danken aan de volgende anecdote:
Jan liep een keer weg met de kar vol boodschappen en vergat gedag te zeggen. Zij riep hem nog heel hard achterna:"Au revoir monsieur", maar hij reageerde niet, waarbij ze enigszins verbaasd haar wenkbrauwen optrok en zielig zei "Le monsieur ne me voit même pas..." (Die meneer ziet me niet eens). Waarop ik zei dat hij gewoon zo druk bezig was met zijn bier, maar dat ik hem er wel op zou attenderen de volgende keer netjes gedag te zeggen.
Zo geschiedde. De eerstvolgende keer wilde Jan weer weglopen, waarop ik mijn vinger in de lucht stak en hij netjes zei: "Au revoir madame". Toen brak de herkenning los en barstte ze in lachen uit. Terwijl Jan de winkel uitliep zei ze: "Ah comme il est mignon" (wat is ie schattig). Sindsdien noemen we haar dus 'Mevrouw Mignon'.
Vandaag was de officiële opening van de Aldi in Rochechouart. Het was drukker dan we in St. Junien ooit hadden meegemaakt. Madame Mignon herkende ons echter meteen en bood ons een snoepje aan ter gelegenheid van de opening. Jan zag zijn kans schoon om een stukje veterdrop uit de doos te proberen en wist vergenoegd te vertellen dat het zowaar zoute was..............(die je dus eigenlijk hier niet kunt krijgen). Ook de drankenvoorraad is weer op peil en we hoeven er dus voortaan niet zo ver meer voor te rijden..................! Helemaal top!

Vliegende schotels

Na het grote succes van de courgettes van vorig jaar heeft Jan dit jaar ook een patisson gezaaid die inmiddels uitbundig bloeit en vruchten produceert. Een patisson is een soort courgette die eruitziet als een vliegende schotel. Het zijn werkelijk kunstwerkjes! Net als courgettes kun je ze eten in wok- en stoofschotels of zoetzuur inmaken. Maar in stukken snijden is eigenlijk zonde.......... Vandaar dat ik ze heb gevuld met een mengsel van gehakt en geroosterde pijnboompitjes en geserveerd met rijst en tomatensaus. Smaakte prima!

Pruimentijd

Voor het eerst sinds jaren hangt de pruimenboom helemaal vol met heerlijk zoet geurende pruimen. Tot nu toe hebben we 5 emmers vol geplukt. Uiteraard krijgen we die niet allemaal 'vers' opgegeten. Dus worden ze ingemaakt als jam (met en zonder 'stukjes'), moes, compôte en 'naturel'. Ook heb ik inmiddels wat potten pruimenchutney gemaakt en pruimen-vanillekaas en pruimenboter. Aan die laatste twee komt overigens geen zuivel te pas, het zijn gewoon luxe jamproducten met een zeer hoog vruchtgehalte. De jam gaat gedeeltelijk in standaard potjes met schroefdeksel en gedeeltelijk in speciale weckpotten. Die laatste zijn langer houdbaar. Mochten we volgend jaar onverhoopt geen pruimenoogst hebben dan kunnen we toch gewoon doorgaan met het consumeren van pruimenjam anno 2009. Overigens hangen er nog steeds vruchten in de boom...............

Richard Coeur de Lion (Richard Leeuwenhart)

Richard Leeuwenhart sneuvelde in 1199 hier niet zover vandaan bij het kasteel van Châlus. Veel kerken en kastelen in deze regio dateren nog uit die tijd, dus bestaat er o.a. een route Richard Coeur de Lion (die langs ons huis voert) waarbij je langs een aantal van deze kerkjes en kastelen komt.

In het toeristenseizoen vinden er in de sfeervolle stadjes regelmatig Middeleeuwse feesten plaats en dit jaar is Richard weer tot leven gewekt. Gisteren bezocht hij St. Mathieu dat voor de gelegenheid feestelijk was versierd met roodgele vlaggetjes en banieren. Toen Jan de kinderen met vlaggetjes zag lopen wilde hij er natuurlijk ook een!. We waren lekker vroeg, dus konden een prima plaatsje uitzoeken.

Richard werd met zijn gevolg om 18.00 verwacht en zowaar hij was niet eens zo heel erg veel te laat. Toch knap na ruim 800 jaar! Gezellige middeleeuwse muziek kondigde de komst van Zijne Hoogheid aan. Nadat hij de grond had gekust en het volk had toegesproken (jawel in het Frans èn Engels) werden we vergast op een show met een koorddanser.

We zijn niet de gehele tijd gebleven. Toen we terugliepen naar de auto viel ons wel op dat ook Middeleeuwse transportmiddelen parkeerruimte nodig hebben................