Snertweer

De eerste signalen van de lente zijn alweer verdwenen. Sinds gisteren leven we weer in een witte wereld.......... Normaal maak ik begin november een grote pan erwtensoep waar we de hele winter mee doen. Door het aanhoudende koude weer was de laatste pot echter al een week of twee geleden opgemaakt. Dus tijd voor een nieuwe pan! Uit St. Junien hadden we al spliterwten meegenomen en omdat Jan de météo altijd trouw volgt had hij gehoord dat er weer sneeuw in aantocht was. Dus woensdagochtend gauw naar St. Mathieu voor de overige ingrediënten. Toen we gisteren dan ook weer wakker werden in een witte wereld was het prima weer om een grote pan snert te maken!

Zo'n grote pan krijgen we met zijn tweeën natuurlijk niet in een keer leeggegeten en invriezen vinden we niet zo handig, omdat de vriezer al vol zit met van alles en nog wat. Dus maken we de soep in! Bevalt ons prima en je zit ook niet met enorme 'ijsklont' die slechts moeizaam ontdooit als je vergeten bent de snert tijdig uit de vriezer te halen. Als de potten zijn afgekoeld gaan de beugeltjes eraf en checken we of de potten goed dichtzitten. Daarna een etiketje erop en daar gaat weer 6 1/2 liter overheerlijke erwtensoep de berging in! De rookworst voegen we later toe bij het verwarmen van de soep. Ook is er nog een goede liter soep in de koelkast verdwenen. Morgenavond dus eerst lekker erwtensoep eten en daarna naar het schaatsen kijken. Kom maar op met die medailles, wij zijn er klaar voor!

Weten waar je de mosterd haalt èn een nieuwe kerstboompiek nà de kerst...............

Wij lusten best wel mosterd. Lekker op onze zelfgemaakte kroketten en bij een balletje gehakt. Bij de dichtstbijzijnde supermarkt verkopen ze echter alleen 'moutarde forte' en die vinden we toch iets te scherp. Voor een lekker 'zachte' mosterd moeten we dus altijd even langs in St. Junien bij de Carrefour of Leclerc. Als we daar dan toch zijn nemen we meteen maar een paar potten tegelijk mee, want om nou voor een pot mosterd ca. 30 km te rijden is ook zo wat.

Ja jullie merken wel, we zijn op de leeftijd gekomen dat we weten waar je de lekkerste mosterd haalt!

Toen ik in december de kerstboom aan het optuigen was was er even een 'o ja' moment. 'O ja' de piek was kapot. Omdat we zo gauw niet meer aan een goedkope rode piek konden komen hebben we de oude piek, met het gat naar achteren, op de boom gezet. Met in ons achterhoofd de gedachte, wie weet komen we nà de kerst nog wel ergens een goedkope piek tegen.

En verdraaid. Ik had er zelf overheen gekeken, maar Jan stond opeens triomfantelijk met een piek in zijn handen bij de Lidl bij de bak 'kerstversieringen voor 0,50'. Nou dat konden we ons nog wel permitteren -;) Thuisgekomen hebben we hem veilig bij de rest van de kerstversieringen geborgen. De volgende kerst mag hij boven op onze kerstboom prijken......................

Bleu, bleu le ciel est bleu (et la porte aussi)

Eindelijk is het dan droog en schijnt de zon. Echt warm is het nog niet, het gras was vanmorgen nog behoorlijk wit, maar de natuur lijkt er toch vertrouwen in te hebben dat het ooit nog lente gaat worden........... Tijdens onze ochtendwandeling zagen we een patrijs in de akker tegenover ons huis, die op zijn dooie gemak zijn kostje bijelkaar scharrelde. Iets verderop staan de eerste boomknoppen op barsten. Als de lucht dan zo mooi blauw is krijg ik altijd de neiging om te zingen 'Bleu, bleu le ciel est bleu', maar eigenlijk is het natuurlijk 'Bleu, bleu, l'amour est bleu'. Een heel oud liedje, want het dateert van het Songfestival van 1967. Ik vond er een filmpje van op youtube. Een nog piepjonge Vicky Leandros zong het liedje indertijd voor Luxemburg, in het tijdperk van de zwart-wit televisie..........

Zoals jullie op de blog van Jan hebben kunnen zien heeft hij de deur van de doucheruimte mooi blauw geverfd. Een foto van de deur helemaal 'af':

Hiermee is het project 'badkamer' nu helemaal afgerond. Op naar het volgende project!