De eethoek

Zoals een vorige keer beloofd een paar plaatjes van de eethoek.

De eerste foto is genomen met de rug naar de zithoek richting raam. Vorige week hebben we er een kastje bijgekocht voor onder het raam. Omdat we geen vensterbanken hebben is het erg lastig om de planten een goede, lichte plek te geven. Dit kastje is vrij hoog en biedt de plantjes een prima plek en we hebben er gelijk weer behoorlijk wat bergruimte bij!

De tweede foto is genomen vanuit de keuken. In de hoek staat het tropische aquarium. De meeste vissen zijn vorig jaar meeverhuisd en hebben het avontuur overleefd. We hebben er het afgelopen jaar bij mr. Bricolage in St. Junien alleen wat neontetra's bijgekocht.

De derde foto is genomen vanaf de doorsteek naar de zithoek. Rechts zie je de deur naar de achterzijde van het huis waar de slaapkamers zich bevinden. De donkere kast is nog van mijn oma geweest. Het is de bedoeling om hem blauw te schilderen zodat het een beetje een 'boerenkast' wordt. Daar krijgt het boerenbontservies dan een mooie plek in. Afgelopen zomer was het echter zulk vochtig weer dat ik niet aan schilderen toegekomen ben. De beste plek voor schilderwerk is nl. op het terras.........

Harry Potter

Als Harry Potter fan wilde ik het laatste deel natuurlijk ook in mijn boekenkast hebben, maar Nederlandse boeken kopen in Frankrijk valt niet echt mee. Gelukkig zijn er veel internetboekwinkels. Dat 'shoppen' de moeite loont weten we allemaal, maar de verschillen op dit boek zijn werkelijk gigantisch! In alle gevallen gaat het om de paperback uitgave.

Bij de bekende Bol kost het boek 19,90 en bedragen de verzendkosten naar Frankrijk 14,35. Totaal 34,25!
Bij Bruna kost het boek eveneens 19,90 en bedragen de verzendkosten naar Frankrijk 11,95. Totaal 32,85!
Bij Proxis (België) kost het boek 14,95 en bedragen de verzendkosten naar Frankrijk 2,50. Totaal 17,45!

Je begrijpt dat wij hopen dat België gewoon blijft voortbestaan want ik had het boek nu nog goedkoper dan wanneer ik het in Nederland bij de boekwinkel had gekocht. En ondanks het feit dat Frankrijk geteisterd wordt door stakingen lag het pakje vanmiddag in de brievenbus toen we thuiskwamen.

Je zult denken: zo'n dik boek past toch niet door de gleuf? Nee dat klopt, maar daar heeft onze vriendelijke postbezorgster een zeer efficiënte oplossing voor: Zij bezit nl. een 'loper' van onze brievenbus en deponeert onze pakjes er gewoon keurig in als we niet thuis zijn.

Dat wordt dus heerlijk lezen!

De zithoek

Voor diegenen die eens een plaatje willen zien van ons huis: Poeh poeh dat was hard soppen hoor om het een beetje presentabel te maken ;-)) De woonkamer is verdeeld in een eet- en zithoek. Vandaag wat plaatjes van de zithoek. Niet zo groot zoals je ziet. Een 3-zitsbank en een fauteuil en daarmee is de ruimte al behoorlijk gevuld. Verder nog een smalle boekenkast en een salontafel en uiteraard de televisie. Onze zware eiken meubelen zijn in Nederland achtergebleven. We hebben hier wat eenvoudige meubeltjes gekocht die vooral functioneel moesten zijn. Tussen de boekenkast en de televisie staat onze Roby die 's nachts de ergste troep voor ons opzuigt.
Rechtsvoorin zie je de houtkachel die ons heerlijk warm houdt. Jan heeft hierover een item geschreven op zijn blog.
De houtkachel staat op de "grens" van de eet- en zithoek. Een volgende keer zal ik wat plaatjes van de eethoek laten zien......(eerst soppen).

Onze directe woonomgeving (1)

Vandaag gaan we een stukje wandelen in de directe omgeving. We wonen op de Lilas en beginnen met de groene route, ingetekend op een wandelkaart, de zogenaamde Carte Bleue. Deze route duurt ongeveer een half uur. We wandelen langs het huis van onze buren en gaan bij de zessprong de tweede verharde weg links op richting la Buzatière. Zodra we aan onze rechterhand een meer zien gaan we linksaf een bospad in dat iets verderop overgaat in een open stuk langs een weiland. Het stuk bospad noemen wij het 'Kastanjelaantje', omdat wij daar zoveel kastanjes hebben geraapt. Je ziet me hier lopen op de grens van bospad en het meer open stuk. Aan het eind van het bospad slaan we linksaf de verharde weg op en wandelen we terug naar de Lilas.

De tweede wandeling die we rondje Groot Maurinie hebben genoemd duurt ongeveer een uur en is ingetekend met blauw op de kaart. We beginnen weer bij de zessprong en nemen nu de eerste weg links. We laten het Kastanjelaantje rechts liggen en de boerderij 'la Maurinie' links en volgen de verharde weg tot we links bij een onverharde weg komen die vrij steil omhoog loopt. Vandaar lopen we door tot een kruising waarbij we les Nèples rechts zien liggen. Maar wij gaan linksaf en lopen langs de boerderij van 'la Maurinie'. Daarna gaan we rechtsaf en lopen via de verharde weg terug naar de Lilas.

De derde wandeling is het rondje Klein Maurinie. Deze duurt ongeveer 3 kwartier. Vanaf de Lilas gaan we bij de zessprong opnieuw de eerste weg links en bij de boerderij 'la Maurinie' opnieuw naar links. De ganzen laten wel weten dat er bezoek langskomt! De twee waakhonden die zich aan de andere kant van de weg bevinden hebben het opgegeven om te blaffen bij zoveel verbaal geweld. Zij kijken ons vriendelijk aan vanachter het gaas.

De wandeling voert omhoog en vanaf het hoogste punt heb je een mooi uitzicht. Via het gehucht les Nèples lopen we terug naar de D34 waar we linksaf slaan richting les Lilas.

Telefoon-soap

Op de eerste foto zien jullie onze telefoonlijn. Deze loopt van het huis over de weg naar de 'moederlijn' en komt uiteindelijk via de paal op foto 2 uit in het kastje met versterkers op foto 3 ongeveer 250 meter van ons huis.

Omdat de lijn bovengronds loopt is deze nogal kwetsbaar. Op de blog van Jan kun je zien en lezen wat er gebeurde toen een vrachtauto de lijn doormidden reed.

De laatste maanden zitten we middenin een 'telefoonsoap'. Het begon al jaren geleden. Toen wij net onze telefoonlijn hadden bleek dat de lijn erg kraakte. Gelukkig werd dat probleem snel en vakkundig (?) verholpen. Vorig jaar klaagden onze Schotse buren over een slechte (krakende) telefoonlijn. Omdat hun Frans niet toereikend is voor een telefoontje naar France Télécom heb ik voor hen gebeld, maar helaas voor hen was er toen net een storm over de regio getrokken en kreeg hun probleem onvoldoende aandacht. Omdat ze kort daarop naar Engeland vertrokken om te overwinteren kwam het probleem pas weer boven water toen ze terugkwamen in het voorjaar 2007. Ditmaal lieten ze Eric, hun Franse buurman, bellen en er kwam een monteur. Er werd een stuk telefoonlijn vervangen en het probleem leek opgelost. Helaas, na een paar dagen begon de lijn weer te kraken. Omdat Eric voor zijn werk elders was werd ik weer opgetrommeld. Aan mijn vriendelijke doch dringende verzoek om het probleem nu eens grondig op te lossen werd gehoor gegeven. Twee dagen later stond er zowaar een hoogwerker voor de deur en een een serviceautootje. Na een ochtend hard werken was de telefoonlijn van onze Schotse vrienden vrijwel perfect. Dus iedereen blij.

Of toch niet? Even later kwam onze bejaarde Franse buurman, Roger, vragen of onze telefoon het nog wel deed, want hij wilde zijn zoon bellen, maar de telefoon was 'dood'. Oeps. Er ging bij ons een lichtje branden. Klaarblijkelijk zijn er voor de 4 huizen slechts 3 'goede' lijnen........... Natuurlijk boden we de buurman aan om vanaf onze telefoon te bellen, maar hij besloot naar zijn zoon, Jean, te rijden en die te laten bellen.

De goeie mensen hebben bijna 2 weken zonder telefoon gezeten............ Jean belde herhaaldelijk, maar kreeg te horen dat het telefoonnetwerk 'verrot' was en dat er geen middelen waren om het te herstellen. Intussen behielpen onze buren zich met de mobiel van Jean zodat ze, als ze onverwachts hulp nodig zouden hebben toch iemand zouden kunnen bereiken.

Uiteindelijk kwam er een monteur die weer wat prutste in het telefoonkastje van foto 3 en de buren hadden weer telefoon. Totdat wij dinsdagavond 30 oktober tot de ontdekking kwamen dat onze telefoon 'dood' was....... Gelukkig werkte onze ADSL verbinding nog wel enigszins, maar het storingsnummer van France Télécom kun je alleen bellen vanaf een 'vast' telefoonnummer.

Op naar de buren dus maar. Die begonnen natuurlijk al verschrikkelijk te lachen toen ik meldde dat ditmaal wij 'victime' waren. Eenmaal doorgedrongen tot de medewerker van de 'service après-vente' meldde ik het probleem en voegde daar liefjes aan toe dat het misschien een oplossing was om voor 4 huizen, 4 goede telefoonlijnen te maken........ De buren lagen in een deuk.

Op mijn vraag wanneer wij de monteur konden verwachten was het antwoord: "Begin volgende week". (1 november, Allerheiligen, is een feestdag in Frankrijk en vrijdag is een 'jour de pont' - een brugdag zodat ze een lang weekend hebben). Daarop zei ik vriendelijk dat ik daarover niet 'contente' was. Oeps. Dat zijn ze hier niet gewend. Maar het werd genoteerd. Misschien dat er dan toch vrijdag of zaterdag nog naar het probleem gekeken zou worden als er een monteur in de buurt zou zijn. De buren gaven me evenwel weinig kans.

Het is nu vrijdag.........en de monteur is net langs geweest. Heeft even in het befaamde kastje van foto 3 gerommeld en belde vervolgens. Toen ik de telefoon opnam zei hij: "Het lijkt opgelost hè". "Ja hoor", bevestigde ik, "het werkt weer". "Nou fijn, prettige dag verder"."U ook".

Hij heeft 2 minuten in het kastje gerommeld, dus volgens ons gewoon de 'slechte' lijn weer aan iemand anders gegeven. Wie van de drie?