woensdag 26 mei 2010

Op een mooie Pinksterdag.....

Tweede Pinksterdag was het fantastisch mooi weer. Een heerlijk zonnetje, weinig wind. In de luie stoel onder de lindenboom dus, waar je een fraai uitzicht hebt over het grote meer. Boekje erbij, potje thee met een lekker chocolaatje erbij............Genieten dus!
's Avonds hebben we lekker gebarbecued. Omdat ik nog een half doosje champignons had dat op moest had ik ze de hele dag laten marineren in wat olie met knoflook en Provençaalse kruiden. Grote champignons doormidden snijden! 's Avonds aan stokjes rijgen en dan lekker op de BBQ zachtjes laten garen - tussendoor nog even bestrijken met wat olie.
Een ander, simpel groentengerecht voor op de BBQ zijn de ui-schijven die je op de foto ziet. Het recept komt geloof ik uit een oude Libelle. Een grote ui in dikke plakken snijden, bestrijken met honing en er wat tijm overstrooien. Daarna zachtjes garen op de BBQ. Het was allemaal erg lekker en omdat het zo'n fijne zwoele avond was gingen we pas om halfelf van tafel.

dinsdag 18 mei 2010

Gevulde koeken

De amandelspijs had nu bijna een week de tijd gekregen om op smaak te komen dus
was het tijd om gevulde koeken te maken. Het recept komt van Cor 'Bakplaat' van het forum van www.bakkerswereld.org
Voor het maken van ca. 12 koeken heb je de volgende ingrediënten nodig:
Voor het deeg: 250 gram bloem * 180 gram boter * 150 gram witte basterdsuiker * 2 eetlepels water * 1 theelepel citroenrasp * 12 halve amandelen om te garneren
Voor de vulling: 200 gram amandelspijs, citroenrasp, losgeklopt ei.
Kneed de ingrediënten voor het deeg tot een deegbal en laat die in plasticfolie een paar uur opstijven in de koelkast. Ik laat de keukenmachine altijd even alles kneden. Het deeg krijgt dan de structuur van grof zand die je nog even met de hand doorkneedt tot het een glad samenhangend geheel is. Meng intussen de amandelspijs wat losser met een beetje citroenrasp en wat losgeklopt ei. (Ik heb dat laatste overigens niet gedaan - ik had overigens ook 300 gram spijs en heb er alleen wat citroenrasp doorgedaan).
Rol het deeg uit op een met bloem bestoven werkvlak en steek er een even aantal cirkels uit met een kartelsteker. Ik heb geen kartelsteker dus heb een breed limonadeglas gebruikt. Leg de helft van de cirkels op een ingevette bakplaat. Ik heb ze op een bakmatje gelegd.
Spuit bolletjes amandelspijs op de cirkels. Omdat ik de spijs lekker dik heb gehouden heb ik er gewoon allemaal even grote bolletjes van gedraaid (even afwegen) en die op de deegcirkels gelegd. Leg de andere helft van de deegplakjes eroverheen en druk de randen goed aan. Omdat ik dus geen kartelsteker heb, heb ik de koeken-in-wording in mijn linkerhand rondgedraaid en met een vork in mijn rechterhand de randen 'bewerkt'.
Bestrijk de koeken met losgeklopt ei en garneer ze met een (halve) amandel.
Verwarm de oven intussen voor op 175 graden en bestrijk de koeken voor je ze in de oven zet na ongeveer een kwartier nog een keer.
Bak de koeken in ca. 15-20 minuten goudbruin en gaar. Bij mij waren ze na 15 minuten nog hardstikke wit dus heb ik de over wat heter gezet en ze wat langer laten bakken.
Als ze mooi gekleurd zijn de koeken uit de oven halen en op de bakplaat een tijdje af laten koelen. Als ze bijna afgekoeld zijn steek je ze met een paletmes van de bakplaat en laat je ze op een rooster verder afkoelen. Eet smakelijk!

maandag 17 mei 2010

Gezondheidszorg

Wij houden niet zo van dokters, maar soms heb je ze wel eens nodig. Zo belandden we afgelopen vrijdag in deze kliniek voor een bezoekje aan een specialist. De gezondheidszorg is hier in Frankrijk overigens uitstekend geregeld. Vaak is het zo dat als je de huisarts 's morgens belt, je diezelfde ochtend nog terecht kunt en de tandarts vindt het raar als je een half jaar van tevoren alvast de volgende controle afspraak wilt plannen. Twee weken van tevoren is mooi genoeg..... Van huisarts wisselen is geen enkel probleem. Je gaat met een formulier naar de nieuw uitverkoren huisarts, laat het door hem of haar ondertekenen en het is geregeld. Inmiddels zijn we aan de 3e huisarts toe. De eerste vertrok na een jaar en zijn opvolger beviel ons niet. Onze huidige huisarts bevalt ons echter prima.
De artsen zijn in het algemeen zeer vriendelijk en nemen nog de tijd voor hun patiënten. Een consult bij de huisarts duurt al gauw een klein halfuur!

Alleen de ziektekostenverzekering is een compleet oerwoud voor een buitenlander. Net als in Nederland heb je een basisverzekering en bestaan er aanvullende verzekeringen, maar daar houdt dan ook meteen de vergelijking op. Dekt de basisverzekering in Nederland 100% van je ziekenhuiskosten, huisarts en medicijnen (op het eigen risico na), hier is dat ca. 70% van de 'tarifs conventionnés'. En in dat laatste woord zit het addertje onder het gras. Het betekent namelijk dat de basisverzekering ca. 70% vergoedt van de, voor de betreffende medische behandeling, overeengekomen tarieven.
Daarnaast heb je dan nog de, overigens niet verplichte, aanvullende verzekering (de mutuelle) van 100, 150 tot wel 300% van de 'tarifs conventionnés'. Als naïeve buitenlander denk je misschien dat je in dat laatste geval geld toe krijgt bij een behandeling, maar dat is niet zo.
Doktoren zijn ingedeeld in groepen. Doktoren die behoren tot de 'conventionné secteur 1' vragen de laagste tarieven, conform aan de 'overeengekomen' tarieven. Bij zo'n dokter zit je dus qua kostenvergoeding met een 100% aanvullende verzekering goed. Onze huisarts valt in deze groep. Veel specialisten zijn echter 'conventionné secteur 2' of hoger. Dat betekent dat hun tarieven hoger liggen. Als je dan een aanvullende verzekering hebt die 100% dekt moet je dus een deel zelf betalen. Voorbeeld: Stel het overeengekomen tarief voor een consult is 25 euro, maar de dokter rekent 50 euro. De basisverzekering vergoedt 70% van 25 euro en een mutuelle van 100% vergoedt de restende 30%. De 'extra' kosten, in dit geval 25 euro, moet je dus zelf ophoesten. Je begrijpt dat bij complexere behandelingen de kosten aanzienlijk kunnen oplopen!
Verder is het zo dat je de huisarts, maar ook het consult van veel specialisten, altijd meteen moet betalen en je achteraf het geld van de verzekering terugkrijgt. Het tarief van de huisarts weten we inmiddels dus dat bedrag hebben we wel contant bij ons. Maar bij de tandarts bijvoorbeeld weet je niet van tevoren of er iets meer gedaan moet worden dan alleen de controle. Dus chèqueboekje mee!
Gelukkig krijgen we het geld van de basisverzekering altijd vrij snel, meestal binnen een week, teruggestort. Het gedeelte van de aanvullende verzekering volgt dan ongeveer een week later.
Ook de mutuelle stort het te vergoeden bedrag tegenwoordig direct op onze bankrekening. In het begin kregen we een chèque waarmee we dan naar de bank moesten. Aangezien het bankkantoor ruim 30 kilometer verderop zit waren de kosten die we moesten maken om de chèque te innen bijna hoger dan de waarde ervan.
Kortom het ziektekostenverzekeringsverhaal is zeer gecompliceerd, want ook hier heb je te maken met 'eigen risico e.d.' Het kan niet anders of dit complexe vergoedingensysteem houdt veel mensen aan het werk!

woensdag 12 mei 2010

Gebutst autootje

Daar stond dan het zwaar beschadigde autootje onder onze lindeboom. De garage die het wrak weg zou komen slepen is gisteren niet langsgeweest. Wèl kwam de eigenaresse van de auto met twee zoons (een van hen zat in de auto toen het ongeluk gebeurde) om de persoonlijke bezittingen op te halen. De jongen bleek ongedeerd, zijn vader was iets minder gelukkig, want hij heeft een bot in zijn onderarm gebroken en verblijft nog in het ziekenhuis. Maar het zal genezen en het had allemaal veel erger kunnen zijn.
Ze vertelt dat de garage morgenochtend (= vandaag) komt om de auto op te halen want er was iets fout gegaan in de communicatie. Dat kan gebeuren, maar toen we vandaag zo tegen de middag thuiskwamen stond het wrak er nog steeds. Na de lunch dus maar eens de garage bellen, want we zien de bui al hangen met het lange weekend voor de deur.
Er wordt me bezworen dat ze vandaag nog komen, aan het begin van de avond. Inderdaad stopte een halfuur geleden een auto met drie mannen erin voor onze poort. Zonder aanhangwagen........ Na het gebruikelijke handjesschudden lopen ze diverse rondjes om het gehavende vehikel heen. Wijzend naar de schade, intussen fluitend tussen de tanden en het roepen van "oh-la-la". Jawel het had allemaal veel erger kunnen zijn.
Voor het weghalen van het wrak hebben ze een aanhanger nodig vertellen ze, en vragen of we morgen thuis zijn.......... Nu wordt het tijd om vriendelijk doch beslist te laten weten dat het wrak vandaag van mijn erf gaat. Ik herinner ze er dus aan dat ze maandag ook al hadden gezegd dat ze aanhanger nodig hadden. Oeps een adremme buitenlandse....
Vervolgens zeg ik met een vriendelijke lach dat we vermoedelijk te maken hebben met een klein cultuurverschil, dat mórgen in Nederland 1 dag later is. Dat mañana in Spanje ... de man van de garage begint te lachen, ja ja dat kan over 10 dagen zijn. Om vervolgens terug te grappen dat 'demain' in Frankrijk over een week is. Hij verbetert zichzelf snel, nee da's flauwekul, hier is het normaal gesproken ook 1 dag.
Ze besluiten het wrak dan toch maar met een trekkabel achter hun eigen auto aan te hangen en zijn binnen 5 minuten grinnekend en zwaaiend vertrokken. Gelukkig want Jan voorzag al een autowrak op zijn erf tot het einde der dagen..............

maandag 10 mei 2010

Accident aux Lilas

Voor ons huis is een doorgaande weg. In het algemeen is het er niet zo heel erg druk. Het is vooral veel lokaal verkeer en enkele grote met boomstammen geladen vrachtwagens die lossen bij de zagerij een paar kilometer verderop.
Vanmiddag zo tegen kwart voor zes zat ik net even achter de computer toen ik een raar geluid hoorde, gevolgd door een harde doffe klap. Mijn eerste gedachte was dat er twee auto's tegen elkaar aan gereden waren op de kruising. Aangekomen bij ons hek zag ik echter een stukje verderop een auto op de kop liggen. Het rechterportier zat helemaal om de betonnen elektriciteitspaal gevouwen. Twee mannen waren al uit de auto gekropen en waren druk aan het telefoneren. Even later kwamen de hulpdiensten. Eén van de twee kreeg een nekkraag aangemeten en werd in folie gewikkeld afgevoerd naar het ziekenhuis.
De gendarmerie deed uiteraard een sporenonderzoek. Wat er precies is gebeurd weet ik niet maar aan de sporen in het gras te zien was de auto net voorbij onze brievenbus van de weg geraakt, vervolgens tegen de betonnen paal geklapt en daarna over de kop in de greppel beland. Dat de inzittenden er op het eerste gezicht redelijk ongeschonden uitkwamen mag voorwaar een wonder heten.
De baas van de plaatselijke garage die de twee zelf hadden gebeld om de auto op te halen vroeg of de auto op ons erf mocht overnachten. Morgen komt hij dan met een aanhangwagen om het wrak naar de garage te vervoeren.
Klaarblijkelijk komen dergelijke ongevallen hier zo veel voor dat ze speciale borden hebben om het overige verkeer te waarschuwen.........

zondag 9 mei 2010

Amandelspijs

Omdat ik binnenkort weer eens gevulde koeken wil bakken moet ik een paar dagen van tevoren amandelspijs maken. Dat is eigenlijk heel simpel. Omdat onze eigen amandelboom nog niet genoeg amandelen produceert en we die vooral willen gebruiken om te garneren gebruik ik amandelpoeder dat hier in iedere supermarkt te koop is. Naast de amandelpoeder neem je een zelfde hoeveelheid kristalsuiker en een ei op ongeveer 100-150 gram amandelpoeder. De ingrediëntenlijst vandaag bestond dus uit:
150 gram amandelpoeder * 150 gram kristalsuiker * 1 ei
Alles in de keukenmachine even draaien tot de massa als een 'bal' aan elkaar kleeft en dan een paar dagen in de plasticfolie in de koelkast. Et voilà: ruim 300 gram overheerlijke 'pure' amandelspijs. Mmmmm dat is nog eens wat anders dan de witte bonenprut met amandelaroma die in veel supermarktproducten zit verwerkt!

zondag 2 mei 2010

Buurman Ezeltje

Een paar honderd meter hiervandaan woont 'Buurman Ezeltje'. We noemen hem niet zo omdat hij zo dom is, maar omdat hij een paar ezeltjes heeft, waar we hem af en toe mee rond zien lopen als hij ze van de ene naar de andere wei brengt. (Buurman Roger vindt de bijnaam 'Voisin Âne' overigens prima bij de man passen en kwam niet meer bij van het lachen toen ik vertelde hoe we de goede man noemen).
Gisteren was Buurman Ezeltje gras aan het maaien in de buurt van zijn boerderij toen we langs kwamen wandelen. De grasmaaier werd meteen uitgezet dus ik dacht al: die wil een praatje. Een wandeling van een halfuur kan hier zomaar anderhalf uur worden als je verschillende mensen tegenkomt die het gezellig vinden om een praatje te maken.....over van alles en nog wat.
Zijn vraag was echter of we zijn 'petit âne' al hadden gezien. Dat hadden we niet dus liep hij even met ons mee naar het weilandje dat vanaf de weg waar we stonden nèt niet te zien was.
En daar stond een allerliefst klein ezeltje met enorme grote oren. Vol trots vertelde Buurman Ezeltje dat ze nu een week oud was. Net na de geboorte zijn ze niet zo mooi - één en al benen- maar nu na een week is het beestje toch wel erg 'mignon'. Hij houdt de ezeltjes puur voor zijn plezier. Als je ze zo lief ziet staan zou je er bijna ook een willen hebben. Maar het is vast minder werk om af en toe even langs zijn weiland te lopen en van de beestjes te genieten!