Al een paar keer eerder was er deze winter de voorspelling dat het zou sneeuwen, maar meer dan wat motsneeuw die meteen wegsmolt was het niet. Maar toen we vanmorgen wakker werden was het al aanmerkelijk stiller dan "normaal" hetgeen er op duidde dat het nu dan toch echt waar was: Een witte wereld!
Hoewel ik niet zo'n held ben als het glad is, bij de minste geringste kleine gladde plek lig ik, tot grote hilariteit van Jan, altijd meteen op m'n kont, wilde ik toch wel eens een ècht sneeuwwandelingetje maken. Op de rulle ongerepte sneeuw, die knisperde en kraakte onder mijn wandelschoenen viel dat alleszins mee. De vriestemperatuur zorgde alleen voor ijskoude rode wangen. Zonder kleerscheuren bereikte ik zowaar na een dik halfuur ons huisje weer waar de kachel nog heerlijk brandde en de koffie (met likeur) des te lekker smaakte!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten