Koffie mèt: Slagroompunten

Toen ik Jan vroeg wat hij voor gebak wilde op zijn verjaardag kwam er vrijwel meteen als antwoord : 'Een slagroompunt'. Oeps! Die vallen toch wel onder de moeilijker te produceren heerlijkheden. Jaren geleden had ik wel eens een poging gewaagd, maar dat was toen geen succes. Inmiddels heb ik natuurlijk wel wat meer bakervaring opgedaan, dus het recept opgezocht en nog maar eens een poging gewaagd.
Gelukkig had ik alle ingrediënten in huis, dus kon ik gistermiddag de taartbodem bakken. Die zag er nadat ik hem uit de oven had gehaald prima uit. Nadat de bodem was afgekoeld volgde de moeilijkste klus: het doormidden snijden van de bodem en bestrijken met jam. Toen zelfs dat gelukt was en de bodem veilig in een plastic zak was opgeborgen was het lastigste karwei in ieder geval tot een goed einde gebracht.
Vanmorgen kwam dan de 'finishing touch'. Nadat de slagroom was geklopt heb ik een beetje vals gespeeld. Eerst de helft van de taartbodem ingevroren, want 8 taartpunten is toch wat veel van het goede. De andere helft in tweeën gesneden zodat e.e.a.wat beter hanteerbaar werd en de zijkant ingesmeerd met slagroom en daarna door de hagelslag gerold. Dat ging prima. Daarna beide kwarten weer doormidden gesneden en per punt de slagroom erop gespoten en gegarneerd met mirabellen (van onze eigen boom) en ananas. Voor een amateur ziet het er toch aardig uit zo?! Om het af te maken hoort er dan voor de jarige natuurlijk een kaarsje op................... O ja ze smaakten prima!