Een paar honderd meter hiervandaan woont 'Buurman Ezeltje'. We noemen hem niet zo omdat hij zo dom is, maar omdat hij een paar ezeltjes heeft, waar we hem af en toe mee rond zien lopen als hij ze van de ene naar de andere wei brengt. (Buurman Roger vindt de bijnaam 'Voisin Âne' overigens prima bij de man passen en kwam niet meer bij van het lachen toen ik vertelde hoe we de goede man noemen).
Gisteren was Buurman Ezeltje gras aan het maaien in de buurt van zijn boerderij toen we langs kwamen wandelen. De grasmaaier werd meteen uitgezet dus ik dacht al: die wil een praatje. Een wandeling van een halfuur kan hier zomaar anderhalf uur worden als je verschillende mensen tegenkomt die het gezellig vinden om een praatje te maken.....over van alles en nog wat.
Zijn vraag was echter of we zijn 'petit âne' al hadden gezien. Dat hadden we niet dus liep hij even met ons mee naar het weilandje dat vanaf de weg waar we stonden nèt niet te zien was.
En daar stond een allerliefst klein ezeltje met enorme grote oren. Vol trots vertelde Buurman Ezeltje dat ze nu een week oud was. Net na de geboorte zijn ze niet zo mooi - één en al benen- maar nu na een week is het beestje toch wel erg 'mignon'. Hij houdt de ezeltjes puur voor zijn plezier. Als je ze zo lief ziet staan zou je er bijna ook een willen hebben. Maar het is vast minder werk om af en toe even langs zijn weiland te lopen en van de beestjes te genieten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten