Eind april meldde ik al dat er koppeltje waterhoentjes was neergestreken in het kleine meer achter ons huis.
De hele zomer zagen we ze regelmatig de rietbosjes inschieten als we in de buurt kwamen. Een fatsoenlijke foto maken was er dus niet bij. Begin deze week meldde Jan dat de ouders met kleintjes rondzwommen, hij had een stuk of drie kuikens geteld. Maar zodra ik de zijdeur uitstapte hoorde ik het waterhoen alarmsignaal al afgaan en vóór ik bij het meertje kwam was de gehele familie alweer verdwenen. Maar het geluk is soms met de dommen.... (met mij dus). Want toen ik met het fototoestel in de hand naar het grote meer liep om een waterlelie te vereeuwigen zag ik aan de andere kant van het meer twee grote waterhoentjes luid piepend wegfladderen, de jonkies in het midden van het meer achterlatend....... Dus flink inzoomen en toen maar hopen dat er iets te zien zou zijn op de foto's. En, weliswaar flink uitvergroot, zien jullie hier zowaar een van de jonkies die richting kant zwom waar vader (of moeder?) piepend de juiste landingsplaats aangaf. Zo raakte de familie waterhoen weer veilig verenigd en had ik mijn plaatje.........;-))
Geen opmerkingen:
Een reactie posten