Voorraadkast

Naast ons huis bevindt zich een berging waarin we o.a. de klusmaterialen en het tuingereedschap bewaren. Achterin die berging, die zolang de deur dichtblijft, vrij lang koel blijft, hebben we planken gemaakt voor de weckpotten. Ook de overige 'voorraad' bewaren we daar. Aan het begin van het inmaakseizoen is het tijd om om de planken eens af te soppen en de lege weckpotten uit te sorteren op grootte. We hebben deze winter heel wat potten leeggemaakt en de groentevoorraad is dan ook zo goed als 'op'. De volle potten bevatten voornamelijk nog zoetzuur, chutney's, vruchten, jam en zelfgemaakte sambal. Inmiddels hebben we alweer de eerste 'verse' peultjes gegeten en de eerste courgettes en tomaten zijn zichtbaar. Nog even en de lege potten kunnen weer gevuld worden met boontjes, courgettes in uien-tomatensaus, bietjes, stoofpeertjes en dergelijke. Als je 's winters dan zo'n pot openmaakt dan ruik je de zomer!

Zuringpesto

Bij het zoeken naar recepten met zuring kwam ik ook een recept tegen voor zuringpesto met walnoten. Omdat ik geen walnoten in huis heb, maar wel pijnboompitten, die in de traditionele pesto met basilicum een belangrijk bestanddeel vormen besloot ik zelf maar iets op basis van 'gewone' pestorecepten uit te proberen.
Ik heb dus 75 gram zuring, 25 gram geroosterde pijnboompitten, 25 gram geraspte grana padano, 2 knoflookteentjes en wat olijfolie gepureerd met de staafmixer. Nadat de smaken een dagje waren ingetrokken in de koelkast bleek het voorwaar naar èchte pesto te smaken. Dus heb ik een deel verwerkt in mijn favoriete pastagerecht: Spaghetti met pesto, gebaseerd op een recept van pasta à la carbonara en gegarneerd met geroosterde pijnboompitjes en wat geraspte Emmenthaler. Met een glas witte wijn erbij hèt perfecte lunchgerecht wat mij betreft.
Gelukkig had ik voor Jan nog een portie Babi-pangang in de vriezer. Want die 'Spaghetti-kots' zoals hij het noemt vindt hij 3 keer niets. Wat ik met de rest van de zuringpesto heb gedaan vertel ik een andere keer.

Dorstige Duiven

Het zou zomaar de titel van een nieuw stripboek kunnen zijn "Suske en Wiske en de Dorstige Duiven", ware het niet dat Suske in dit geval Jan heet en Wiske, Annemarie.
We zaten op ons schaduwterras achter ons huis toen we een hoop gefladder hoorden. En daar waren opeens een heleboel vogels. Het duurde even voor we konden zien dat het duiven waren. Dorstige duiven, want ze probeerden op het water van ons grote meer te landen. Dat lukte natuurlijk niet echt dus bleven ze heen en weer vliegen en proberen. Af en toe landde er een op de kant van het meer om wat te drinken. Een aantal anderen landden op het dak van ons huisje en gingen klaarblijkelijk eens bedenken hoe ze hun dorst konden lessen in deze aantrekkelijke plas water.
Tegen de tijd dat Jan een drinkbak had gevuld was de grootste dorst klaarblijkelijk toch gelenigd tijdens de landingen op het water en vervolgden de gevleugelde vrienden hun reis. We hebben dit nog nooit eerder meegemaakt en vermoeden dat het postduiven waren die òfwel niet genoeg gedronken hadden voor ze werden losgelaten, òfwel die langer onderweg waren door het gebrek aan wind dan voorzien........ We hopen dat ze hun bestemming veilig bereiken en dat er daar een drinkbak voor hen klaarstaat!

Cake met zalm & zuring

Zalm en zuring vormen een klassieke combinatie in de Franse keuken. In haar boek 'Les Cakes de Sophie' heeft Sophie Dudemaine, een bekende kokkin/kookboekenschrijfster hier in Frankrijk, deze combinatie verwerkt in een hartige cake. Omdat de zuring momenteel overvloedig groeit in onze moestuin en ik altijd 'in' ben voor iets anders dan een broodje bij de lunch besloot ik het recept eens uit te proberen. De cake rook heerlijk toen hij uit de oven kwam. Helaas zakte hij bij het afkoelen een beetje in, maar dat schijnt normaal te zijn. Ik vond de cake heerlijk.

Jan vond er niets aan. Een lauwe zompige spons met lekker stukjes zalm, was zijn conclusie. Nu zijn hartige taarten ook niet aan hem besteed, dus zijn oordeel was op zich niet zo schokkend.

Gelukkig kan de cake goed ingevroren worden. Ik heb nu dus nog 4 plakken in de vriezer liggen. Maak je geen zorgen, die komen nog wel een keer op! Inmiddels ben ik zeer benieuwd naar de andere recepten van Sophie......

Als je de cake ook eens wilt maken klik dan hier voor het recept. De hoeveelheid deeg is geschikt voor een vorm van ca. 26 cm en mijn advies is om de bodem en de lange kanten van de vorm te bekleden met bakpapier dat je iets over laat hangen zodat je de cake gemakkelijk uit de vorm kunt tillen. Na het bakken de cake uit de vorm halen en af laten koelen op een rooster. Voor het eten even opnieuw verwarmen in de oven of de magnetron tot lauwwarm. Eet smakelijk!

Waterhoentjes zijn geen watjes.....!

Terwijl wij, als echte watjes bij de kachel zaten de afgelopen dagen, ging het leven in de tuin gewoon door. Toen Jan, tussen de buien door, een rondje maakte over het terrein, had hij gezien hoe een waterhoentje op een goed zichtbare plek in het kleine meer een nest had gebouwd en zat te broeden. Inderdaad is het nest van beide kanten van de oever goed zichtbaar. Het ligt vrijwel onbeschut, hetgeen ons verbaast omdat de hoentjes eigenlijk erg schuw zijn en zich zo snel mogelijk uit de voeten maken als ze ons zien. Ook lijken de eieren en straks, de kuikentjes, wel een hele gemakkelijke prooi te worden voor o.a. de buizerds die hier regelmatig rondcirkelen.

De waterhoen-ouder die aan de beurt is om te broeden krijgt bovendien de volle laag als het regent. Waterhoentjes zijn dus beslist geen watjes....!

Donkere luchten.............

Elke ochtend vraagt Jan of we gaan wandelen of niet. Als we geen boodschappen hoeven te doen is het antwoord dan meestal ja. Afhankelijk van het weer uiteraard, want als het keihard regent dan is er weinig aardigs aan een wandeling. Omdat we vanmorgen vrij vroeg, voor ons doen althans, buiten stonden, was het plan eigenlijk om een 'groot' rondje te doen (1 uur). Maar toen ik naar de lucht keek werd het toch een 'klein' rondje (ca. 1/2 uur). Bij het zien van de foto's begrijpen jullie denk ik wel waarom!

Overigens is het de hele week al prutweer. Het heeft veel geregend en de temperaturen waren dik onder normaal. We hebben de kachel dan ook aan en afgelopen dinsdag hebben we zelfs erwtensoep gegeten! Gelukkig kunnen we ons vermaken met het kijken naar de WK-wedstrijden. Voor de komende week wordt gelukkig droger en warmer weer verwacht, maar erg stabiel wordt het nog niet.................

Zuringcrèmesoep

Het heeft hier dagenlang gegoten van de regen. Wat een verschrikkelijk weer! Dat nodigde gisteren niet erg uit tot het plukken van wat zuring voor de avondmaaltijd dus hebben we maar spinazie gegeten uit de diepvries. Vanmorgen was het gelukkig droog en kon ik even de tuin in. Ditmaal heb ik er een crèmesoep van gemaakt. De meningen waren verdeeld. Ik vond het een lekkere frisse soep. Jan vond het naar karton smaken en vroeg zich af of de soep niet bedorven was vanwege de zurige smaak. Nou vindt hij al gauw iets zuur, dus laat je vooral niet al te gauw afschrikken. Voor wie zelf wil proeven:

Zuringcrèmesoep:

* 1 ui,
* 30 gram boter,
* 250 gram zuring,
* 500 gram aardappelen,
* 3 bouillonblokjes,
* 1 ei,
* 1 dl crème fraîche

De ui fijnsnipperen. De steeltjes van de zuring verwijderen, goed wassen en fijnsnijden. De aardappelen schillen, wassen en in schijfjes of reepjes snijden.
De boter in een roestvrijstalen pan smelten en de ui enkele minuten fruiten. De fijngesneden zuring toevoegen en laten slinken. Vervolgens de aardappelreepjes, 2 liter water en de bouillonblokjes toevoegen en alles ca. 1 1/4 uur zachtjes laten koken.
Daarna met een staafmixer de soep glad pureren. De soep nu niet meer laten koken, maar wel warm houden, bijvoorbeeld op een vlamverdeler. Het ei en de crème fraîche toevoegen en nog even goed pureren met de staafmixer.
Eet smakelijk!

Natuurlijk wensen we ook "Les Bleus" veel succes vandaag!

ALLEZ LES BLEUS!!!!!

Allez les Oranges!

Je ziet het: Wij zijn er klaar voor! De Oranje attributen die we in de loop der jaren verzameld hebben liggen tentoongesteld op het kastje. Vanmiddag zullen we ons in het Oranje hijsen en persen (ooit wel eens een kamerolifantje in een Dutch Dress gezien? -nou die foto houden we mooi privé want we willen geen schadeclaims van Bavaria haha). En daarna gaan we kijken. Via welke zender we gaan kijken is nog even de vraag. Het Nederlandse beeld vinden we namelijk erg slecht - de witte strepen in het veld geven een moiré effect en dat is erg onrustig aan je ogen. Het beeld van de Franse en Duitse zenders is een stuk rustiger. Technisch is het geen enkel probleem om naar één van die twee zenders te kijken en toch van het Nederlandse commentaar te genieten. Er is slechts één klein probleempje......Ten opzichte van Frankrijk loopt het commentaar iets voor. We hóren de goal dus voor we 'm zien....... Ten opzichte van Duitsland loopt het commentaar een paar seconden achter. We zien de goal dus voor we de commentator 'góóóóóááááál' horen roepen. Maar dat mag de pret niet kreuken. Laten we hopen dat 'les Oranges' véél goals maken. Of de naden van mijn Dutch Dress dat houden?????

ALLEZ LES ORANGES!!!!!

Zuringstamppot

We hadden snijbiet willen zaaien een paar weken geleden, maar toen we bij de Bricomarché waren om zaad te kopen bleek het vakje met 'Poirée/Bette verte' leeg. Er zijn klaarblijkelijk meer mensen die dat een lekkere groente vinden. We hebben dit jaar dus maar iets anders op die plek gezet: Nieuw-Zeelandse spinazie en zuring.

De zuring was tijdens ons verblijf in Nederland behoorlijk gegroeid dus ben ik maar eens op zoek gegaan naar recepten. De keuze viel op een stamppot, die ik uiteindelijk heb gemaakt naar het recept van de andijviestamppot die we ook erg lekker vinden. In de categorie supergezond valt het recept niet, want er gaat relatief weinig groente in en spekjes en mayonaise. Het is wel erg lekker en heel goedkoop. Zo af en toe moet het dus kunnen.............

Wat heb je nodig voor 2 personen?

- Aardappelen (op 'gevoel' heb ik een stuk of 4 grote genomen + 1 kleine)

- Zuring (ongeveer een mandje van een slacentrifuge vol na het plukken)

- 1 sjalotje

- 3 eieren

- 200 gram gerookte spekjes

- ca. 1 eetlepel mayonaise

- peper

De eieren in ca. 8 minuten hardkoken, laten schrikken en pellen. De aardappelen schillen, wassen en in stukken gesneden in ca. 20-25 gaarkoken (Ik kook de aardappelen altijd zonder zout- de spekjes maken het gerecht zout genoeg). Het sjalotje ontvellen en snipperen. De spekjes zachtjes uitbakken en halverwege de sjalotsnippers even meebakken. Eén ei fijnsnijden, de andere twee eieren doormidden snijden. De steeltjes van de zuring halen en de blaadjes goed wassen, daarna fijnsnijden. De gare aardappelen afgieten en fijnstampen met de zuring, het spekjes-sjalottenmengsel, het fijngesneden ei en 1 eetlepel mayonaise. Het moet een smeuiig geheel worden. Op smaak brengen met peper. In een magnetronschaal doen en de twee gehalveerde eieren er op leggen. In de magnetron nog ca. 2 minuten doorwarmen. Restje jus erbij klaar! Een lekkere maaltijd voor nog geen euro p.p.

'Mientje weet de weg, Mientje weet waarheen'

Afgelopen zaterdag kwamen we thuis van een paar dagen Nederland. We vertrokken zondag 30 mei. Bij het inladen van de auto regende het verschrikkelijk. Toen we tegen de avond Nederland binnenreden werden we verwelkomd door nog véél meer regen en véél donder en bliksem! Onderweg viel het echter wel mee. Bij Parijs was de lucht weliswaar erg donker zoals je op de foto kunt zien, maar het bleef gelukkig droog. Dat is erg prettig als je over de Périphérique rijdt, waar het zelfs op zondagen nogal druk is.
Na een paar dagen familie- en vriendenbezoek vertrokken we zaterdagochtend met een volgeladen auto weer richting Frankrijk. Onze 'Mien' (GPS) gaf bij vertrek uit Vlaardingen een aankomsttijd aan van 16.15 uur. Dat is exclusief stops en omdat we onderweg een aantal vaste pauzes hebben kunnen we daar ongeveer 1 uur bij optellen. Bij Parijs kwamen er echter 'rode autootjes' in het scherm en dat betekent file! De eindtijd begon drastisch op te lopen tot bijna 18.15 uur...........
'Mien' besloot het over een andere boeg te gooien en meldde dat ze ging 'herberekenen'. De rode autootjes verdwenen uit het scherm en de eindtijd werd met 3 kwartier ingekort. Jan besloot maar op haar te vertrouwen hoewel we geen idee hadden wat ze van plan was. Het wegnummer waar ze ons overheen stuurde, A86, is het 'normale' wegnummer, maar de afslagen kwamen ons onbekend voor. Toen we Versailles op de borden zagen verschijnen wisten we iets meer: we gingen naar het westen i.p.v. het oosten. Op een gegeven moment kwamen we bij een toltunnel die erg laag (2 meter) was en vrijwel helemaal leeg. Een privé tunnel dus! Dat het drie euro kostte vonden we niet zo erg. We konden lekker doorrijden. Aan het eind van de tunnel kwamen we op een van de Seine kades terecht. Ik zag nog net de Eiffeltoren héél even dichtbij aan de overkant van de rivier. Daarna kwamen we al weer snel borden tegen richting A10 Bordeaux. Uiteindelijk reden we om ongeveer 17.15 uur ons erf op.
's Avonds hebben we even op het Internet gekeken hoe we nu uiteindelijk gereden waren. http://www.hurktoilet.nl/weblog/wreageer.php?id=4338 . Zonder onze 'Mien' hadden we zeker een dik uur in de file gestaan. Jan is dus heel erg blij dat hij vorig jaar zoveel tijd heeft besteed aan het uitzoeken welke 'Mien' onze 'Goedele' (GPS met lief Vlaams accent) moest vervangen, toen laatstgenoemde het niet meer deed. 'Mien' is geslaagd voor haar examen en mag blijven.
De 'buit' bedroeg net als vorig jaar voornamelijk weer veel boeken en tijdschriften, levensmiddelen en kleding. Natuurlijk konden we het ook niet laten wat Oranje attributen aan te schaffen. Helaas konden we geen 'beesie' scoren. Appie Heijn is een beetje erg laat met zijn gadget dit keer..................