Mijn vader was dol op lathyrus. Dat mooie, tere, heerlijk ruikende bloemetje kreeg ieder jaar een plekje in zijn stadstuintje. Ook ik mag ze graag zien èn ruiken dus als het enigszins kan zaai ik ze in een grote pot. Omdat je ze niet twee jaar achter elkaar in dezelfde aarde mag zaaien had ik vorig jaar overgeslagen, maar dit voorjaar was ik vast van plan om de aarde in de pot te verversen en opnieuw lathyrus te zaaien. De natuur was me echter voor........
In december vroeg Jan of ik doperwten gezaaid had, maar het bleek een lathyrusplantje te zijn. Kennelijk had een rijpe peul zich verstopt in de aarde van de pot en was die door de zachte winter aan het ontkiemen geslagen.Ik ging er vanuit dat het plantje nog wel dood zou vriezen, maar net als in Nederland was de winter erg zacht en de paar graden nachtvorst leken het plantje niet te deren. In april moest ik er een klimrekje bij zetten want toen begon het plantje toch wel erg groot te worden. Eind mei werden de bloemknoppen zichtbaar en inmiddels staat de lathyrus alweer enkele weken in volle bloei! Een bijzondere lathyrus dus!
Mooie aparte kleur, meestal zijn ze in pastelkleuren. Het is zo´n leuke mooie zomerbloeier. En inderdaad ze ruiken heerlijk. Hebben jullie ´boerenpioenen´ in de groentetuin? Vind ik ook zo mooi. Elke week had ik ze in de vazen met ´vrouwenmantel´zo mooi! Maar gekocht.Gr.
BeantwoordenVerwijderenHet was oorspronkelijk een zakje gemengd zaad, deze was kennelijk de sterkste? Boerenpioenen hebben we niet. In de groentetuin alleen groente die je kunt eten of zijn boerenpioenen ook eetbaar?
BeantwoordenVerwijderen