Afvalscheiding

In Nederland denkt men vaak dat Frankrijk vèr achterloopt bij het verwerken en hergebruiken van afval. Nu is Frankrijk een groot land en zijn dit soort zaken per departement geregeld dus is het voor mij een beetje moeilijk om over Frankrijk in zijn geheel te praten, maar ik weet wel hoe het in ons departement is geregeld en daar is men beslist goed bezig.

Zoals overal op het platteland is het gebruikelijk om het groenafval te composteren, zodat je het zelf weer als meststof/grondverbeteraar kunt hergebruiken. Normaal gesproken heb je dan 3 bakken nodig. Eén voor het 'verse' afval, één voor het afval dat aan het composteren is en de derde voor de 'gebruiksklare' compost. Voorlopig hebben we twee bakken. De aanvoer van groenafval was tot op heden nog niet zodanig dat het de eerste bak uitgroeide voordat de tweede bak gebruiksklaar was - en leeggeschept werd. Maar dit jaar lijken we het 3-baks stadium te gaan bereiken. Binnenkort moeten we dus op zoek naar planken..........Op de composthoop gaan aardappel- en groentenschillen, onkruid/gras en zacht snoeiafval. Voor grotere takken en bramenranken die slecht composteren rest de brandstapel. Op het platteland mag je je snoeiafval verbranden mits je maar geen overlast veroorzaakt en rekening houdt met evt. brandgevaar. Dus bij voorkeur op een wat vochtige, niet al te winderige dag gaat de boel in de fik. Tot zover het 'groen' afval.

Voor wat betreft het overige afval: In ons hele departement staan op strategische plekken 'Eco-points', d.w.z. bakken waarin bepaalde soorten afval kunnen worden gestort, die dan vervolgens worden hergebruikt. Op elk Eco-point staan steeds drie soorten bakken; met een groen label voor glas, met een geel label voor verpakkingen (karton, blik, plastic) en met een blauw label voor papier. We hebben in de keuken twee vouwkratjes staan waarin we zelf al voorsorteren. Eénmaal per week, als we boodschappen gaan doen, nemen we de kratjes mee. Op de tweede foto zien jullie het Eco-point in St. Mathieu, waar Jan net wat karton in de bak gooit.

Via een krantje houdt het departement ons op de hoogte van wat er ingezameld is. Zo werd er over 2007 per inwoner 36,25 kg glas ingezameld en 21,06 kg aan kranten en tijdschriften.

Tsja en wat er dan nog over is wordt gewoon opgehaald. Eénmaal per week stopt de vuilniswagen om onze vuilniszak mee te nemen. Ik zet het meestal de avond tevoren aan de weg omdat ze wel eens aan de vroege kant zijn en ik niet altijd even vlot ben 's morgens. Dus laat ik de bak eromheen staan om te voorkomen dat de zak wordt aangevreten door ongedierte.

Naast de Eco-points bestaan er dan nog de déchetteries, wat in Nederland tegenwoordig nogal eens de 'Milieustraat' wordt genoemd. Hier kun je vrijwel al je grofvuil kwijt en je chemisch afval. En als je niet in staat bent om zelf je grofvuil te vervoeren dan kun je het ook op laten halen. Even met een briefje langs de 'Mairie' (= het gemeentehuis) met wat je op wilt laten halen en dan komt er de laatste woensdag van de maand een pick-up met twee mannen om je van je troep af te helpen.

Uiteraard betaal je ook in Frankrijk hiervoor een soort van afvalstoffenbelasting. Vorig jaar bedroeg die ongeveer € 170. Dat is dan wel all-in. Dus je hoeft niet bij te betalen voor het ophalen aan de deur of het storten bij de déchetterie. Voor dit jaar hebben we nog geen rekening ontvangen, maar het zal ongetwijfeld iets meer zijn, want ook hier stijgen de belastingen gestaag.

Kikkers

Vandaag was een mooie zonnige dag. Hoewel het eigenlijk te koud is voor de tijd van het jaar was het in het zonnetje en uit de wind goed uit te houden. Ook de kikkers komen op zulke dagen uit hun schuilplaatsen om van een warm zonnebad te genieten.

Zo'n drijvend stuk hout is natuurlijk een heerlijke warme pleisterplaats voor deze amfibieën en bovendien vallen ze door hun kleur ook niet zo erg op. Toen ik de foto ging nemen sprongen er overigens een stuk of vier exemplaren, met een grote boog, geschrokken het water in. De overblijvende 'die-hards' zagen in mij klaarblijkelijk minder een bedreiging, vertrouwden op hun schutkleur of hadden last van koudwatervrees........... Hoewel dat laatste wel mee zal zijn gevallen want een stukje verderop dreef er zelfs al eentje rond als een toerist op een warme zomerdag in de Mediterranée.

Zo vroeg in het seizoen is het zo dat je ze wel ziet, maar ze nog bijna niet hoort, op een wat aarzelend gekwaak zo af en toe na. Als het nog wat warmer wordt (april-mei) dan hoor je ze de hele dag èn een groot gedeelte van de nacht. In het begin even wennen, want hun territorium begint niet al te ver van ons slaapkamerraam, maar na een paar nachten weet je al niet beter meer en word je wakker als ze even stil zijn.................

Koffie mèt (deel 3)

Tsja als het stormt en regent, wat moet je dan? Beetje lezen, televisie kijken, schoonmaken, stambomen en............. natuurlijk nieuwe recepten uitproberen. Nu ik daar de tijd voor heb en de resultaten steeds vaker eetbaar zijn dus maar weer eens wat nieuwe uitdagingen aangegaan.

Tijdens het zoeken naar een recept voor krakelingen was ik ook een recept tegengekomen voor eierkoeken. Hoewel ik ervan uitging dat die dingen heel lastig te maken zouden zijn, bleek het tegendeel waar. Alleen had ik er de eerste keer even geen erg in dat ze wel heel erg uitdijen in de oven dus waren ze aan elkaar vast gebakken. Niet helemaal 'fotogeniek' zullen we maar zeggen. De smaak was echter uitstekend, dus de tweede keer er maar wel rekening mee gehouden dat er slechts vier tegelijk op mijn bakplaatje passen. Hoewel ze niet zo mooi 'geel' zijn als in de winkel zijn de structuur en de smaak uitstekend!

Vervolgens maar eens geprobeerd een ontbijtkoek te bakken. Voor het bakken daarvan heb je uiteraard een cakevorm nodig. Die had ik ook ergens en ik wist zelfs waar ik hem na de verhuizing had opgeborgen alleen lag er inmiddels een gigantische stapel lege verhuisdozen (aanmaakkarton voor de kachel) voor het betreffende kastje. Na een poosje 'hengelen' wiebelend op een houten bankje kreeg ik ze dan toch te pakken....... De ontbijtkoek is heel erg lekker alleen is hij niet zo gerezen als op de foto bij het gebruikte recept. Maar we hebben nog meer recepten, dus we zoeken net zo lang tot we het voor ons 'perfecte' recept hebben. Nu zijn er nogal wat recepten in omloop, dus het kan even duren voor het juiste recept gevonden is. In veel recepten wordt echter karnemelk als ingrediënt genoemd, maar dat is hier wat lastig verkrijgbaar, dus dat scheelt alvast weer in de selectie! Overigens kunnen we bij LeClerc ook een hele smakelijke ontbijtkoek kopen hoor, maar ik vind het gewoon leuk om er zelf eens een te bakken.

En toen kwam ik een recept tegen van Vlaardingse IJzerkoekjes...........Jan bleek ze, hoewel ook in Vlaardingen geboren, nog nooit gegeten te hebben. En als echte haringkop kan dat natuurlijk niet. Alleen worden ijzerkoekjes gebakken op een speciaal ijzer. Tsja, welke Vlaardinger heeft er nou zo'n ijzer in huis? De plaatselijke banketbakkers verkopen die koekjes tenslotte volop........... Ook deze oud-Vlaardingse beschikt dus niet over een dergelijk bak-ijzer.

Toch maar eens een nachtje over geslapen tot ik mij bedacht dat ik wèl beschik over een gourmetstel met een ijzeren plaat die je ook als vlakgrill kunt gebruiken. (Gourmetstel komt notabene uit Vlaardingen, dus is het een Vlaardings bak-ijzer nietwaar? ) Met dit uitgangspunt dus maar eens een poging gewaagd. Zoals je ziet zijn de koekjes rond geworden, want een ovalen uitsteekvormpje had ik ook al niet, maar ze bakten prima op het gourmetstel, er zit nu alleen een licht streepjespatroon op i.p.v. een ruitjespatroon, maar dat proef je gelukkig niet ;-))

Ze smaken naar .....................echte Vlaardingse IJzerkoekjes. En Jan? Ja, die lust ze ook!

Stormvast?!

Hadden we gisteren nog een mooie lentedag, vandaag is het helemaal prut. Grijs, regen, hagel en wind. Voor morgen wordt een stevige storm voorspelt, dus hebben we, inmiddels wijs geworden, wat voorzorgsmaatregelen genomen. Het tuinmeubilair is verzwaard met stenen en de vriezer staat op supervriezen, zodat als de stroom uit mocht vallen de etenswaren nog minstens 24 uur diepgevroren blijven. Overdreven? Nou, hier op het Franse platteland lopen de meeste stroomdraden nog altijd bovengronds en de kans is dus vrij groot dat er een boom boven op valt en de stroomvoorziening wordt onderbroken. Tot op heden mogen we overigens niet klagen, de stroomuitval is vooralsnog in de anderhalf jaar dat we hier wonen beperkt gebleven tot maximaal een uur of twee. Tijdens de 'grote' storm van eind 1999, 'la Tempête' zeggen ze hier nog altijd met veel ontzag, heeft dit huis 18 dagen zonder stroom gezeten..........
Maar zo erg als toen wordt nu niet verwacht. Dat neemt niet weg dat we tussen de buien door de voorraad stookhout in het rek bij de kachel alvast maar extra hebben aangevuld en dat de kaarsen en lucifers voor het grijpen liggen. Gelukkig stoken we op hout en koken we op flessengas, dus koud zullen we het niet snel krijgen en een warme hap is ook geen probleem. Mochten jullie een paar dagen niets van ons horen, dan weten jullie alvast wat de oorzaak kan zijn...........

Les Enfoirés

Vanavond zullen veel Fransen kijken naar de televsieuitzending van een concert van 'les Enfoirés'. Dat is geen 'vast' muziekgezelschap, maar wordt jaarlijks gevormd door ca. 40 Franstalige artiesten en andere bekende persoonlijkheden. Zo heeft Zinedine Zidane ooit meegewerkt aan 'les Enfoirés' en werken ook een aantal comédiens en comédiennes mee. Ik schrijf bewust 'Franstalig' omdat er ook buitenlandse artiesten meedoen. Zo zijn dit jaar o.a. Céline Dion en Garou (Canada), Maurane (België) en Tina Arena (Australië) van de partij. Het woord 'Enfoirés' is een beetje moeilijk te vertalen maar komt zo ongeveer neer op 'stomkoppen'. Deze 'stomkoppen' geven jaarlijks een aantal benefietconcerten om geld in te zamelen voor les Restos du Coeur, waarbij het woord 'restos' een afkorting is van het woord restaurant. In deze 'restaurants van het hart' kunnen de allerarmsten een warme maaltijd genieten. De beweging werd in januari 1986 door de humorist Coluche in het leven geroepen en hij vroeg een aantal collega-artiesten mee te helpen om de Restos te promoten. Dat resulteerde in het 'lijflied' van de beweging gecomponeerd door Jean-Jacques Goldman, die zelf vanaf 1986 tot nu toe aan alle concerten heeft deelgenomen.
'Aujourd'hui on n'a plus le droit, ni d'avoir d'avoir faim, ni d' avoir froid'. (Vandaag de dag zou niemand meer honger of kou moeten lijden). Zie en luister de eerste videoclip.
De beweging werd een groot succes en toen oprichter Coluche in juni 1986 bij een motorongeluk om het leven kwam betekende dat niet het einde van de 'Restos'. De artiesten zingen tijdens de concerten elkaars liedjes en brengen veel 'gouwe ouwe' deuntjes opnieuw tot leven. Dit jaar is de uitgebrachte single een reprise van het lied 'l'Amitié' van Françoise Hardy. (Tweede videoclip).
Uiteraard is het de bedoeling dat iedereen de dag na de uitzending naar de winkel snelt om de CD en/of DVD te kopen..............

Koffie mèt......(deel 2)

Als jullie dachten dat we na de zelfgebakken koekjes, boterkoek en flan niets anders meer wisten te verzinnen voor bij de koffie dan hebben jullie het mis. Soms moet die creativiteit echter wel eens een duwtje hebben van buitenaf. Zoals in het geval van de kokosmacaroontjes op de foto links, die overigens qua textuur meer lijken op een soort van kokosschuim. Na het uitproberen van een recept bleven er twee eiwitten over. Zonde om weg te gooien dus maar eens gekeken wat we daar nog mee konden maken, dat werden dus kokosmacroontjes. Mochten we nog eens eiwitten over hebben dan weten we er vanaf nu weg mee!
De krakelingen op de foto rechts hebben een andere achtergrond. Sins kort heb ik weer contact met een oud-klasgenootje van de lagere school. In gedachten ga je dan wel weer eens terug in de tijd naar de school en de buurt waar je je kindertijd doorbracht. En ja in die buurt - recht tegenover de school - zat bakker Molendijk. Tegen Pasen stonden we ons altijd te vergapen aan de prachtig versierde paaseieren in de etalage en rond Sinterklaas lagen er de meest creatieve lekkernijen van marsepein en chocola naar ons te lonken.
Naast deze seizoensgebonden delicatessen verkocht Molendijk ook reuzenkrakelingen en die werden zo af en toe bij ons thuis gehaald als ware tractatie. Terugdenkend aan die tijd liep me opeens het water in de mond denkend aan die krakelingen. Hemeltjelief hoelang had ik al geen krakeling meer geproefd? Het woord krakeling nam steeds grotere vormen aan in mijn hoofd. Dus maar eens een recept opgezocht op het internet. Gelukkig bleken de ingrediënten simpel verkrijgbaar en lukt het zelfs deze onhandige keukenprinses er een soort krakelingvorm van te maken. En al zien ze er een beetje bleekjes uit: de smaak was prima!