Een heel goed 2013!

Wat vliegt de tijd, alweer 31 december! Dit jaar heb ik niet veel geblogd, er was niet zoveel 'nieuws' om over te schrijven. We leiden een kalm en rustig leventje en zijn daar heel tevreden mee. Dit jaar heb ik veel tijd besteed aan mijn onderzoek naar grondbezit in Midden-Delfland in de Middeleeuwen. Vooral met de reconstructie van de Zuidbuurt in Vlaardinger-Ambacht en Maasland ben ik lekker opgeschoten. 

De bijkeuken is sinds het begin van dit jaar een waar paradijs geworden. We zijn er nog steeds heel erg blij mee! Ook de nieuwe ramen zijn een aanwinst. De moestuin leverde dit jaar weinig oogst en ook de fruitbomen lieten verstek gaan door de late vorstperiode die de bloesem deed bevriezen. Wat dat betreft hopen we dat 2013 een beter oogstjaar zal worden!

Onze plannen voor 2013? Het zal het jaar worden van het 'Grote' project: de verbouwing van de keuken. Dat is geen luxe want de huidige wandtegels zijn niet gevoegd maar 'koud' tegen elkaar gezet en in de kieren is de schimmel moeilijk te bestrijden. Bovendien zitten ze schots en scheef. De vloertegels zijn zo mogelijk nog erger. Een grote mat voor het aanrecht verbergt dat de meeste gebroken zijn....... je begrijpt dat dat niet handig schoonmaakt........

Het zal dus wat hannesen en improviseren worden de komende tijd omdat werkelijk alles op de schop moet om de nieuwe tegels er in te krijgen. Het betekent alle kastjes van de muur, aanrecht eruit, waterleiding omleggen enz. enz. Omdat Jan maar twee handen heeft en ook nog eens afhankelijk is van droogtijden van lijm/voegmiddel/verf e.d. zal het dus af en toe wat k(r)amperen worden in eigen huis....... We hopen er echter uiteindelijk een praktische en vooral goed schoon te maken keuken voor terug te krijgen.......

De komende weken houden we jullie op de hoogte van het Keukenproject.

Nu staan de oliebollen op tafel dus rest mij voor vandaag jullie 

Een heel voorspoedig en vooral gezond 2013!

te wensen.

Linnengoed

Dit jaar ging het opeens hard met het beddengoed. Normaal gesproken kopen we meestal nieuwe hoeslakens als die bij de Aldi in de aanbieding zijn, maar òfwel we hebben de aanbieding gemist òf er was er geen, althans niet de maat die wij zoeken. De lakens die we nog hadden legden één voor één het loodje. Ook een aantal dekbedhoezen begon dunne plekken te vertonen. Anderen begonnen wel heel erg veel van hun fleurigheid te verliezen. De jaarlijkse aanbieding van linnengoed bij de grote warenhuizen kwam dit jaar dus als geroepen. In de week tussen Kerst en Nieuwjaar kun je de linnenkast voor een habbekrats aanvullen. Afgelopen donderdag reden we dus naar LeClerc in St. Junien, het laatste stukje in de file (en dat is hier een wereldwonder!). Het was duidelijk dat veel mensen op de aanbiedingen waren afgekomen! We konden nog net een plekje op de parkeerplaats, die de rest van het jaar altijd genoeg lege plaatsen telt, bemachtigen. Van een economische crisis was even geen spoor te bekennen.

We kwamen thuis met 4 dekbedhoezen (240x200), 4 hoeslakens (90x190), 4 washandjes en 8 badhanddoeken voor nog geen 70 euro. Natuurlijk gaat duurder beddengoed langer mee, maar ik heb al een keer de pech gehad dat een duurdere dekbedhoes bij het drogen aan een rozenstruik bleef hangen, dus die zijn aan ons niet besteed. We zullen hier ook vast wel een jaartje of wat onder kunnen slapen.........

Nieuwe ramen

Toen we zes jaar geleden hier kwamen wonen was de eerste klus die we uit moesten besteden het plaatsen van nieuwe openslaande deuren in de woonkamer en het terras. Het viel niet mee om een 'menuisier' te vinden die deze klus wilde klaren. Van de zes benaderde bedrijven nam slechts één de moeite om daadwerkelijk op te komen draven en een offerte te maken. Het bleek een zeer vakbekwame man, die net was begonnen met een eigen bedrijf. Misschien niet de allergoedkoopste, maar zoals later bleek, wel zéér betrouwbaar. Toen dit jaar de ramen aan vervanging toe waren belden we dan ook meteen deze menuisier, we hebben niet eens de moeite genomen om de rest te benaderen......

Onze man had het druk maar beloofde om contact op te nemen om een offerte te maken. Dat gebeurde inderdaad na ongeveer 1 1/2 week. Daarna duurde het enige tijd voor de offerte kwam, maar uiteindelijk kwam deze dan toch via de post. Nadat we akkoord waren gegaan kwam hij nog een keer langs om de maten te verifiëren en de aanbetaling, in de vorm van een cheque, te incasseren. Vroeg hij 6 jaar geleden nog de helft, nu was het nog ongeveer 1/3 van het eindbedrag, het wederzijds vertrouwen was duidelijk gegroeid........
De cheque zou hij bovendien niet voor november incasseren. Afgesproken werd dat de werkzaamheden, ijs en weder dienende, van de winter zouden plaatsvinden. Toevallig had ik maandagochtend nog gekeken of de cheque al was geïncasseerd, maar dat was niet het geval. Maandagavond belde hij onverwacht of hij de volgende ochtend zo tussen 08.15 en 08.45 uur kon komen om de ramen te plaatsen. Oeps, dat betekende onze plannen aanpassen en vroeg opstaan! Natuurlijk gingen we akkoord. De nieuwe ramen zullen het immers een stuk gerieflijker maken in huis. Dubbel glas, betere isolatie dus, is zo vlak voor de winter zeer welkom. Ook zal het erg prettig zijn als we niet bij iedere regenbui hoeven te dweilen.....

Gisteren kwam hij zo rond 08.15 uur voorrijden samen met zijn maat. De ramen zaten er vrij snel in, maar het afwerken van de randen was een arbeidsintensieve precisieklus. Tussendoor moest hij ook nog even langs een andere klant die een probleem had, dus het lukte niet om de klus gisteren af te maken. Dat betekende vanmorgen dus nog een keer vroeg opstaan, maar dat hadden we er wel voor over. Om 08.10 uur vanmorgen reed zijn auto opnieuw voor en rond koffietijd was alles klaar. We zijn erg opnieuw erg tevreden over deze menuisier! Nu zijn alleen die lelijke oude bruine luiken helemaal een vlag op een strontschuit....

Beter laat dan nooit: Stookhout

Normaal bellen we tegen eind augustus onze houtboer om de bestelling door te geven. Zo ook dit jaar. Groot was dan ook de verbazing toen hij meedeelde verhuisd te zijn. Máár zo zei hij, geen probleem, ik heb nog wat hout liggen, als ik half of eind september in de buurt ben dan kom ik dat nog wel leveren. Voor volgend jaar kunt u echter niet meer bij terecht. We waren al blij dat we niet op stel en sprong iets anders hoefden te regelen dus we wachtten rustig af. Het werd half september, het werd eind september en de telefoon rinkelde niet....... Begin oktober besloot ik dus nog maar eens te bellen. Toen werd opeens gezegd dat ik verkeerd verbonden was.... Mmmmm, ik had toch echt het goede nummer gebeld. Nu is het hier gebruikelijk dat je een jaar van tevoren je bestelling doet. De boeren kappen namelijk in de herfst/winter voor het jaar erop. Het hout moet namelijk minimaal 1 jaar drogen om goed te stoken. Nu moesten we dus alsnog op zoek naar een leverancier die toevallig 'over' had of waarvan in de loop van het jaar een paar klanten hadden afgehaakt. Begin oktober ben je dan aan de late kant om het maar even zachtjes uit te drukken. Zoeken op 'bois de chauffage' in de Pages Jaunes (de Gouden Gids) leverde vooral leveranciers van huisbrandolie op..... merkwaardig! Even voorbij het dorp woont een houtboer, dus maar eens gebeld. Zijn vrouw wist niet zeker of er wel genoeg was, maar ze zou terugbellen. Na 3 dagen was er nog niet teruggebeld. Dus zelf maar weer bellen. Ze wist het nog niet, maar ze zou die avond zeker terugbellen. Je raadt het al...... Juist! Met dat soort mensen willen we geen zaken doen, dus maar weer verder zoeken. Inmiddels waren we er wel achter dat de juiste zoekwoorden op internet waren "sciage et rabotage du bois, hors imprégnation". Onder die noemer vonden we nóg een adres vlakbij huis. Maar helaas was deze meneer er inmiddels mee gestopt. Hij verwees ons naar een bedrijf in Rochechouart. Dinsdag gebeld en de meneer die aan de telefoon kwam kon inderdaad nog leveren. De prijs was wel wat hoger dan we gewend waren, maar hij moest er ook een stuk verder voor rijden, dus we besloten accoord te gaan. Zaterdag zou hij komen. De ochtend ging voorbij.......de zenuwen begonnen al toe te slaan, het zou toch niet weer misgaan? Maar nee, rond halfeen ging de telefoon dat we aan het eind van de middag ingepland stonden. Rond halfvier werd er een keurige stapel stookhout bezorgd. Vóór er een grote regenbui overtrok hadden we al een groot deel in ons houthok gestapeld. Daarna heeft de rest onder een dekzeil overnacht. Vanmorgen hebben we weer een deel weggewerkt, tot zware buien ons noodzaakten te stoppen. Morgen wordt er echter een droge en zonnige dag verwacht. Het gaat goedkomen. Het blijkt ook allemaal hardhout (eiken/kastanje) te zijn terwijl we vorig jaar ook wel zachthout (berk) ertussen hadden. Dat verklaart ook het prijsverschil. Al met al is het toch weer gelukt en zijn we voorbereid op de winter!

Deurmetamorfose

In onze bijkeuken zit een stalen buitendeur. De vorige bewoner had aan de binnenkant polystyreen (piepschuim) geplakt als isolatie. In de loop der jaren was dat echter afgebrokkeld en was er een witte laag schimmel opgekomen. Met enige regelmaat waren onze kleren dan ook 'besneeuwd' als we de deur passeerden.Toen Jan de bijkeuken een grote opknapbeurt gaf had hij die piepschuim platen dus meteen verwijderd. Een 'kale' roestige deur was het gevolg.Afgelopen winter was het erg koud, maar ondanks de verdwenen isolatie viel het allemaal erg mee, dus besloten we om de deur in eerste instantie alleen maar te verven. Toen bij de Aldi de metaalverf in de aanbieding was had Jan dus meteen een groot blik meegenomen. Alleen kwam het er lange tijd niet van om de deur onderhanden te nemen. Maar recentelijk was het dan zover! Na het schoonmaken van de deur en het vullen van de grootste gaten voltrok zich, zoals je kunt zien, een ware metamorfose.....


Bij het klussen was het vliegengordijn beschadigd geraakt, maar we hadden inmiddels een 'handig' vliegengordijn gekocht met zo'n magnetische sluiting in het midden. Je kent ze misschien wel van de televisiereclame. Uhhhhh handig? Dat ding bleek dus de grootste miskoop van het jaar te zijn! Gelukkig hadden we er niet de hoofdprijs voor betaald...... Wat er allemaal mis mee was? Op de buitenkant staat niet dat het vliegengordijn alleen is bedoeld voor bevestiging op hout of kunststof. Wij hebben tegels en staal. Dat was dus het eerste probleem. Verder zou het gordijn 1 meter breed zijn, maar dat bleek wel een hele krappe meter te zijn, Jan mat 97 centimeter en onze deur is 95. Er was dus geen 'speling' om de lamellen aan de zijkanten vast te plakken, wat nu net de essentie van het systeem is. Verder bleek onduidelijk wat de boven- of de onderkant was en was het onmogelijk de lamellen netjes in te korten.


Omdat we even niets anders hadden hebben we het gordijn toch maar op de, goed schoongemaakte tegels geplakt, maar na een dag lag de helft al op de grond. Na een dag zonder vliegengordijn en dus een bijkeuken vol vliegen zijn we uiteindelijk maar naar de dichtstbijzijnde Brico gegaan voor een 'gewoon' eenvoudig vliegengordijn zoals er al jaren had gehangen. Die hangt inmiddels alweer een week zonder problemen. Leve de eenvoud!

Een wit huisje met blauwe luiken

Toen we tien jaar geleden alweer,  op huizenjacht gingen in Frankrijk, droomden we van een wit huisje met blauwe luiken. In dit deel van Frankrijk zijn de luiken echter meestal poep-bruin of heel lichtblauw. De meeste huizen met blauwe luiken zijn van buitenlanders..... We eindigden dus met de aankoop van een huisje met poep-bruine luiken met het idee dat er tenslotte verf bestaat. Dat is ook zo, maar het duurde toch nog heel lang voor de luiken dan eindelijk de gewenste blauwe kleur kregen. Dat komt omdat de ramen in verband met de slechte staat eerst aan de beurt waren en Jan moeite had om goede verf te kopen. Het eerste merk begon na een jaar te 'poederen', het tweede merk was al droog voordat je de kwast had uitgestreken..... Je begrijpt dat zijn humeur er niet beter van werd. Eindelijk vond hij dan de ideale verf een houtbeits van Dulux Valentine en de kleur 'bleu électrique'. Alleen is het kopen daarvan wat problematisch want iedere winkel heeft steeds maar 1 blikje en de voorraad wordt vrijwel niet bijgevuld. Soms hebben we wel eens de indruk dat Franse winkeliers denken dat de klant dan wel iets anders koopt, maar wij zijn eigenwijs. Product niet op voorraad? Dan kopen we gewoon niets! Zo zijn we ook al maanden op zoek naar betonverf voor buiten in de kleur 'rouge basque'. Voor binnen is het er wel, maar ja onze schoorsteen staat nu eenmaal buiten. En nee we willen geen wit, blauw, groen of beige maar rood! Ach ja, komt goed, ooit..... zucht. C'est la France!

Koffie mèt: Courgette-hazelnoot-nougatine taart

Er wordt nog steeds van alles gebakken aux Lilas, maar vaak zijn het oude vertrouwde recepten. Met de enorme courgette oogst begon ook weer het zoeken naar nieuwe recepten. De courgettecake van vorig jaar is inmiddels alweer in een nieuwe variant gebakken (met amandelen), maar al surfend kwam ik ook een Courgettetaart tegen met hazelnoten. Nu was onze hazelnoot oogst niet overweldigend afgelopen herfst dus had ik er niet genoeg om het originele recept te maken. In de kast stond echter nog wel een restje nougatine. Het werd een overheerlijke taart. Deze gaan we beslist vaker maken!

Ingrediënten:

1 courgette van ca. 450 gram
200 gram zachte boter
250 gram bruine basterdsuiker
 90  gram (blanke) hazelnoten (ik kreeg de vliesjes er niet af, maar daar proef je eigenlijk niets van)
 60 gram nougatine
   1 tl speculaaskruiden
   3 eieren
250 gram zelfrijzend bakmeel
poedersuiker voor de garnering

Een bakvorm van ca. 20 cm doorsnee. Ingevet (of bekleed met bakpapier).

Verwarm de oven voor op ca. 180 graden Celcius

Schil de courgette, snij in de lengte doormidden, verwijder de pitten en rasp het vruchtvlees. Rooster de hazelnoten en maal ze fijn. Klop de boter, suiker en de speculaaskruiden tot een romige massa. Klop de eieren er een voor een door. Roer met een houten lepel de courgette, de hazelnoten en de nougatine door het botermengsel. Spatel het zelfrijzend bakmeel erdoor en schep het beslag in de bakvorm. Bak de taart in het midden van de oven in ca. 1 uur gaar. Steek een saté stokje of breinaald in de taart om te controleren of deze gaar is (moet er droog uitkomen). Laat de taart afkoelen en bestrooi voor het serveren met poedersuiker. Bon appétit!

Dat repareer ik zelf wel!

Vorige week ging de wasmachine opeens niet meer open. Daar sta je dan, nat wasgoed erin en geen beweging in de handgreep te krijgen....... Opnieuw werden de planken van de ombouw verwijderd (ze blijven wel schoon op die manier!) en na wat schroeven en prutsen slaagde Jan erin het deurtje te ontgrendelen. Aan de binnenkant van de handgreep bleek bij nadere inspectie iets afgebroken te zijn. Nu Jan eenmaal wist hoe de constructie in elkaar zat bleek de deur met behulp van een schroevendraaier gelukkig wel simpel te openen zodat ik in ieder geval kon wassen. Omdat de wasmachine nog in Nederland gekocht was zo'n 10 jaar geleden en in Frankrijk nooit op de markt was gekomen leek de enige manier om aan een nieuwe handgreep te komen via internet. Al zoekende vond Jan vond een geweldige website met de veelzeggende naam www.datrepareerikzelfwel.nl waar het onderdeel op voorraad was. Verzenden naar Frankrijk was geen enkel probleem. Afgelopen vrijdag besteld en gisteren lag het pakje in de brievenbus. De nieuwe greep werd razendsnel gemonteerd. Voor nog geen 35 euro hebben we tenslotte geen nieuwe wasmachine........

 

De eerste courgettes van het seizoen

Het blijft maar raar weer. Inmiddels is het Juli, normaal gesproken zou het hier dan 25-30 graden zijn en zonnig, maar het is vandaag wéér grijs en miezerig. Afgelopen week hebben we wel een paar mooie dagen gehad en hebben we heerlijk ge-BBQ-ed. In de moestuin is alles laat, maar eindelijk heeft Jan dan twee courgettes kunnen oogsten. Die hebben we gisteren meteen soldaat gemaakt met een pittige gehaktvulling, witte rijst en champignonsaus. Eenvoudig, niet duur en erg lekker!


Het recept voor 2 personen:


Voor de gevulde courgettes: 2 niet al te grote courgettes, 2 ons rundergehakt, 1/2 sjalot, 1/3 Spaanse peper, 1 ei, paneermeel, peper, 1 afgestreken theelepel kerrie, 1/2 eetlepel ketjap, een paar druppels Worcestersaus, olijfolie


Voor de champignonsaus: 1/2 sjalot, klontje boter, 1 blikje champignons, 1 bouillonblokje, water, maïzena en een paar druppels Worcestersaus.


Verwarm de oven voor op ca. 200 graden. Vet een oven-vaste schaal in met olijfolie. Bekleed de bodem eventueel met bakpapier. Was de courgettes, snij in de lengte doormidden en hol ze een beetje uit. Snipper de sjalot en de Spaanse peper. Meng het gehakt met het ei, de sjalot, de Spaanse peper, de kerrie, de ketjap en de Worcestersaus. Breng op smaak met wat peper. (Zout is niet nodig - dat zit al in de ketjap en de Worcestersaus). Voeg paneermeel toe tot het een stevige kneedbare massa wordt en kneed tot 4 'worstjes' die in de courgettes passen. Leg in de ovenschotel en bestrijk met wat olijfolie. Bak de gevulde courgettes in ca. 40 minuten bruin en gaar.


Kook intussen de rijst voor 2 personen en maak de champignonsaus:


Snipper de sjalot en giet de champignons af. Verhit wat boter in een diepe koekenpan en bak de sjalotjes een paar minuten tot ze mooi bruin zijn. Voeg de champignons toe. Bak tot ze een bruinig kleurtje hebben en het vocht wat verdampt is. Verkruimel het bouillonblokje boven de champignons en voeg een paar kopjes water toe (2 à 3) en een eetlepel maïzena. Als de saus te dik wordt wat water bijvoegen, blijft het te dun wat maïzena toevoegen. Goed roeren om klontjes te vermijden (Of los de maïzena op in het water voor je het toevoegt). Saus rustig laten pruttelen tot de rijst en de courgettes gaar zijn. Afmaken met een paar druppels Worcestersaus.


Met verse champignons zal het nog lekkerder zijn, maar die liggen hier vaak zo vies en bruin in de winkel dat je ze niet lang meer kunt bewaren en omdat we maar 1 x in de week boodschappen doen zijn blikjes voor ons een mooie oplossing.


Eet smakelijk of zal ik zeggen Bon Appétit!

Allemaal een plekje voor het raam....?!

Het is nog steeds merkwaardig weer. Echt zomeren wil het nog niet erg. De fruitbomen en -struiken dragen weinig fruit en ook in de moestuin is alles erg laat. Alleen de peultjes en de doppertjes groeien voorspoedig!
Twee jaar geleden hebben we voor het eerst doperwten en peultjes geweckt en dat is ons erg goed bevallen. Wat een luxe om doperwten uit   eigen tuin te eten in de winter. Ja ik weet het, een blik of pot doperwten uit de supermarkt kost geen drol, maar als je het verschil eenmaal geproefd hebt! Gisteren was het heerlijk weer, dus we zijn meteen 
de tuin ingegaan om de rijpe doppertjes en peultjes te plukken. 

Terwijl de vaatwasser de weckpotten grondig reinigde begonnen we na de koffie gezellig met zijn tweeën op het terras de doperwten-berg weg te werken. Je ziet we zaten er heerlijk bij in de schaduw van de parasol!

Na het uitkoken van de rubbers en het maken van de suikeroplossing konden de potjes worden gevuld We hebben onze voorraad 1/4 liter potten dit jaar speciaal aangevuld voor de doperwten en de peultjes!

Van de emmer geplukte doperwten bleven uiteindelijk 6 potjes over. Er hangen echter nog heel veel onrijpe peulen aan de planten, dus ik denk dat de komende weken nog wel wat potjes gevuld gaan worden!

Heb ik dat?!

Afgelopen zaterdag waren we met een paar volle tassen wasgoed thuisgekomen uit Nederland dus je begrijpt dat de wasmachine gisteravond snel werd volgeladen. Toen Jan echter midden in de nacht wakker werd van een piepende rookmelder die met lege batterijen kampte zag hij dat de lichtjes van de wasmachine knipperden als een kerstboom en dat er een foutmelding op stond. Na zowel de rookmelder  als de wasmachine uitgezet te hebben kroop hij zijn bed weer in om mij vanmorgen te kunnen 'verblijden' met het nieuws dat de wasmachine het niet meer deed.

Nadat we boodschappen hadden gedaan ging Jan de wasmachine reparatie-man aan de slag. Eerst moesten alle planken natuurlijk leeg boven het 'machinepark' en moest de droger van zijn plek, waarna het kapotte apparaat gedraaid kon worden. Nadere inspectie leverde op dat er iets aanliep tussen de wastrommel en de kuip. Het verwijderen van de deur rubber ging redelijk vlot, maar daarmee kon Jan nog niet bij het probleem. Na een extra centrifuge beurt kwamen uiteindelijk de restanten van een sok tevoorschijn via een afvoer gat aan de bovenkant van de trommel. Het terugplaatsen van de rubber rand verliep moeizaam en ik hoorde Jan dan ook af en toe iets zeggen dat niet voor herhaling vatbaar is. Het is hem vergeven want het lijkt erop dat de machine het weer doet. Er draait nu een was ............

de boosdoener......

Des Lilas aux Lilas

April was een verloren maand. Het was koud, grijs, nat, onaangenaam p....weer! Jaloers keken we naar de zonnige Koninginnedag beelden uit les Pays-Bas......Dat onaangename grauwe weer leidde ertoe dat we werkelijk nergens zin in hadden. We konden 's morgens geen wandeling maken, niet in de tuin klooien, niet op het terras zitten en daar werden we niet vrolijk van. De maand April heeft voor ons dit jaar dan ook niet bestaan! Inmiddels is het mei en zijn we weer tevoorschijn gekomen. We zijn deze maand redelijk zonnig begonnen hoewel het vandaag wat minder is. Maar de krekels tsjirpen en de kikkers zingen 's nachts met honderden tegelijk niet ver van ons slaapkamerraam en dat brengt ons dan eindelijk het ware 'geluksgevoel' dat bij het voorjaar hoort. In de moestuin groeien de doperwten met gezwinde spoed, de kersenbomen hebben al kleine vruchtjes, kortom het begint erop te lijken! Dit jaar bloeit onze sering voor het eerst. Jaren geleden kregen we een stek van Jan's moeder.Want als je buurtschapje 'les Lilas' heet (Lilas = het Franse woord voor sering) dan moet je toch minstens één seringenstruik in je tuin hebben....


Er zijn veel chansons waar het woord 'Lilas' in voorkomt. Dit is er een:

http://youtu.be/uE80FQmmRds

Project 2012: Bijkeuken (eindresultaat)

Het viel nog niet mee om aan de gewenste planken en steunen voor de geplande wandkast te komen. In eerste instantie probeerden we het bij Bâti LeClerc in la Rochefoucauld, maar daar hadden ze nòch beuken fineer planken van 30 cm breed nòch de steunen van 30 cm voor de rails die we nog hadden. Vervolgens reden we naar St. Junien waar ze bij Mr. Bricolage wel de planken hadden, maar slechts de helft van de steunen.........(zucht). Bezoek je in Nederland in een ochtend met gemak 5 of 6 bouwmarkten, deze twee kosten ons een halve dag. Omdat de meeste winkels hier tussen de middag sluiten tot wel halfdrie, besloten we het maar voor gezien te houden en naar huis te rijden.

De volgende dag kon Jan de planken op maat zagen. Uiteindelijk hadden we het zover klaar dat het alleen nog een kwestie was van een winkel vinden die de laatste 5 steunen in voorraad had. Verder moesten er nog een paar dozen voor sjaals/petten/wanten e.d. komen en nieuwe wasmanden. Gelukkig hadden ze bij de Bricomarché in Rochechouart de steunen èn de dozen zodat we ongeveer 1 1/2 week geleden in ieder geval alles op zijn plek konden zetten. Het wachten was nu op de laatste finishing touch: 3 nieuwe wasmanden. De ervaring heeft ons inmiddels geleerd dat je beter niet gericht op pad kunt gaan, maar er gewoon toevallig tegen aan moet lopen.

Gisteren was het zover. We gingen op pad voor tuinstoelen en kwamen thuis met.......wasmanden! Toch niet helemaal voor niets naar Angoulême gereden!
Hier zien jullie het eindresultaat. Op de eerste foto het rek met de kratten voor oud papier/glas en karton & plastic en nog wat ruimte voor andere zaken, (ja ja de buitendeur moet ook nog - dat ziet er niet uit), daarnaast het garderobe deel met haken voor jassen & tassen daaronder het schoenenrek. Boven het garderobedeel de 'hoedenplank' (3e foto). Op de vierde foto zie je hoe het eruitziet als je van buiten komt en op de laatste foto twee van de nieuwe wasmanden. En Jan? Die klust vrolijk verder.... ik zit nu bijna in mijn computer geperst omdat er een binnendeur op een paar schragen in de woonkamer ligt te wachten om geverfd te worden en in de keuken staat alles overhoop omdat de deuropening geverfd wordt. Binnenkort dus weer nieuwe foto's!

Project 2012: Bijkeuken (vervolg 2)

Februari begon koud, ijskoud. De temperatuur daalde 's nachts tot -15 graden. Voor ons een nieuw record en er viel een dik pak sneeuw dat lang bleef liggen. De werkzaamheden aan de bijkeuken moesten worden opgeschort, want als je een vloer wilt tegelen kun je geen strenge vorst gebruiken.
Inmiddels is het schitterend voorjaarsweer met middag temperaturen tussen 15 en 20 graden. Dus kon Jan weer aan de slag. Omdat ik een paar dagen niet kon wassen tijdens het tegelwerk moesten we het even goed inplannen. Terwijl de was aan de lijn wapperde kreeg de vloer eerst een laag primer. Een dag later kon het tegelen beginnen. Omdat het maar zo'n kleine ruimte is een lastige klus. De  meeste tegels moesten op maat worden gesneden, al dan niet met rare hoekjes, bij de deur openingen. Jan is er een hele dag mee bezig geweest. Vandaag kon er gevoegd worden. En zie hier het resultaat! Knap gedaan toch? Nu nog een rek en wat garderobe haken bevestigen en alles kan schoongemaakt en op zijn plek opgeborgen worden. Daarna kan het tuinseizoen beginnen!

Daar is de winter!

Vroeg ik me een maand geleden nog af waar de winter bleef, het antwoord kwam afgelopen week en begon met een paar ijskoude nachten, gisteren gevolgd door een dik pak sneeuw. Ondanks het feit dat mijn elektrische deken het had begeven heb ik lekker warm geslapen met 2 dekbedden, 2 dekens en 2 warm waterkruiken. Leve de man die de kruik uitvond! Zonder die kruiken had ik bij - 12 graden Celsius een stuk minder lekker geslapen! Ook hadden we begin januari toen er nog geen kou te bekennen was ieder een paar snowboots gekocht bij de Aldi voor weinig. 'Just in case'. Een wandeling door de sneeuw in namelijk best wel leuk, alleen moet je niet met natte, ijskoude voeten thuiskomen en bij elke stap uitglijden. Gisteren had Jan ze al even uitgeprobeerd toen hij het houthok uit ging graven en vanmorgen was het dan zover. We konden op verkenningstocht. Het is hier een ware sprookjeswereld als het sneeuwt. De natuur weet de sneeuw tot ware kunstwerken te vormen op takken en bladeren. Het is niet te vergelijken met de al snel tot blub vergane prut in Nederland. En wat ook erg fijn is: er is geen sneeuwbal gooiende jeugd die de bril van je hoofd probeert te gooien. Hier heerst een serene stilte. Het enige dat je hoort tijdens een wandeling is het knarsen van de sneeuw onder je laarzen..........

Project 2012: Bijkeuken (vervolg)

De trouwe lezers van deze blog weet zich nog wel te herinneren dat we vorig jaar begonnen zijn met het verbouwen van de bijkeuken. Door het vroege invallen van de lente en de werkzaamheden in de tuin die toen weer alle aandacht vroegen was de klus niet afgekomen. De laatste stand van zaken was dat we de wasmachine en de droger op een plateautje hadden gezet met daarboven een plank om de was te vouwen en te strijken en wat planken voor de attributen die daarbij horen.
Wat nu nog gedaan moest worden was het tegelen van de overige muren, waar Jan me de hele tijd mee liep te pesten omdat ik hem witte tegels liet zetten over witte tegels.....Nu waren de oude witte tegels, 10x10 en 'koud' d.w.z. zonder voeg tegen elkaar aangeplakt. Dat leidde zo hier en daar tot scheve resultaten, bovendien liet een deel van de tegels spontaan los als je boe riep. De nieuwe tegels zijn 15x15 en krijgen een mooie grijze voeg. Verder moest er een nieuwe lichtschakelaar komen. De bijkeuken is namelijk ook de enige ingang van het huis als de luiken voor de tuindeuren gesloten zijn. Als je dan in een aardedonkere ruimte binnenstapt en je moet met je blubbervoeten in het pikkedonker eerst een paar stappen doen voor je bij het lichtknopje bent dan is dat niet praktisch. Er is dus een schakelaar bijgekomen die het mogelijk maakt het licht ook bij de buitendeur aan en uit te doen. Daarna moest er nieuw lichtpunt komen in het midden van de bijkeuken. Dat was nog een heel gepruts, maar uiteindelijk kon de lamp gistermiddag worden opgehangen. Die lamp hadden we gelukkig nog, dus dat scheelt weer in de verbouwingskosten en in de berging is nu weer een héél klein beetje ruimte ontstaan....
Vanmorgen hebben we pvc schrootjes meegenomen voor het plafond.Wordt dus vervolgd!

Waar blijft de winter?

Het verschil met 2 jaar geleden kan niet groter zijn. Toen begon de winter in december en eindigde pas in maart. Het was toen behoorlijk koud en er viel met enige regelmaat sneeuw. Deze winter is er nog geen vlokje gevallen! Hoewel we af en toe een graadje nachtvorst hebben en het gras 's morgens soms wat wit is van de aangevroren dauw, daar blijft het vooralsnog wel bij. Vandaag is het na een mistig begin heerlijk zonnig geworden, dus heb ik maar eens een rondje door de tuin gemaakt. De graskarpers in het kleine meer lagen heerlijk te genieten van het zonnetje, maar wilden niet op de foto. De wilgenbomen beginnen alweer kleur te krijgen, de eerste groene scheuten van de narcissen zijn gesignaleerd en naast het huis staat een roosje dapper te bloeien.......Gaat de herfst ditmaal naadloos over in de lente of komt Koning Winter toch nog op bezoek binnenkort?