De begraafplaats van St. Mathieu

Vanmorgen moesten we dus met de Kia naar de Contrôle Technique. Eigenlijk hadden we vorige week gemoeten, maar met de enorme hoeveelheid sneeuw die er toen lag vonden we dat onverantwoord. We boden ons excuus nog aan voor het afbellen een week eerder waarop we droge antwoord kregen dat we niet de enige waren, en dat hij ons beslist niets kwalijk nam omdat het echt gekkenwerk was geweest om wèl te rijden. Daarna lieten we de Kia achter bij het keuringsstation en maakten we een ommetje. Omdat het keuringsstation vlakbij de begraafplaats ligt besloten we daar eens een kijkje te nemen.
Zoals je ziet scheen het zonnetje uitbundig. Hoewel de eerste foto wellicht anders doet vermoeden ligt de begraafplaats er uiterst verzorgd bij. Het gras is kortgemaaid, de meeste graven zijn verzorgd en worden duidelijk nog regelmatig bezocht. De eerste foto is van het oudste gedeelte van de begraafplaats en het oudste graf dat ik zo snel zag dateerde uit 1850. Op veel van deze oudere zerken is een kaartje bevestigd òfwel om aan te geven dat de grafrechten verlopen zijn en belanghebbenden zich kunnen melden bij het Gemeentehuis om de rechten te verlengen, ofwel met de simpele tekst dat er geen langdurig grafrecht is afgesloten en dat het graf geruimd zal worden als de gemeente dat noodzakelijk acht.


Er is een duidelijk verschil in grafmonumenten, niet alleen tussen rijk en arm, maar ook voor wat betreft de 'stijl' van de zerken. De laatste trend lijken monumentale zwart- en roodmarmeren familiegraven te zijn (niet op de foto) terwijl de oudste graven uit eenvoudige liggende zerken bestaan versierd met een metalen kruis.  Soms liggen meerdere familieleden bij elkaar met een hekwerkje eromheen. Begin 1900 zie je de 'huisjes' stijl verschijnen, waar meerdere familieleden hun laatste rustplaats vinden.


Bij het verlaten van begraafplaats keek een jongeman mij vanaf een bijna 100 jaar oude zerk aan. Eymard Mériguet, 27 jaar oud. Hij ziet er merkwaardig modern uit. Toch stierf hij, 'Mort pour la France', in januari 1916 tijdens 'la Grande Guerre' zoals de Eerste Wereldoorlog hier meestal wordt genoemd. In de database met gesneuvelden op de site van de Franse Overheid vond ik hem al snel terug. Weliswaar wordt zijn voornaam daar iets anders gespeld, maar de datum van overlijden klopt. Hij werd geboren in St.Mathieu op 14 maart 1889 en stierf zo'n 630 kilometer, ver van huis, in het noorden van Frankrijk in het plaatsje Habarcq. Of hij ook daadwerkelijk in St.Mathieu begraven ligt of dat deze plaquette door zijn ouders is geplaatst als herinnering op de lokale begraafplaats kon ik zo snel niet vinden. Ik vermoed echter het laatste.