Koffie mèt ........ oliebollen van Cor

Vanmorgen ben ik vroeg opgestaan want op oudejaarsdag horen er versgebakken oliebollen en appelbeignets bij de koffie. Dit jaar heb ik eens een ander recept gebruikt voor de oliebollen. Je vindt het recept op de blog van Arden: http://uitdekeukenvanarden.blogspot.com/2008/12/oliebollen-van-cor.html . Omdat ook ik goede ervaringen heb met de recepten en adviezen van Cor op het forum van Bakkerswereld (http://bakkerswereld.org/) wilde ik dit recept natuurlijk wel eens uitproberen. Omdat Jan niet van krenten en rozijnen houdt bestaat de vulling uit stukjes appel.
Omdat we maar met z'n tweeën zijn heb ik de helft van het recept gemaakt. Hoewel ik niet beschik over een standmixer met platte klopper lukte het met deeghaken ook om er een mooi beslag van te maken. Op een tafeltje naast de houtkachel heb ik het deeg laten rijzen zoals in het recept staat beschreven. In de tussentijd ben ik appelbeignets gaan bakken. Daarna konden de bollen de olie in en om even over halfelf kwamen de laatste bollen uit de pan. Daarna snel de traditionele oudejaarsfoto geschoten van een feestelijke tafel met oliebollen, appelbeignets en bubbeltjes. Dat lukte nog net voor het 'handje' de eerste oliebol van de schaal snaaide.
En ja ze zijn heerlijk deze oliebollen. Lekker krokant van buiten en luchtig van binnen. Dit recept gaan we zuinig bewaren voor volgend jaar! Bedankt Arden! Bedankt Cor dat je dit heerlijke oliebollenrecept met ons wilde delen. (O ja de gevulde koeken http://www.bakkerswereld.org/forum/invision/index.php?showtopic=6506 zijn ook helemaal top!)

En voor iedereen die dit leest:

Een héél goed 2009 gewenst!!!!!

Koffie mèt........... zonlicht en kerstkoekjes

Het is al een paar dagen prachtig weer. Dat mag ook wel weer eens na de vele regen van de afgelopen weken. Onbewolkt, stralende zon en windstil. Die combinatie betekent dat het aangenaam toeven is op ons terras. Weliswaar met een trui aan, maar voor de 'donkere' dagen van kerst kunnen wij daar niet mee zitten!
We hebben dus de afgelopen dagen kunnen genieten van een kopje koffie in de zon. In het plastic doosje zitten zelfgebakken kerstkoekjes in de vorm van kerstbellen met pijnboompitjes en chocola.
Het stralende winterweer zorgt er ook voor dat we overdag niet zo hard hoeven te stoken. Pas om een uur of halfvier gaat de houtkachel weer wat harder aan, want door het heldere weer zijn de nachten wel koud!
Na de kerst wordt kouder weer voorspeld, dus we genieten er nog maar even van.

Noël à Rochechouart

Vorige week vrijdag waren we 's middags even in Rochechouart en omdat het mooi zonnig weer was hebben we weer eens een rondje door het stadje gelopen. Rochechouart is een gezellig klein stadje met een fraai kasteel waarover ik later nog wel eens zal schrijven. Tijdens onze wandeling zagen we hoe de kerstversiering werd bevestigd aan de gevel van het stadhuis. Ook de winkelstraten waren al voorzien van feestverlichting en bij veel huizen en winkels staan kerstboompjes. Zo ook bij de bakker, die het lekkerste stokbrood bakt in deze omgeving. Maar omdat het ruim 10 kilometer rijden is gaan we het daar niet iedere dag vers halen en bakken we vaak zelf brood in onze 'MAP' (Machine à pain).

Mon beau sapin

Het weekend na Sinterklaas zetten wij altijd de kerstboom. Gelukkig was het toen net even droog, want de beoogde boom moest wel uit eigen tuin komen. Jan had al een exemplaar op het oog, het middelste boompje van een groepje zichzelf geplant hebbende dennebomen. Gewapend met een kettingzaag toog hij er dus op uit. Het kostte wat moeite om het boompje tussen de liefhebbende broers en zussen uit te krijgen, want die hielden stevig vast!
Uiteindelijk kon Jan het boompje dan toch op sleeptouw nemen richting huis, waar het nog even wat ingekort moest worden om in de huiskamer te passen. Vreemd toch hoe een boompje dat in de tuin zo klein lijkt te zijn opeens in volume toeneemt naarmate de woonkamer dichterbij komt -;)
Vervolgens eerst de lichtjes erin en daarna de kerstballen. Dit jaar hebben we voor het eerst Franse kerstballen gekocht. De afgelopen jaren waren er een aantal gesneuveld, dus moest er nodig wat vervanging komen. En conform de kerstgedachte hangen ze vreedzaam naast elkaar, de oude Nederlandse èn de nieuwe Franse exemplaren.......

En voor wie de Franse tekst van "Mon beau sapin" [= "O Denneboom"] eens wil nalezen kan terecht op
http://www.vivenoel.com/contes/chansons/sapin.htm

En voor wie dan ook nog wil horen hoe deze bekende kerstmelodie klinkt in het Frans:

Lotissements (Bouwkavels)

Na een aantal dagen van overvloedige regenval was het afgelopen zondag dan eindelijk weer eens zonnig en droog. Prima weer dus voor een stevige wandeling. Het was alleen wel zaak om een asfaltroute te kiezen, want de bospaden waren nog onbegaanbaar. Dus zijn we maar eens richting Chéronnac gelopen, waar net buiten de dorpskern een aantal bouwkavels bouwrijp worden gemaakt. De percelen zijn inmiddels ingemeten en er is een toegangsweg aanlegd mèt openbare verlichting. De goten voor het afvoerwater zijn gegraven en er is een put gegraven voor een gezamenlijke fosse septique. Nu is het wachten op de eerste bouwactiviteiten. Er is maar één probleem: de huizenmarkt in deze regio, die voor een groot deel bepaald werd door Britse huizenkopers is helemaal ingestort door de economische crisis en de devaluatie van het Britse pond. Sterker nog, er komen steeds meer Britten die hun huis hier noodgedwongen te koop moeten zetten omdat ze hun baan kwijt zijn geraakt of van hun in ponden uitgekeerde pensioenen steeds minder euros overhouden en de belastingen en andere vaste lasten op hun vaak veel te groot gekochte huizen niet meer op kunnen brengen.........
Bovendien is Chéronnac niet de enige gemeente in deze buurt die bouwkavels aanbiedt. Ook in St. Mathieu en Vayres, plaatsen met in ieder geval meer voorzieningen, zijn percelen te koop. We zijn dan ook benieuwd wanneer we hier de eerste bouwactiviteiten zullen zien

Wie zoet is..............

Als trouwe gelovige had Jan gisteravond zijn schoen gezet. En Sinterklaas had zowaar een Piet [of Pierre] voor de Nederlandse gelovigen in Frankrijk ingezet. De wortel voor Amerigo was verdwenen en een zakje èchte chocolade euromunten was ervoor in de plaats gelegd. Dat komt natuurlijk goed van pas in deze financieel moeilijke tijden ;-).

De iets minder streng gelovigen moesten zelf zorgen voor de zoete Sint snoeperijen: pepernoten, kruidnoten, borstplaat en marsepein. Alles zelfgemaakt!

Contrôle Technique

Binnenkort wordt onze Kia 4 jaar en dus moest ze haar eerste Contrôle Technique ondergaan, zeg maar het Franse equivalent van een APK keuring. In tegenstelling tot in Nederland waar de APK bij de eigen dealer kan worden uitgevoerd al dan niet in combinatie met een beurt, vindt de keuring hier plaats bij een onafhankelijk keuringsstation. Deze voeren dus alleen maar controles uit! De auto wordt op zo'n 116 punten beoordeeld. Als er iets niet in orde is dan wordt de auto niet goedgekeurd en heb je twee maanden de tijd om het geconstateerde gebrek te (laten) herstellen. Hoewel onze auto nog niet zo oud is waren we toch wel een beetje gespannen. Het is tenslotte een merk dat in Frankrijk nog niet zo heel erg veel voorkomt. Een hele opluchting dus toen we na een wandelingetje van ongeveer 40 minuten terugkwamen en de sticker van goedkeuring kregen! De volgende keuring is over twee jaar. Onze Kia kan er dus weer even tegen!

La Trésorerie

Als je wel eens in Frankrijk op vakantie bent geweest ben je vast wel eens een gebouw tegengekomen met een uithangbord met daarop 'Trésor Public'. Misschien heb je je wel eens afgevraagd wat dat nou precies voor een gebouw is. De Trésorerie verstuurt de belastingaanslagen en int deze. De Trésorerie moet evenwel niet verward worden met het 'Centre des Impôts', het belastingkantoor waar de aanslag wordt vastgesteld. Nu kunnen de meeste belastingen gewoon met een TIP (een soort acceptgiro) betaald worden die je op moet sturen naar een centraal adres in Lille, maar voor de 'lokale' huisvuilbelasting sluiten ze om de een of andere reden geen TIP bij. Dan kun je dus òf een cheque opsturen òf langsgaan om contant te betalen. Omdat het om een relatief klein bedrag gaat èn we er toch langs komen als we boodschappen gaan doen in St.Junien hebben we afgelopen maandag even een stop gemaakt bij de Trésorerie van Rochechouart. Als het goed is hebben we nu alle belastingaanslagen van dit jaar weer voldaan!
Je ziet op de foto wel dat het behoorlijk grijs weer was. Gelukkig was het maandag wel droog in tegenstelling tot vandaag. Als gevolg van de regenbuien van de afgelopen tijd zijn onze meertjes inmiddels weer goed gevuld.

Koffie mèt .......... een letter van banket!

Nu het maken van amandelspijs zo simpel blijkt te zijn kunnen we eens verder experimenteren. Ditmaal werd het een banketletter. Gebaseerd op het recept van Janneke, zie: http://www.jannekes.nl/ . Met bladerdeeg uit de plaatselijke supermarkt. Dat verkopen ze hier, niet in de diepvries zoals in Nederland, maar in het koelvak. Ook zijn het niet de bekende bladerdeegvelletjes van 10x10 maar rollen die precies in een (grote) taartvorm passen. Voor de banketletter heb ik dus het middendeel gebruikt en daar een rol van ca. 300 gram amandelspijs ingerold. Vervolgens de letter 'J' gemaakt (een 'S' heeft meer bochten, dus daar waagde ik me maar niet aan). Bestreken met een beetje losgeklopt ei en daarna de oven in. Ongeveer 25 minuten gebakken op 200 graden en daarna bestreken met wat verwarmde (zelfgemaakte) sinaasappelmarmelade en versierd met stukjes geconfijte sinaasappel die ik al gekocht had voor een ander recept. Vanmorgen hebben we een stukje genomen. Zoals je ziet is de letter goed gevuld en niet zoals in Nederland nogal eens het geval is met 'lucht'. En dit is pure amandelspijs, geen witte bonenpuree met een kunstmatig amandelsmaakje. Mmmmmmmmm je weet niet wat je proeft. Zelfs Jan die in Nederland nooit banketstaaf at heeft zijn portie met smaak verorberd! Van het bladerdeeg dat over was heb ik nog wat hartige kaashapjes gebakken, die we gistermiddag bij een glaasje wijn soldaat hebben gemaakt!

Bezoek!

We krijgen niet zo vaak bezoek, dus toen ik afgelopen dinsdag in de keuken bezig was en even het raam uitkeek, was ik hoogst verbaasd een vreemde vogel de toegangspoort binnen te zien lopen. En daarmee beledig ik niemand, want het ging om een mannetjes fazant. Nadat meneer de tuin was binnengewandeld en ik tegen Jan riep: "Een fazant, pak je fototoestel!" kwam ook mevrouw fazant binnengestapt. Jammer genoeg was het net wat schemerig aan het worden en kon Jan natuurlijk niet al te dichtbij komen. Ook flitsen had de vogels op kunnen schrikken, dus waren de meeste foto's nogal wazig. Maar deze is toch aardig gelukt!
En dat is dan ook meteen één van de antwoorden op de vraag waarom we hier zij gaan wonen. Omdat hier de fazanten je tuin inwandelen, omdat we hier op nog geen twee minuten wandelen van huis de reeën 's morgens aan de bosrand kunnen zien, of een vos over de kale akker voor ons huis weg zien vluchten voor de jagers op een koude herfstochtend. Jammer genoeg gaat het altijd veel te snel om deze momenten op de gevoelige plaat vast te leggen. Maar die momenten zijn er dus regelmatig. De natuur, om stil van te worden!

Koffie mèt ........... gevulde speculaas

Zo tegen de Sinterklaas krijgen we trek in de traditionele bijbehorende lekkernijen. Zoals ik vorig jaar al berichtte kun je hier prima aan speculaas komen, maar gevulde speculaas.... da's een ander verhaal. Nu de meeste culinaire experimenten redelijk goed verlopen zijn de afgelopen maanden werd het dus tijd om me daar eens aan te wagen. Een recept was snel gevonden http://www.sinterklaasrecepten.com/gevuldespeculaas.php. Eerst heb ik amandelspijs gemaakt, want dat moest een paar dagen op smaak komen. Omdat onze eigen amandeloogst wat erg mager was dit jaar (welgeteld 1 amandel) heb ik maar een zakje gemalen amandelen uit de supermarkt gebruikt. Daarna heb ik speculaaskruiden gemaakt door de diverse benodigde kruiden te mengen. De ooit uit Nederland meegenomen voorraad was op, maar het blijkt verrassend simpel te zijn om het zelf te maken. De losse kruiden daarvoor hebben we eigenlijk toch altijd wel in huis. Gisteren was het dus zover en kon het recept worden uitgevoerd. Na nog even wat amandelen van hun vliesjes ontdaan te hebben voor de garnering kon de speculaas de oven in.

Het rook héérlijk toen ik drie kwartier later de koek uit de oven haalde. Vanmorgen hebben we een punt genomenbij de koffie. En ja het smaakte zoals het bedoeld was.....naar méér! Helaas is het allemaal niet zo best voor de lijn. Ik vrees dat januari een maand zal worden van water en sla.....;-))

Viande Hachée

Wij zijn echte gehakt eters. Op zijn tijd een lekker balletje met spinazie of rode kool, in de chili con carne of in de macaroni of spaghetti. Toen we nog in Nederland woonden sloegen we dan ook regelmatig een kilootje in als het in de aanbieding was bij de C1000 en vroren dat in kleine porties in. Hier is gehakt ook prima te koop, alleen vinden we de prijs veel te hoog. Standaard kost het zo rond de € 8,50 de kilo! Dus daar hebben we iets op bedacht. Ze hebben hier namelijk wel regelmatig prima rundvlees in de aanbieding voor stoofpotten voor zo tussen de 3 en 4 euro per kilo. Met een gehaktmolen draaien we daar zelf gehakt van. De kosten van de gehaktmolen heb je er op die manier al snel uit en als je 3 à 4 kilo tegelijk draait valt het in elkaar zetten en schoonmaken van de molen ook nog wel mee. Als het gehakt dan eenmaal gedraaid is wegen we zakjes af van 2 ons per stuk om in te vriezen. Ook maken we nog wat slavinken, die we invriezen. Lekker bij bloemkool of andijviestamppot!
Het is even doorwerken, maar als de vriezer dan weer gevuld is kunnen we er een hele tijd tegen!

A la banque

In Nederland bestaan ze al jaren niet meer, maar in Frankrijk kun je bijna niet zonder: een chequeboekje! Veel betalen we, net als in Nederland, met ons bankpasje, maar soms kom je er hier gewoon niet zonder cheques. Bijvoorbeeld als je de tandarts moet betalen en geen idee hebt wat hij precies gaat doen en dus ook niet weet hoe groot het te betalen bedrag zal zijn. Of als je een nieuw paspoort aanvraagt bij het Nederlands Consulaat. Of als je iets afgeleverd krijgt aan huis en nog een 'restbedrag' moet betalen. Of als je je ziekenfondspremie moet betalen of lokale belastingen......... Overboekingen zoals in Nederland zijn hier niet gebruikelijk, dus je gebruikt òf een TIP (een soort acceptgirokaart waarmee je een bedrijf of instantie machtigt het geld van je rekening af te halen), òf je laat het bedrag automatisch afschrijven (bijvoorbeeld electriciteit, water) òf je betaalt door het opsturen van een cheque. Na 5 jaar (valt mee toch?!) waren we dan ook toe aan een nieuw chequeboekje. Op een gegeven moment kregen we na het inloggen op onze rekening een boodschap in het scherm dat het bestelde boekje kon worden opgehaald bij ons bankkantoor in La Rochefoucauld. Aanvankelijk waren we van plan om daar vorige week donderdag langs te gaan, maar toen was het verschrikkelijk slecht weer. Koud, guur, striemende regen. Dus besloten we maar een dagje te wachten.Vrijdags was het aangenaam, zonnig weer. Uitstekend weer dus voor een uitstapje! Onze herinneringen aan de bank waren dat het er altijd erg druk was en dus keek ik enigszins vreemd op toen ik door het raam geen balie zag, maar een 'zitje'. Even dacht ik dat de bank was opgeheven (dat krijg je van al die berichten over banken die omvallen). Een vriendelijke meneer wenkte me echter om binnen te komen. Nadat ik kenbaar maakte dat ik een chequeboekje kwam ophalen werd ik een spreekkamer ingeloodst en kreeg ik een stoel aangeboden. Het boekje werd opgezocht en ik moest even tekenen voor ontvangst. Binnen 3 minuten stond ik weer buiten, waar Jan al was doorgelopen, omdat hij dacht dat ik wel een minuutje of twintig zoet zou zijn. Toen hij zich toevallig omdraaide was hij dan ook zeer verbaasd mij al weer zo snel buiten te zien en dacht even dat het kantoor gesloten was of zo.
Op de foto's zie je ons bankkantoor in het centrum van het stadje. De tweede foto geeft een beeld van de straat waar de bank is gelegen. Deze straat loopt door naar het kasteel. Als je goed kijkt kun je boven de daken van de huizen een stukje dak van het kasteel zien.
Het kasteel van La Rochefoucauld is een echte toeristische trekpleister. Als je er meer van wilt zien en over wilt lezen (ook in het Engels) kijk dan eens op http://www.chateau-la-rochefoucauld.com/

Wie wat bewaart.......

Toen we verhuisden hadden we opeens veel dubbel. Twee wasmachines, twee vaatwassers, twee drogers......De 'overbodige' apparaten werden opgeslagen in de loods, voor het geval 'dat'. En 'dat' moment brak een aantal weken geleden aan. De vaatwasser begon te lekken. In eerste instantie leek het een kwestie van een nieuwe afvoerslang monteren, dus Jan dacht voor ca. 15 euro het probleem opgelost te hebben. Na een paar dagen was het echter wéér mis, alles uit de bovenste la was na de afwasbeurt nog steeds smerig. Filter en sproeiers schoongemaakt, maar niets hielp. Nu was het de circulatiepomp die ons in de steek had gelaten. Die pomp hadden we net een paar jaar eerder laten vervangen (dure grap!), dus nu was de maat vol.'Next'! Het was even goochelen om de reserve vaatwasser uit de loods te peuteren. Gelukkig stond-ie wel bovenop, dus hoefden we niet de hele hoek reserve-apparaten overhoop te halen. Ons reserve exemplaar is een hele goedkope die we gekocht hebben toen dit huis nog ons vakantiehuisje was. Maar gelukkig bleek hij het nog te doen! Weliswaar minder luxe dan de oude, maar zolang de vaat er schoon uitkomt zijn wij tevreden! Nu moesten we alleen nog van dat oude ding af zien te komen. Dus waren we naar het gemeentehuis van Videix gereden om ons 'grof vuil' formulier in te leveren, maar daar was niemand aanwezig. Het vervelende is dat wij ca. 6 kilometer van onze moedergemeente wonen, en ca. 2 kilometer van het dus veel dichterbij gelegen Cheronnac. Cheronnac organiseert 2x per jaar een inzameling van oud ijzer. Daarvoor komt iemand met een 'camion grue' die wasmachines, fornuizen, sloop-auto's, delen van landbouwmachines e.d. gratis op kom halen.

Toevallig viel er net zo'n briefje bij ons in de bus. Dus maar eens ons licht opsteken bij de gemeente Cheronnac. Omdat wij eigenlijk heel raar met 2 huizen Videix midden tussen de huizen van Cheronnac in zitten verwachtte ik eigenlijk geen probleem. En dat was het ook niet. Het meisje constateerde weliswaar meteen dat ons gehucht onder Videix viel, maar ook dat de 'camion grue' toch bij ons langskwam, dus dat ze ons op de lijst zou zetten. Dat gaf ons meteen de gelegenheid om de twee oude, loodzware, oliefornuizen van de vorige bewoner die nog in de tuin stonden óók meteen aan de straat te zetten.

Woensdag 29 oktober zouden ze worden opgehaald. Dinsdagavond had Jan ze al aan de straat gezet en dat was maar goed ook want woensdagochtend rond kwart over acht kwamen ze al langs. En echt ik stond met mijn mond open te kijken (kan niemand zich voorstellen natuurlijk) want alledrie de apparaten werden met één greep beetgepakt door de grijper en in de laadbak van de vrachtwagen gestort. Nog geen twee minuten werk, terwijl Jan bijna een week bezig is geweest om die twee fornuizen vanuit de tuin naar voren te krijgen! In ieder geval zijn wij er gratis en gemakkelijk vanaf. In onze Nederlandse gemeente hadden we hier fors voor moeten betalen!

Het zwemt in het meer en is ........ bruin

Ons meer wordt niet alleen bevolkt door kikkers, vissen en waterhoentjes, het is ook het domein van een familie beverratten, 'ragondins', echte waterratten...........! Regelmatig zien we opeens zo'n harige bruine 'bobbel' boven het water uitsteken. Hoewel ze ons geen kwaad doen zijn ze wel erg schadelijk. Ze graven holen in oevers waardoor de walkanten afbrokkelen en je soms opeens wegzakt. Ook zijn ze erg vraatzuchtig. Waterlelies en gewassen uit de moestuin zijn regelmatig het slachtoffer van deze knaagdieren. Ze zijn niet erg gevoelig voor gif dus rest er eigenlijk maar een oplossing: afschieten.

Regelmatig besluipt Jan hen dan ook met zijn luchtbuks. En zowaar, dit jaar waren twee jonge exemplaren het haasje! De familie heeft zich dus in ieder geval niet zwaar uitgebreid deze zomer. Daarnaast hebben we nu een alternatief plan in werking gezet. Door het waterpeil van het meer te verhogen hopen we dat hun holen onderlopen en de familie gaat verkassen. Een strenge winter schijnt overigens ook te helpen, want ze kunnen, ondanks hun dikke vacht niet erg goed tegen strenge vorst. Dus wie weet pakken ze binnenkort hun koffers nog wel om naar warmere oorden te verhuizen!

Herfst

De dagen worden korter, de nachten kouder. We hebben zelfs al een enkel graadje nachtvorst te verduren gehad. De meeste oogsten zijn inmiddels binnengehaald op een enkel, verlaat, maïsveld na. De vele tinten groen van bomen en struiken veranderen in kleuren variërend van licht bruingeel tot een donker oranjerood.Het is duidelijk: het is herfst!
De ochtendwandelingen voeren ons langs uitgebloeid onkruid, gakkende ganzen, takken van verwilderde appelbomen die doorbuigen onder de last van hun vruchten en verblekende hortensia's. De laatste dagen waren in het algemeen zonnig en droog. Prachtig herfstweer dus. De foto's spreken denk ik voor zich................

A la plage

Hoewel we op bijna 3 uur rijden van de kust wonen hebben we een strandje op nog geen zes kilometer van ons huis: Videix plage. Daar bevindt zich een klein zandstrand aan de oever van het 'Lac de Lavaud' één van de twee 'Lacs de Haute Charente', een stuwmeren complex dat is aangelegd om het peil van de rivier de Charente in de zomermaanden te reguleren. Rond de stuwmeren zijn diverse strandjes aangelegd, elk met een eigen watersportaanbod. In het ene deel mag je bijvoorbeeld niet met de waterscooter, in het andere gedeelte wèl, maar daar mag je dan weer niet zwemmen. Videix plage is vooral bedoeld voor zwemmers. Er is een deel van het meer speciaal voor hen afgezet. Een ondiep gedeelte voor de kinderen, een wat dieper gedeelte voor volwassenen. Toch is zwemmen alleen toegestaan als er surveillance aanwezig is. En dat is alleen in juli en augustus...... Voor wie het te warm vindt aan de strandje bestaat de mogelijkheid om heerlijk in de schaduw van de bomen te verpozen.

Er is hier tevens een klein (oerlelijk - maar dat is onze mening) appartementencomplex, dat zich vooral richt op Franse toeristen en aan de rand van het strand bevindt zich nog een restaurantje. 's Zomers worden hier ook allerlei activiteiten georganiseerd. Maar eigenlijk komen wij er niet veel omdat we niet zo'n behoefte hebben aan mensenmassa's. Nà het toeristenseizoen is het echter wel eens leuk om er een ochtendwandeling te maken.