Op naar 2011!

Alweer een jaar voorbij! De tafel is opnieuw feestelijk gedekt en de oliebollen zijn gebakken. Dit jaar heb ik geen appelbeignets gebakken omdat de nieuwe weegschaal een stuk onvriendelijker is dan de oude ;-). Er zal veel gewandeld moeten worden in het nieuwe jaar om de schade te herstellen.....

Als we de beelden zien uit Nederland met sneeuw en ijzel dan lijken die bijna uit een geheel andere wereld te komen. Hier is de sneeuw alweer bijna twee weken weg en is de middagtemperatuur rond de 10 graden. Afgelopen week hadden we zelfs al een keer zon en 15 graden! Dat voelde bijna aan als lente.....

De komende week lijkt het echter weer kouder te worden, dus de lente is nog ver weg. Pas als we kraanvogels over zien komen van zuid naar noord weten we dat de lente er echt aankomt. Dat duurt echter nog wel een maand of wat. Intussen wens ik iedereen

Een goed en vooral gezond 2011

Koffie mèt: Kerstkoekjes

Ook dit jaar heb ik weer kerstkoekjes gebakken. Het zijn deze keer sterren geworden met jam en poedersuiker. Het recept is heel eenvoudig.

Ingrediënten voor ca. 15 stuks:

* 200 gram bloem

* 100 gram witte basterdsuiker

* 150 gram koude boter

* ca. 2 eetlepels jam naar keuze (Ik heb Mispel-kaneeljam gebruikt)

* ca. 1 eetlepel poedersuiker.

Voorbereiden:

De bloem, suiker en boter tot een samenhangend deeg kneden. Daarna in plasticfolie ongeveer 45 minuten in de koelkast leggen.

Bereiden:

Oven voorverwarmen op ca. 180 graden. Bakplaat bekleden met bakmatje of bakpapier. Werkvlak bestrooien met bloem. Deeg uitrollen en met een stervormige uitsteker 30 koekjes uitsteken. In het begin zal het deeg wat brokkelen, dan opnieuw even kneden en opnieuw uitrollen. Uit de helft van de koekjes een rondje steken met behulp van bijvoorbeeld een appelboor. De 'hele' koekjes bestrijken met een dun laagje jam. De koekjes met de gaatjes er opleggen zodanig dat de punten van het bovenste koekje naast de punten van het onderste koekje vallen. De gaatjes met behulp van een klein theelepeltje opvullen met jam. Koekjes in het midden van de oven gaar en bruin bakken in ca. 15-20 minuten.

De koekjes op een rooster af laten koelen. Als ze afgekoeld zijn de poedersuiker met behulp van een theezeefje er boven zeven. Voor nog geen twee kwartjes heb je dan decoratieve en lekkere kerstkoekjes. Eet smakelijk!

Winkelrondje

Vorige week toen er een dikke sneeuwlaag lag kwamen we er achter dat onze schoenen niet waterdicht waren. Erg onhandig als je een ochtendwandeling wilt maken! Gisteren zouden er snowboots in de aanbieding zijn bij de Aldi, maar zoals vaak was de aanbieding niet aanwezig toen wij boodschappen gingen doen. Omdat Jan ook schoenen in de aanbieding had gezien bij de Carrefour besloten we om vanmorgen dan maar even naar St. Junien te rijden. Er wordt weer sneeuw voorspeld vanmiddag dus het zou erg prettig zijn als we met droge voeten een rondje kunnen maken. Ook bij de Carrefour was van de aanbieding niets te bekennen en de wel aanwezige laarzen hadden geen vetersluiting zodat ik bij voorbaat al weet dat ze niet om mijn dikke kuiten passen. Met al die slanke Françaises hier ben ik natuurlijk behoorlijk in het nadeel.....;-)

Gelukkig zitten er in St. Junien meer winkels en bij de Intersport slaagden we voor een paar laarsjes voor mij en bij de Chaussea voor een paar stevige wandelschoenen voor Jan. Nu maar hopen dat ze inderdaad waterdicht zijn;-).

Bij de Carrefour waren we al wel geslaagd voor een nieuwe weegschaal. Niet dat ik ga lijnen natuurlijk, nergens voor nodig. Tenslotte gaf de oude weegschaal deze week van de ene op de andere dag 30 kg minder aan. Geweldig toch?!

De begraafplaats van St. Mathieu

Vanmorgen moesten we dus met de Kia naar de Contrôle Technique. Eigenlijk hadden we vorige week gemoeten, maar met de enorme hoeveelheid sneeuw die er toen lag vonden we dat onverantwoord. We boden ons excuus nog aan voor het afbellen een week eerder waarop we droge antwoord kregen dat we niet de enige waren, en dat hij ons beslist niets kwalijk nam omdat het echt gekkenwerk was geweest om wèl te rijden. Daarna lieten we de Kia achter bij het keuringsstation en maakten we een ommetje. Omdat het keuringsstation vlakbij de begraafplaats ligt besloten we daar eens een kijkje te nemen.
Zoals je ziet scheen het zonnetje uitbundig. Hoewel de eerste foto wellicht anders doet vermoeden ligt de begraafplaats er uiterst verzorgd bij. Het gras is kortgemaaid, de meeste graven zijn verzorgd en worden duidelijk nog regelmatig bezocht. De eerste foto is van het oudste gedeelte van de begraafplaats en het oudste graf dat ik zo snel zag dateerde uit 1850. Op veel van deze oudere zerken is een kaartje bevestigd òfwel om aan te geven dat de grafrechten verlopen zijn en belanghebbenden zich kunnen melden bij het Gemeentehuis om de rechten te verlengen, ofwel met de simpele tekst dat er geen langdurig grafrecht is afgesloten en dat het graf geruimd zal worden als de gemeente dat noodzakelijk acht.


Er is een duidelijk verschil in grafmonumenten, niet alleen tussen rijk en arm, maar ook voor wat betreft de 'stijl' van de zerken. De laatste trend lijken monumentale zwart- en roodmarmeren familiegraven te zijn (niet op de foto) terwijl de oudste graven uit eenvoudige liggende zerken bestaan versierd met een metalen kruis.  Soms liggen meerdere familieleden bij elkaar met een hekwerkje eromheen. Begin 1900 zie je de 'huisjes' stijl verschijnen, waar meerdere familieleden hun laatste rustplaats vinden.


Bij het verlaten van begraafplaats keek een jongeman mij vanaf een bijna 100 jaar oude zerk aan. Eymard Mériguet, 27 jaar oud. Hij ziet er merkwaardig modern uit. Toch stierf hij, 'Mort pour la France', in januari 1916 tijdens 'la Grande Guerre' zoals de Eerste Wereldoorlog hier meestal wordt genoemd. In de database met gesneuvelden op de site van de Franse Overheid vond ik hem al snel terug. Weliswaar wordt zijn voornaam daar iets anders gespeld, maar de datum van overlijden klopt. Hij werd geboren in St.Mathieu op 14 maart 1889 en stierf zo'n 630 kilometer, ver van huis, in het noorden van Frankrijk in het plaatsje Habarcq. Of hij ook daadwerkelijk in St.Mathieu begraven ligt of dat deze plaquette door zijn ouders is geplaatst als herinnering op de lokale begraafplaats kon ik zo snel niet vinden. Ik vermoed echter het laatste.


 

Roodborstje tikt tegen het raam......

Roodborstje tikt tegen het raam, zo begint een bekend Nederlands kinderliedje. Er blijkt waarempel waarheid te schuilen in dit oude versje, want nu de sneeuw overvloedig is gevallen proberen de roodborstjes (en de vinkjes) een schuilplaats te zoeken in de raamkozijnen, waar het relatief sneeuwvrij en warm is. Terwijl ze daar hun heil zoeken fladderen ze zo af en toe tegen de ramen en maken daarbij een 'tikkend' geluid. De barbecue is ingericht als vogelvoederplaats. Iedere ochtend was ik een oud dekseltje af en strooi er broodkruimels op. Dat het geen super-de-luxe vogelhuisje is kan dit roodborstje klaarblijkelijk weinig schelen!

Eigenlijk hadden we vandaag voor de Contrôle Technique van onze auto gemoeten, maar omdat er zoveel sneeuw ligt hebben we maar afgebeld. De nieuwe afspraak is voor volgende week vrijdag. Als het goed is ligt er dan geen sneeuw meer, want vanaf morgen wordt er dooi voorspeld. Nu maar hopen dat die voorspelling uitkomt.....................