Op naar 2011!

Alweer een jaar voorbij! De tafel is opnieuw feestelijk gedekt en de oliebollen zijn gebakken. Dit jaar heb ik geen appelbeignets gebakken omdat de nieuwe weegschaal een stuk onvriendelijker is dan de oude ;-). Er zal veel gewandeld moeten worden in het nieuwe jaar om de schade te herstellen.....

Als we de beelden zien uit Nederland met sneeuw en ijzel dan lijken die bijna uit een geheel andere wereld te komen. Hier is de sneeuw alweer bijna twee weken weg en is de middagtemperatuur rond de 10 graden. Afgelopen week hadden we zelfs al een keer zon en 15 graden! Dat voelde bijna aan als lente.....

De komende week lijkt het echter weer kouder te worden, dus de lente is nog ver weg. Pas als we kraanvogels over zien komen van zuid naar noord weten we dat de lente er echt aankomt. Dat duurt echter nog wel een maand of wat. Intussen wens ik iedereen

Een goed en vooral gezond 2011

Koffie mèt: Kerstkoekjes

Ook dit jaar heb ik weer kerstkoekjes gebakken. Het zijn deze keer sterren geworden met jam en poedersuiker. Het recept is heel eenvoudig.

Ingrediënten voor ca. 15 stuks:

* 200 gram bloem

* 100 gram witte basterdsuiker

* 150 gram koude boter

* ca. 2 eetlepels jam naar keuze (Ik heb Mispel-kaneeljam gebruikt)

* ca. 1 eetlepel poedersuiker.

Voorbereiden:

De bloem, suiker en boter tot een samenhangend deeg kneden. Daarna in plasticfolie ongeveer 45 minuten in de koelkast leggen.

Bereiden:

Oven voorverwarmen op ca. 180 graden. Bakplaat bekleden met bakmatje of bakpapier. Werkvlak bestrooien met bloem. Deeg uitrollen en met een stervormige uitsteker 30 koekjes uitsteken. In het begin zal het deeg wat brokkelen, dan opnieuw even kneden en opnieuw uitrollen. Uit de helft van de koekjes een rondje steken met behulp van bijvoorbeeld een appelboor. De 'hele' koekjes bestrijken met een dun laagje jam. De koekjes met de gaatjes er opleggen zodanig dat de punten van het bovenste koekje naast de punten van het onderste koekje vallen. De gaatjes met behulp van een klein theelepeltje opvullen met jam. Koekjes in het midden van de oven gaar en bruin bakken in ca. 15-20 minuten.

De koekjes op een rooster af laten koelen. Als ze afgekoeld zijn de poedersuiker met behulp van een theezeefje er boven zeven. Voor nog geen twee kwartjes heb je dan decoratieve en lekkere kerstkoekjes. Eet smakelijk!

Winkelrondje

Vorige week toen er een dikke sneeuwlaag lag kwamen we er achter dat onze schoenen niet waterdicht waren. Erg onhandig als je een ochtendwandeling wilt maken! Gisteren zouden er snowboots in de aanbieding zijn bij de Aldi, maar zoals vaak was de aanbieding niet aanwezig toen wij boodschappen gingen doen. Omdat Jan ook schoenen in de aanbieding had gezien bij de Carrefour besloten we om vanmorgen dan maar even naar St. Junien te rijden. Er wordt weer sneeuw voorspeld vanmiddag dus het zou erg prettig zijn als we met droge voeten een rondje kunnen maken. Ook bij de Carrefour was van de aanbieding niets te bekennen en de wel aanwezige laarzen hadden geen vetersluiting zodat ik bij voorbaat al weet dat ze niet om mijn dikke kuiten passen. Met al die slanke Françaises hier ben ik natuurlijk behoorlijk in het nadeel.....;-)

Gelukkig zitten er in St. Junien meer winkels en bij de Intersport slaagden we voor een paar laarsjes voor mij en bij de Chaussea voor een paar stevige wandelschoenen voor Jan. Nu maar hopen dat ze inderdaad waterdicht zijn;-).

Bij de Carrefour waren we al wel geslaagd voor een nieuwe weegschaal. Niet dat ik ga lijnen natuurlijk, nergens voor nodig. Tenslotte gaf de oude weegschaal deze week van de ene op de andere dag 30 kg minder aan. Geweldig toch?!

De begraafplaats van St. Mathieu

Vanmorgen moesten we dus met de Kia naar de Contrôle Technique. Eigenlijk hadden we vorige week gemoeten, maar met de enorme hoeveelheid sneeuw die er toen lag vonden we dat onverantwoord. We boden ons excuus nog aan voor het afbellen een week eerder waarop we droge antwoord kregen dat we niet de enige waren, en dat hij ons beslist niets kwalijk nam omdat het echt gekkenwerk was geweest om wèl te rijden. Daarna lieten we de Kia achter bij het keuringsstation en maakten we een ommetje. Omdat het keuringsstation vlakbij de begraafplaats ligt besloten we daar eens een kijkje te nemen.
Zoals je ziet scheen het zonnetje uitbundig. Hoewel de eerste foto wellicht anders doet vermoeden ligt de begraafplaats er uiterst verzorgd bij. Het gras is kortgemaaid, de meeste graven zijn verzorgd en worden duidelijk nog regelmatig bezocht. De eerste foto is van het oudste gedeelte van de begraafplaats en het oudste graf dat ik zo snel zag dateerde uit 1850. Op veel van deze oudere zerken is een kaartje bevestigd òfwel om aan te geven dat de grafrechten verlopen zijn en belanghebbenden zich kunnen melden bij het Gemeentehuis om de rechten te verlengen, ofwel met de simpele tekst dat er geen langdurig grafrecht is afgesloten en dat het graf geruimd zal worden als de gemeente dat noodzakelijk acht.


Er is een duidelijk verschil in grafmonumenten, niet alleen tussen rijk en arm, maar ook voor wat betreft de 'stijl' van de zerken. De laatste trend lijken monumentale zwart- en roodmarmeren familiegraven te zijn (niet op de foto) terwijl de oudste graven uit eenvoudige liggende zerken bestaan versierd met een metalen kruis.  Soms liggen meerdere familieleden bij elkaar met een hekwerkje eromheen. Begin 1900 zie je de 'huisjes' stijl verschijnen, waar meerdere familieleden hun laatste rustplaats vinden.


Bij het verlaten van begraafplaats keek een jongeman mij vanaf een bijna 100 jaar oude zerk aan. Eymard Mériguet, 27 jaar oud. Hij ziet er merkwaardig modern uit. Toch stierf hij, 'Mort pour la France', in januari 1916 tijdens 'la Grande Guerre' zoals de Eerste Wereldoorlog hier meestal wordt genoemd. In de database met gesneuvelden op de site van de Franse Overheid vond ik hem al snel terug. Weliswaar wordt zijn voornaam daar iets anders gespeld, maar de datum van overlijden klopt. Hij werd geboren in St.Mathieu op 14 maart 1889 en stierf zo'n 630 kilometer, ver van huis, in het noorden van Frankrijk in het plaatsje Habarcq. Of hij ook daadwerkelijk in St.Mathieu begraven ligt of dat deze plaquette door zijn ouders is geplaatst als herinnering op de lokale begraafplaats kon ik zo snel niet vinden. Ik vermoed echter het laatste.


 

Roodborstje tikt tegen het raam......

Roodborstje tikt tegen het raam, zo begint een bekend Nederlands kinderliedje. Er blijkt waarempel waarheid te schuilen in dit oude versje, want nu de sneeuw overvloedig is gevallen proberen de roodborstjes (en de vinkjes) een schuilplaats te zoeken in de raamkozijnen, waar het relatief sneeuwvrij en warm is. Terwijl ze daar hun heil zoeken fladderen ze zo af en toe tegen de ramen en maken daarbij een 'tikkend' geluid. De barbecue is ingericht als vogelvoederplaats. Iedere ochtend was ik een oud dekseltje af en strooi er broodkruimels op. Dat het geen super-de-luxe vogelhuisje is kan dit roodborstje klaarblijkelijk weinig schelen!

Eigenlijk hadden we vandaag voor de Contrôle Technique van onze auto gemoeten, maar omdat er zoveel sneeuw ligt hebben we maar afgebeld. De nieuwe afspraak is voor volgende week vrijdag. Als het goed is ligt er dan geen sneeuw meer, want vanaf morgen wordt er dooi voorspeld. Nu maar hopen dat die voorspelling uitkomt.....................

Il fait froid!

Gisteren was het zeer aangenaam weer. Het zonnetje scheen dus heb ik nog een poosje in de tuin gewerkt. 's Middags hoorden we een enorm kabaal. Grote groepen kraanvogels vlogen naar het zuiden. Het blijft iedere keer weer een enorm imposant spektakel. We zien ze alleen liever naar het noorden vliegen dan naar het zuiden!

Vannacht was het behoorlijk koud. Gelukkig merken we daar in onze warme bedden niet zoveel van, maar vanmorgen, toen we een rondje gingen maken, kon je toch goed zien dat het gevroren had. De weilanden waren bedekt met een laagje rijp en op ons grote meer lag een flinterdun laagje ijs.

Inmiddels sneeuwt het een heel klein beetje. Gelukkig hoeven we nergens naar toe!

Plongé dans le noir.

Gisteravond om een uur of halfelf viel  'opeens' de stroom uit. Dat gebeurt wel eens vaker, bijvoorbeeld als het stormt, maar de weersomstandigheden waren normaal. Omdat Jan in de verte wel de straatverlichting zag branden vreesde hij al dat het alleen bij ons was, maar we konden op dat tijdstip moeilijk de buren lastigvallen. Het zijn namelijk al oudere mensen die 's avonds vroeg naar bed gaan. We besloten dus ook maar naar bed te gaan. Met een zaklantaarn op het nachtkastje kom je tenslotte een heel eind. Stiekem hoopte ik dat het probleem zich, zoals eigenlijk altijd, 'vanzelf' zou oplossen. Maar helaas, toen ik vanmorgen wakker werd was het nog steeds onnatuurlijk stil. Géén gebrom van de koelkast en de vriezer, géén televisie.........

Het storingsnummer van de EDF (Electricité de France) bevat een keuzemenu: Toets uw postcode in, bent u de enige in de buurt zonder stroom toets 1, hebben uw buren ook geen stroom toets 2...........

Tsja, alsnog op naar de buren dus. Het antwoord op de vraag straalde me al door het keukenraam tegemoet want de verlichting brandde. Terug dus naar de telefoon. Na mij door het menu geworsteld te hebben kwam er uiteindelijk iemand van de helpdesk aan de telefoon. Of ik de meter al had gecontroleerd. Nou uh nee. Nou mevrouw dan moet u dat eerst doen. Fijn, de meter hangt buiten langs de weg en ik heb geen mobiele telefoon. Ophangen dus en Jan de meter laten testen. Dat gaf nog een hoop stress want er zit een kap overheen en die ging er niet af. Weer de helpdesk bellen. Door het menu worstelen. Ja dan moet u een elektriciën laten komen, pas als een elektriciën constateert dat het een probleem is voor EDF dan sturen wij iemand. Pfffff, Youp waar ben je, kun je hier ook een actie tegen helpdesks beginnen? Het zou natuurlijk een stuk klantvriendelijker zijn om te zeggen, mevrouw we sturen een techneut, maar als het probleem toch binnenshuis blijkt te zitten krijgt u een rekening. Nu moet je dus eerst op zoek naar een elektriciën. De eerste nam niet op, maar de tweede bleek gelukkig bereid op korte termijn te komen, nèt voor de middag of net erna. Hij hield zich netjes aan zijn woord en kwam om kwart voor twaalf het erf opgereden. Na wat metingen was zijn conclusie dat EDF toch echt het probleem op zou moeten lossen omdat het ergens buitenshuis moest zijn. Gelukkig was hij zo vriendelijk om het storingsnummer van EDF voor ons te bellen en kreeg hij de toezegging dat er nog diezelfde middag iemand zou komen.

Een kleine twee uur later kwam er inderdaad een blauw autotootje ons erf opgereden. Na van alles gecheckt te hebben bleek vlak achter het paneel waar de stroom ons huis binnenkomt de kabel doorgesleten te zijn.

Hoewel de techneut zingend binnenkwam werden al werkend de volgende woorden gebezigd: 'putain', 'merde', 'bizarre'. Gelukkig kon hij, eenmaal de oorzaak van de storing gevonden, weer zingen.....

Ondertussen werd er een collega gebeld, want onze techneut had een onderdeel niet bij zich. Toen hadden we dus twee van die mooie blauwe autootjes op ons erf! Toen alle materialen ter plekke waren was het probleem verbazingwekkend snel opgelost. Terwijl hij zijn maat vertelde wat een bizarre storing dit toch wel niet was, wapperden zijn handjes goed door.

Toen kwam het 'moment suprême', de schakelaar kon weer op 'aan' worden gezet. En zowaar de koelkast begon te brommen en de vriezer te piepen. Kortom het huis kwam weer tot leven!

Alternatieve etiketten/alternatieve lijm

Omdat Jan de laatste weken al heel wat gras voor mijn voeten heeft weggemaaid wat blogonderwerpen betreft, zie o.a. zijn blog over de kapotte laptop en de kapotte vaatwasser had ik even niet zoveel om over te schrijven. Zonder vaatwasser is het ook lastig om in te maken, want je wilt niet weten hoeveel vuile vaat dat genereert. En dan heb ik het nog niet eens over het schoonmaken van de weckpotten! Gelukkig is de vaatwasser inmiddels keurig afgeleverd en heeft installateur Jan hem aangesloten op water en elektriciteit zoals jullie op de foto onderaan dit bericht kunnen zien. Omdat het gootsteenkastje ontruimd moest worden heeft het meteen een sopbeurt gehad.

Gelukkig doet 'Indy' het goed. Dus kon ik aan de slag met de laatste tomaten van het seizoen. In de vriezer zat ook nog een restje rode tomatenmoes en alles bij elkaar was het toch nog wel een liter of vijf. Genoeg dus om ketchup van te maken. Terwijl de prut langzaam stond in te koken waste Indy de potten af en kreeg ik opeens een creatieve bui. Met een beetje spelen in Word had ik al snel etiketten ontworpen voor deze lading ketchup. De vraag was alleen, als je ze op 'gewoon' papier print, hoe plak je ze dan vast op de potten. En dan ook liefst nog zodanig dat ze weer gemakkelijk loslaten als de inhoud is geconsumeerd......

Even zoeken op internet kwam met de suggestie om een klein beetje volle melk aan de achterkant van het etiket te smeren en het daarna vast te plakken. Dit ouderwetse 'huismiddeltje' kwam ik op zowel op Nederlandse als Franse sites tegen. Aangezien er altijd een pak melk in de koelkast staat was het het proberen waard. En geloof het of niet...................ze zitten vast! Je moet alleen wel zorgen dat het etiket niet te nat wordt, daar houdt de inkt namelijk niet zo van :-))

Koffie mèt: Speculaasbrokken

In november beginnen de dagen ook hier wat grijzer en regenachtiger te worden. Ècht Sinterklaasweer dus krijgen we de trek in de bijbehorende lekkernijen! Dit jaar heb ik eens dikke speculaas gebakken. Een eenvoudig recept en sinds ik zelf speculaaskruiden weet te fabriceren kan ik dus eens ouderwets Nederlands uitpakken! Ze zijn niet zo mooi in kleine brokjes gebroken als die van Arden, maar aan de smaak doet het niets af! Als je ze ook eens wilt bakken klik dan hier: Speculaasbrokken

Als je net als ik geen speculaaskruiden kunt kopen, dan kun je ze eenvoudig zelf maken in de volgende verhouding:
8 gemalen kaneel, 2 gemalen nootmuskaat, 2 gemalen kruidnagelen, 1 gemalen (witte) peper, 1 gemberpoeder, 1 gemalen cardemom.
Of je grammen of theelepeltjes gebruikt maakt niet uit,als je deze verhouding maar aanhoudt.

Herfstsnoei

Ons terrein wordt aan twee zijden omringd door een heg van laurier die tegen de klippen op groeit. Ook groeien er bramen in die héél erg vervelend zijn, want ze haken werkelijk overal in vast. Ieder jaar gaat Jan dan ook in Oktober/November de strijd aan om de heg weer 'in vorm' te krijgen. We liggen niet wakker van een paar blaadjes op ons gras, maar omdat er werkelijk enorme hoeveelheden bladeren en takken van de heg af komen is er maar één oplossing: Bij elkaar harken en met de kruiwagen afvoeren naar een plek helemaal achterin de tuin. De bramenstruiken voeren we af naar de brandstapel. Omdat Jan een beetje last had van zijn knie heb ik mij dit jaar opgeworpen als vrijwilliger voor het kruien. Je ziet wel dat ik mij niet hoef te vervelen :-)

Pas de pénurie

De vraag bereikte ons van bezorgde vrienden en kennissen of het allemaal wel goed gaat hier in Frankrijk met al die stakingen en blokkades. Eerlijk gezegd horen en zien wij ook van alles op de radio en de televisie, maar als je zo teruggetrokken leeft als wij heb je er weinig last van. We hoeven niet naar ons werk, dus last van blokkades hebben we niet. Met een tank benzine kunnen we wel tot 1 1/2 maand doen als we alleen rijden voor de boodschappen en we hadden uiteraard een volle tank toen de onrust begon. We hebben geen kinderen dus geen last van stakende schoolbussen en onderwijzend personeel.  De dichtsbijzijnde bushalte is hier dik 6 km vandaan dus stakend openbaar vervoer treft ons ook niet. Het huisvuil is tot op heden keurig opgehaald en zou dat niet het geval zijn dan hebben we een grote brandstapel..... Ook de postbode komt 'gewoon' elke dag, weliswaar komt de post met wat vertraging door, maar het komt, dus niets aan de hand.

Vanmorgen schoot ik dit plaatje van de benzinepomp bij de plaatselijke Intermarché. Wel drukker als normaal want iedereen probeert z'n tank vol te houden. Maar geen lange wachtrij. Hier is het dus rustig. Pas de pagaille, pas de pénurie. (Geen rotzooi, geen schaarste).

Ouderwetsche snoeperijen

Sinds er iets aan de blog veranderd is krijg ik de plaatjes niet meer zó geplaatst als ik zou willen. Het is dus een beetje een gepruts de laatste tijd. Oók een gepruts, een kleverig gepruts was het karweitje van vanmorgen. Een paar weken geleden had Jan de kweeperen geoogst. Dat zijn die rare knobbelige vruchten die je op de eerste foto in het mandje ziet liggen. Kweeperen, kun je, net als stoofperen, niet rauw eten. Je moet ze eerst koken en kunt er vervolgens jam of compôte van maken òf snoepjes. Nu had ik er al een aantal potten jam van gemaakt en compôte eten we niet zoveel, dus was het ditmaal tijd voor het snoepgoed experiment! Gelukkig verkochten ze vorige week bij de Aldi grote bakblikken voor weinig, want na het inkoken tot een superdikke brei in de jampan moet de massa natuurlijk wel ergens in af kunnen koelen om op te stijven. Na een week in het bakblik (op wat bakpapier om het er gemakkelijk uit te kunnen tillen en beschermd door een schone kussensloop tegen het stof) was het vanmorgen zover, de stijve brei kon in stukjes worden gesneden en door de poedersuiker gerold. Het recept zegt vervolgens dat je de snoepjes in een blikje moet bewaren. Voor dat doel had ik er dan ook een paar bewaard en schoongemaakt. Komende winter heb ik dus elke middag een paar zelfgemaakte snoepjes voor bij de thee!

Koffie mèt: Dronken appelcake

Een paar dagen geleden kwam ik op de site van Arden weer een recept tegen waarvan ik vond dat het er zeer smakelijk uitzag. Bij het lezen van de ingrediënten kon ik de cake al bijna proeven! Gelukkig had ik alles in huis, dus kon ik meteen aan de slag. Het resultaat mag er inderdaad wezen. Gemakkelijk te maken, fraai om te zien, eenvoudig in mooie punten te snijden -kortom een recept om vaker te bakken! Als je het recept ook eens wilt proberen, klik dan hier

Vayres is niet ver..........

Het plaatsje Vayres [spreek uit Vèr] ligt hier maar een paar kilometer vandaan. Het is een alleraardigst dorp met nog geen 850 inwoners. Toch kent het dorp een aantal winkels, een postkantoor, een restaurant, 2 (!) bakkers, een kleine supermarkt, een dokter en een apotheek. Omdat de dokter in Vayres ons niet beviel zijn we overgestapt naar een dokter in het iets verderop gelegen St. Mathieu, maar de apotheek, waar de twee vriendelijke dames vaak wel tijd hebben voor een praatje, zijn we trouw gebleven.

Vanmorgen moesten we er even naar toe om wat medicijnen op te halen en omdat het zulk lekker weer was besloten we om een wandelingetje te maken door het dorp.We begonnen bij de keurig gerestaureerde kerk.

Aan de andere kant van de kerk op het pleintje voor de kerk zijn wat fraaie bloemversieringen te bewonderen. Als we onze weg vervolgen door een paar nauwe straatjes komen we bij  de overdekte wasplaats. Vrijwel ieder Frans dorp hier in de omgeving heeft zo'n wasplaats, maar ze zijn lang niet altijd overdekt. De wasplaats hier in Vayres is ook fraai gerestaureerd en de wasborden staan klaar. Het is dat er erg weinig water in het bassin staat, anders konden we zo aan de slag!

Bij het verlaten van de wasplaats kwamen we nog dit bouwwerkje tegen waarop Jan opeens opmerkte: "Verhip loop ik op de Efteling?" En inderdaad het heeft wel iets weg van zo'n Anton Pieck-achtig bouwsel.....

Koffie mèt: Perencake met kokos

Inmiddels wonen we al weer vier jaar 'Aux Lilas' of zoals we zelf zeggen 'op de Lil'. De tijd vliegt voorbij en dat is een goed teken,want dat betekent dat we ons niet vervelen. De fruitboompjes die we geplant hebben doen het, op een enkeling na, goed en dat betekent dat we dit jaar een aardige oogst Conférence peren hebben, die nu allemaal tegelijk beginnen te rijpen. Omdat we de laatste lege inmaakpotten willen bewaren voor de 2 emmer met stoofperen die we geoogst hebben moeten de handperen dus niet alleen zó worden gegeten, maar ook wat creatief worden verwerkt. Zo verdwenen er een stuk of 5 in deze perencake met kokos.

Het recept komt uit een hele oude Tip uit de jaren '70 en het origineel werd eigenlijk gemaakt met ananas. Maar omdat Jan geen ananas lust had ik het recept nog maar één keer eerder gemaakt om met een verjaardag uit te delen aan mijn collega's een aantal jaren geleden. De cake viel erg in de smaak en toen ik het recept van de week weer eens tegen kwam vroeg ik me af hoe de combinatie met peren zou zijn in plaats van met ananas. Ik kan jullie alvast verklappen dat het eindresultaat erg smakelijk was!

Het recept:

Oven verwarmen op 200 graden. Bakvorm van 25 x 30 cm goed invetten. Mijn bakvorm was 25 x 25 waardoor de cake iets hoger is uitgevallen dan in het oorspronkelijke recept. De bodem heb ik bedekt met bakpapier dat ik iets heb laten overhangen zodat de cake gemakkelijk uit de vorm kan worden getild.

Klop in een kom 2 eieren met 225 gram suiker schuimig en voeg 1 1/2 dl water en 300 gram zelfrijzend bakmeel toe. Roer dit tot een glad beslag en giet dit in de bakvorm. Bak de cake in het midden van de oven in ca. 20 minuten goudbruin en gaar.

Schil in de tussentijd 5 Conférence peren, verwijder de klokhuizen en snij het vruchtvlees in kleine blokjes, laat ze in een zeef uitlekken.

Doe 2 eetlepels boter in een steelpannetje en laat deze zachtjes smelten. (niet bakken!) Voeg hier 1 ei, 50 gram suiker, 1 zakje vanillesuiker en 150 gram kokos aan toe en roer dit tot een gelijkmatige massa. (Omdat mijn bakvorm iets kleiner was, had ik iets teveel van deze 'topping', 100 gram kokos had in mijn geval waarschijnlijk ook genoeg geweest)

Haal de cake uit de oven (oven aanlaten!), verdeel de perenstukjes erover en hieroverheen het kokosmengsel. Zet de cake in het midden van de oven en laat de kokos goudbruin kleuren (ca. 5 à 10 minuten). Laat de cake in de vorm afkoelen en snij daarna in vierkante stukken.

Eet smakelijk!

Voorbereiding voor de winter

Hoewel het weer pas sinds gisteren wat minder is, begin deze week hadden we nog volop zon en een temperatuur van tussen de 25 en 29 graden, moeten we langzaam maar zeker voorbereidingen gaan treffen voor de winter. Dat betekent dus stookhout laten komen en de kapotte stook accesoires vervangen. Dat laatste is in deze tijd van het jaar niet zo moeilijk, want de catalogi van de DHZ-winkels en de warenhuizen puilen uit met kachels en de bijbehorende attributen. Omdat we alles wat we nodig hadden in de catalogus van E.Leclerc zagen staan zijn we dus maar even naar St.Junien gereden om een nieuwe houtmand, een blaasbalg en een hittebestendige handschoen te halen.

Toen moesten we nog 12 kuub stookhout zien te bemachtigen. Hoewel 'onze' houtboer vorig jaar nog vertrok met een zwaai, een lach en een vrolijk 'tot volgend jaar' moesten we toch op zoek naar een andere leverancier omdat Joël een paar maanden geleden totaal onverwacht overleed op slechts 44-jarige leeftijd. In eerste instantie was het niet helemaal duidelijk of zijn vriendin de business voort zou zetten, maar bij navraag bleek dat niet het geval, het is fysiek te zwaar voor een vrouw alleen. Ondanks haar verdriet had ze zich wel zorgen gemaakt over 'haar' klanten en ze beloofde een andere leverancier voor ons te zoeken. Binnen een week kwam ze met hem langs en werd er een offerte gemaakt. Hoewel deze leverancier aparte tarieven rekende voor hout en bezorging, kwam het totaalbedrag niet veel hoger uit dan in voorgaande jaren dus werd afgesproken dat hij de 12 kuub in twee ladingen zou bezorgen vóór eind september.

Vorige week vrijdag kwamen de eerste 6 kuub en afgelopen maandagochtend kwam de tweede lading. Je merkt dus dat je hier heel goed afspraken met Fransen kunt maken. Inmiddels hebben we alles naar ons houthok gebracht en opgestapeld. Hoewel de winter van ons gerust nog heel lang weg mag blijven: Wij zijn er klaar voor!

Pannetje van 'Ets'

Jam maken deed ik tot voor kort altijd in mijn hapjespan. Met de nog niet al te grote fruitoogsten ging dat prima. Alleen..... de tomatenoogst is dit jaar zo groot, dat de hapjespan gewoonweg te klein was. Er ging maximaal 1 1/2 kilo fruit in + 1 1/2 kilo suiker oftewel 3 à 4 potjes jam. Omdat de tomaten nu met 4 à 5 kilo per dag worden binnengedragen en ook de mispelstruik helemaal volhangt zodat we daar straks ook meer als 1 1/2 kilo vanaf zullen plukken werd het tijd om eens naar een 'echte' koperen jampan uit te kijken.

Ik had ze bij 'Ets' gezien voor een redelijke prijs. Nee, 'Ets' is niet de naam van een grote winkelketen, het is onze plaatselijke 'Winkel van Sinkel'. 'Ets' is de afkorting voor Etablisseblement en wordt gevolgd door de naam van de winkel. Je begrijpt dat het Frankrijk dus wemelt van de 'Etsen'. Onze 'Ets' heet dus officieel Etablissement Robert. Het is een zaak waar ze quincaillerie (ijzerwaren), tuingereedschap, zaaigoed, tractoronderdelen, kachels, witgoed en huishoudelijke artikelen verkopen. Niet altijd even goedkoop, maar wat ze verkopen is meestal wel van goede kwaliteit.

In deze pan past in totaal ongeveer 9 liter, dus 4 (1/2) kilo fruit + 4 (1/2) liter suiker. Dat zijn dus ca. 10 potjes jam. Zo schiet het tenminste een beetje op met die tomaten. Inmiddels is de eerste lading tomatenketchup en -jam in de nieuwe pan gemaakt. Mooi glimmen doet hij inmiddels niet meer, maar dat hoort erbij. Maar op de foto kunnen we nog zien hoe mooi  hij was...............

Feest in Chéronnac

Ieder dorp en stadje hier in de buurt heeft wel een jaarlijks terugkerend themafeest. Rochechouart met het fraaie kasteel en Les Salles Lavaugyon waar zich een kerk bevindt met oude muurschilderingen organiseren ieder jaar een Middeleeuws feest. Videix, dat beschikt over een strand bij een stuwmeer, organiseert een 'strandfeest met vuurwerk'. Chéronnac heeft echter niets van dat alles. De kerk is weliswaar oud maar vrij kaal, het kasteel is niet echt oud en bovendien particulier bezit en een strand hebben ze er ook niet. Tsja, wat moet je dan? Chéronnac heeft natuurlijk wel de bron van de Charente. Dus organiseren ze gewoon een feest met als thema "Van de bron naar de oester"! Een kar met oesters komt het dorp binnenrijden en daarna kan het feest beginnen. Begon het een aantal jaren geleden wat aarzelend met alleen de aanvoer van de oesters en daarna een kleine manifestatie bij de bron, inmiddels is het een tweedaags feest geworden met op zondag een streekmarkt en oude ambachten.

We zijn er dus afgelopen zondag maar eens naar toe gelopen om te kijken. We hebben nog nooit zoveel volk in het dorp gezien! Gelukkig zaten ze bijna allemaal te eten dus konden we wat sfeerplaatjes schieten van de markt waarna we weer op ons gemak naar huis zijn gewandeld.

Nieuw-Zeelandse Spinazie

Toen we afgelopen voorjaar snijbiet wilden zaaien bleek het zaad uitverkocht te zijn. Iedereen hier in de buurt had klaarblijkelijk besloten om uitgerekend in die week snijbiet te zaaien :-) We eten snijbiet klaargemaakt als spinazie en het was ons in voorgaande jaren goed bevallen. 'Gewone' spinazie hebben we een aantal malen geprobeerd te telen, maar het zaad kwam slecht op. Toen we daar dus stonden bij dat halflege schap met zakjes zaad kwamen we wel iets anders tegen dat er zeer intrigerend uitzag en dat, volgens de beschrijving op de achterkant, klaar-gemaakt kon worden als spinazie. Dus een zakje gekocht en gezaaid. Aanvankelijk groeide het niet erg, maar vanaf half juli kwam er schot in en konden we dan eindelijk gaan oogsten. Inmiddels hebben we al een aantal malen van deze groente (die overigens niet verwant is aan de spinazie, maar wel hetzelfde smaakt) kunnen genieten.

Zoetzure pruimen van een zuurpruim

Vroeger werd me nogal eens verweten dat ik een echte zuurpruim was. Geen flauw idee waarom?! Want ik lust best wel pruimen, maar géén zure...!
De pruimenboom droeg vorig jaar zoveel pruimen dat we op een gegeven moment niet meer wisten wat we ermee moesten. Diverse soorten jam, compôte en sap hadden we al gemaakt en toen kwam ik een recept tegen voor zoetzure pruimen. Geen idee wat we daarvan moesten verwachten dus heb ik maar 2 potjes gemaakt. Toen we van de winter een potje openmaakten wachtte ons een aangename verrassing. Héérlijk. Bij de paté of een blokje kaas.
Voor het maken van deze zoetzure pruimen heb je niet al te rijpe, gave pruimen nodig. Omdat ik vorig jaar pas laat in het seizoen aan dit recept begon was vooral dat 'niet te rijpe' wat lastig. Dit jaar heb ik ze dus als eerste gemaakt. Dit jaar is vooral moeilijk om 'gave' exemplaren te vinden. Veel pruimen zijn aangetast door hagel of hebben schimmelplekken door de regen. De oogst is dan ook beduidend minder dan vorig jaar. Toch staan er inmiddels 6 potjes zoetzure pruimen en evenzoveel potjes pruimenjam op de voorraadplank. Omkomen van de honger zullen we dan ook niet deze winter.

Zomerproject: Voorgevel (2)

Vanmorgen zei Jan: "Da's ook wat! Wel die lelijke kale gevel laten zien op je blog en nu niet het resultaat van mijn harde werken laten zien?" Tsja, het bloggen was er even bij ingeschoten. Gewoon geen zin. We kregen visite, leuk! Mijn neef bracht ons met vrouw en dochter een bezoekje vanaf zijn vakantieadres, dat was dus even gezellig bijpraten. Vervolgens heb ik een paar dagen vrij veel aan mijn historisch onderzoek gewerkt omdat er opeens wat losse eindjes tóch 'ineens' bleken te passen. Bovendien was het mooi weer dus brachten we ook nog wat tijd door onder de lindeboom met een hapje en een drankje en tussendoor werd er ook nog wat groente geweckt en jam gemaakt. Van bloggen kwam het dus gewoonweg even niet.

Maar jullie hebben het al begrepen denk ik, de gevel is weer strálend wit! Ook de bovenrand net onder het dak heeft een nieuwe frisse rode laag gekregen. Nu is schilder Jan bezig met de ramen! Nu nog bedenken wat we ooit eens met de luiken zullen doen.........

Zomerproject: Voorgevel

's Winters klust Jan zoveel mogelijk binnen, maar 's zomers is de buitenboel aan de beurt. Hij heeft besloten dat het dit jaar tijd is om de voorgevel van een nieuwe verflaag te voorzien. Dat betekent dus eerst de loszittende verf verwijderen en vervolgens de muur behandelen met een anti-schimmelmiddel. Om te kunnen verven moet het natuurlijk niet al te heet zijn en ook niet regenen. Dat wordt dus wat lastig de komende dagen. Vervelende bijkomstigheid is dat de horren nu allemaal uit de raamopeningen verwijderd zijn en we de ramen dus niet de hele dag open kunnen houden. Maar ja je moet er iets voor overhebben om weer een mooi strak voorgeveltje te krijgen

Courgettetijd

Het is weer zover: De courgettes beginnen te rijpen. We hebben er van de week al één door de macaroni gedaan en al een keer pittig gevulde patissons gegeten met knoflook-aardappeltjes uit de oven. Een ideaal gerecht want je schuift alles tegelijk de oven in en na 3 kwartier heb je een overheerlijk maaltje! (zie foto onder).

Gisteren heb ik courgettes met ham en kaas gemaakt, gebaseerd op het bekende witlof ham-kaas recept. De courgette heb ik in mootjes gesneden en 10 minuten voorgekookt in een beetje water met een 1/2 bouillonblokje. Daarna de courgette uit laten druipen en iets af laten koelen in een vergiet en eventueel halveren (of vier kleine courgettes gebruiken). De courgettemootjes in een plakje ham wikkelen en daarop een plakje kaas (ik heb van die plakjes smeltkaas gebruikt die ze hier verkopen om tosti's te maken) en wat geraspte kaas doen. Jan vond het iets te veel kaas, maar aangezien ik dol ben op pittige kaas vond ik het erg lekker. Volgende keer zal ik dan wel iets minder van die smeltkaas doen want sinds we een ander merk gebruiken vindt hij deze op de tosti ook een beetje tè. Lekker met gekookte aardappels waar je het kaasnat dan bij gebruikt (of een restje jus).

Inkviszwam

Vorige week kwam Jan een keer terug van zijn ochtendrondje door de tuin met de mededeling dat er iets 'raars' groeide. Gewapend met het fototoestel ging hij terug om 'het' vast te leggen. Daarna volgde een zoektocht op internet naar wat 'het' nu eigenlijk was. Het valt natuurlijk niet mee om iets te Googelen als je geen flauw idee wat je zoekt. Een bloem? Een plant? Een paddestoel? Jan dacht het laatste. Googelen op 'rare' paddestoel leidde uiteindelijk naar een plaatje op een blog van iemand die net als wij geen flauw idee had van wat er zijn tuin groeide. Maar gelukkig wist iemand die op zijn blog reageerde het wel: Een inktviszwam (Clathrus archen).

Zoeken op inktviszwam leverde vervolgens meer soortgelijke plaatjes op. Het is een zwam die oorspronkelijk uit Australië komt en vermoedelijk tijdens de Eerste Wereldoorlog in Europa terecht is gekomen onder de schoenen van Australische militairen die in Europa kwamen vechten. De inktviszwam is niet alleen herkenbaar aan de rode tentakels maar ook aan een indringende kadavergeur. Nu weet Jan tenminste dat hij niet langer naar een dood beest hoeft te zoeken in die hoek van de tuin.........

Doppertjes

De finale verloren, helaas - de oranje kledingstukken kunnen gewassen worden en opgeborgen voor een volgende keer. Het werk in de moestuin gaat echter gewoon door. Gisterochtend besloot Jan de doperwten te oogsten. De planten waren op sterven na dood. Vorig jaar hadden we ook doperwten gezet, maar toen hadden we kleine planten. Die gaven toen een leuke opbrengst, maar niet genoeg om te wecken. Na een paar keer doperwten gegeten te hebben hadden we toen nog twee porties in de vriezer. Omdat de vriezer altijd al vol zit met brood en vlees willen we eigenlijk zo min mogelijk groenten invriezen. Ook valt de stroom hier al snel uit na noodweer, dus hoe meer groenten we in potten kunnen bewaren hoe liever het ons is. Dit jaar hadden we dus klimplanten gezet. Hoewel de oogst aanvankelijk niet erg groot leek te zijn bleek na een flink poosje doppen dat het toch ruim 7 potten waren. We wecken het liefst 7 potten of veelvouden daarvan omdat er precies 7 potten in één laag in de weckketel passen. In totaal passen er 21 potten van 1/2 liter in de weckketel. Of 7 van 1 liter en 7 van 1/2 liter.
Nu zijn potten van 1 liter voor doperwten veel te groot dus hebben we 1/2 en 1/4 literpotten gebruikt. Het is de eerste keer dat we doppertjes hebben geweckt en we zijn dus benieuwd. Ze zien er goed uit dus we hebben er alle vertrouwen in. Over een paar weken zijn de sperziebonen aan de beurt, maar daar hebben we inmiddels al een paar jaar zeer goede ervaringen mee.

Jour J: La Finale..........

Vandaag is het dan zover. De Dag of zoals de Fransen zeggen: Jour J (spreek uit als zjoer zjie).
Worden we wereldkampioen of niet? Volgens Octopus Paul niet, maar de voorgaande juiste voorspellingen van Paul betroffen allemaal wedstrijden met Duitsland. Laten we hopen dat Paul iets minder verstand heeft van Nederland-Spanje.
Ook op het Franse nieuws neemt de aanloop naar de finale behoorlijk wat zendtijd in beslag. Jan die dacht dat na de uitschakeling van Frankrijk het voetbal nauwelijks meer aan bod zou komen op de Franse TV is aangenaam verrast. De overige wedstrijden werden gewoon allemaal op de belangrijkste zenders uitgezonden en niet verbannen naar de wat minder bekeken zenders. Momenteel zien we op alle Franse zenders feestelijke beelden in het nieuws uit Nederland en Spanje. Vooral de Oranje versieringen geven natuurlijk mooie plaatjes zoals bijgaande filmpjes laten zien. Let vooral op hoe de BFM reporter zich weet te vermommen als Oranje fan en door de mand valt bij het roepen van "Hup Holland Hup" (hij zegt: Hoep Hoep Hollande). Maar het feit dat hij een "H" weet uit te spreken is al geweldig voor een Fransman. N'est-ce pas?

Borrelhapjes

Zoals beloofd bij het blogje 'Zuringpesto' hier nog een recept met wat je ermee kunt doen: borrelhapjes maken! Verwarm de oven voor op ca. 200 graden.

Steek uit wat plakjes bladerdeeg met een glas kleine rondjes. Ik heb hiervoor een champagneglas gebruikt, dat gaf mooie 'hapklare' rondjes. Bestrijk een deel van deze rondjes met (zuring) pesto en de rest met tomatenketchup. Leg op de rondjes met (zuring)pesto een paar reepjes pittige kaas bijvoorbeeld grana padano of gebruik wat geraspte kaas. Snipper wat ham in kleine blokjes en verdeel die over de rondjes met de tomatenketchup.

Omdat bladerdeeg hier alleen koelvers in ronde vorm wordt verkocht hield ik nog wat stukken over. Hier heb ik wat Salami Danois (vergelijkbaar met Nederlandse snijworst) ingerold en in kleine stukjes gesneden. In ca. 15-20 minuten goudbruin en gaar bakken. In eerste instantie had ik maar een paar hapjes gemaakt met zuringpesto want ik was er niet zeker van dat Jan ze zou lusten omdat hij niet van pesto houdt. Maar zo in een borrelhapje ging het er toch in als koek. Lauwwarm zijn ze het lekkerst. Eet smakelijk!