Eindelijk is het dan droog en schijnt de zon. Echt warm is het nog niet, het gras was vanmorgen nog behoorlijk wit, maar de natuur lijkt er toch vertrouwen in te hebben dat het ooit nog lente gaat worden........... Tijdens onze ochtendwandeling zagen we een patrijs in de akker tegenover ons huis, die op zijn dooie gemak zijn kostje bijelkaar scharrelde. Iets verderop staan de eerste boomknoppen op barsten. Als de lucht dan zo mooi blauw is krijg ik altijd de neiging om te zingen 'Bleu, bleu le ciel est bleu', maar eigenlijk is het natuurlijk 'Bleu, bleu, l'amour est bleu'. Een heel oud liedje, want het dateert van het Songfestival van 1967. Ik vond er een filmpje van op youtube. Een nog piepjonge Vicky Leandros zong het liedje indertijd voor Luxemburg, in het tijdperk van de zwart-wit televisie..........
Zoals jullie op de blog van Jan hebben kunnen zien heeft hij de deur van de doucheruimte mooi blauw geverfd. Een foto van de deur helemaal 'af':
Geen opmerkingen:
Een reactie posten