Al een paar keer dachten we de afgelopen tijd dat we iets zagen rondzwemmen op ons meer en ook zagen we zo af en toe iets wegfladderen als we in de buurt kwamen, maar eigenlijk dachten we dat het toevallige passanten waren die door ons werden verstoord. Sinds deze week weten we beter!
Begin van de week zag Jan opnieuw iets rondzwemmen wat hij omschreef als iets 'zwarts' dat op een meerkoet leek. Dichterbij komen lukte echter niet, want zodra we maar enigszins in beeld kwamen zocht het vogeltje meteen de beschutting van de rietkragen op.
Vrijdag lukte het om het beestje te identificeren. Ik had het een poosje gadegeslagen vanaf een beschutte plek en gezien dat het kopje iets roodachtigs had en het kontje een witte onderkant. Het vogelboek dat we hadden aangeschaft gaf niet echt het antwoord dat we zochten, maar duidelijk werd wel dat het niet om een meerkoet ging. Dus maar eens op internet gezocht. En daar vond ik al snel een foto genomen vanuit dezelfde positie als waarin ik het beestje had zien zwemmen, met een karakteristieke rode snavel en witte veren bij de kont. Het blijkt om een waterhoentje te gaan. Uit de beschrijving blijkt verder dat de koppeltjes erg trouw zijn (tot de dood hen scheidt) en dus rees het vermoeden dat ons waterhoentje misschien wel een partner had!
Dat vermoeden werd gisteren bevestigd toen ik ze gisteren, héél even, samen zag zwemmen en gezamenlijk het rietbosje in zag verdwijnen.
Gistermiddag lukte het uiteindelijk ook om bovenstaande foto te nemen. Een beetje vaag, helaas, maar wie weet lukt het in de komende maanden nog wel een keer beter. En met een beetje geluk zwemmen er binnenkort misschien wel kuikens rond...............We laten ze maar lekker rustig zitten in hun rietbosje................
Geen opmerkingen:
Een reactie posten